Julien Sandrel - Een ander leven

[Marjo]

Dit was een themaboek. Flaptekst:

De negenendertigjarige Romane wordt op een dag door een familievriendin aangesproken met de vraag waarom ze in tranen een kliniek in Marseille uit kwam. Romane reageert vol ongeloof, ze is nog nooit in die Zuid-Franse stad geweest. De vrouw is echter stellig, en beweert zelfs dat Romane een flamboyante rode pruik droeg. Romane kan het verhaal niet van zich afzetten. Wat niemand weet is dat ze van nature roodharig is, maar dat ze haar haar al sinds de puberteit bruin verft. Wie is die vrouw in Marseille? Romane besluit om het mysterie te onderzoeken, en op haar zoektocht naar de waarheid zal ze voor meer verrassingen komen te staan dan ze ooit had kunnen vermoeden.

Het blijkt een debuut, waardoor ik het de schrijver vergeef dat het plot enigszins voorspelbaar is. Niettemin hapt het lekker weg.

[Dettie]

Hee, dat boek leek me leuk, ik had het al eens aangekondigd gezien en dacht wel/niet, wel/niet.
Het werd niet vanwege zoveel te lezen maar het lijkt me nog steeds een lekker boek.

Dettie

[Marjo]

Dat is het wel, het leest lekker weg. Maar ik vind het niet bijzonder.

[Dettie]

Ooh ik lees bij Bol een reactie die weinig heel laat van het boek.

Anders dan de prachtige kaft doet vermoeden, laat de inhoud van het boek je hart niet sneller kloppen. Deze roman is, net als het vorige boek van de schrijver Julien Sandrel, onsamenhangend en vrijwel emotieloos. Het heeft veel meer weg van een feelgood-roman/chicklit dan de roman die het pretendeert uit te stralen. Terwijl het gegeven onderwerp; een verloren zuster, een vreselijke ziekte en een teruggevonden vader toch alle ingrediënten bevat om er een prachtig geheel van te maken.
Waar het aan schort bij de schrijver is het gebrek aan diepgang. Zowel personages als gebeurtenissen worden oppervlakkig beschreven en enige diepgang en/of moeilijkheid wordt meteen weer rechtgezet met een luchtige beschrijving dan wel gebeurtenis, want het moet allemaal wel vrolijk en leuk blijven. Toevalligheden zijn niet van de lucht en maken het verhaal ongeloofwaardig en hier en daar irritant.
De opbouw van het verhaal is wel goed en heeft een logisch verloop naar het einde toe maar het einde zal menigeen niet verrassen omdat het voor de hand ligt. Deze roman had zoveel meer kunnen zijn, maar leest desalniettemin tussendoor prima weg.

Net als jij zegt, het leest wel lekker weg maar toch...

Dettie

[Marjo]

Ik kan het wel enigszins eens zijn met degene die dit schreef. Al zou ik niet zo hard zijn in mijn commentaar.

[Dettie]

Ja het is flink pittig commentaar. Het moet wel heel erg zijn wil ik zo hard zijn.
Maar ja, het is wel duidelijk

Dettie
= lachend poppetje