Gerbrand Bakker - De kapperszoon

[Dettie]

Zie

http://www.leestafel.info/gerbrand-bakker

Dettie

[Marjo]

Hier kijk ik niet naar. Ik wil het eerst zelf lezen.

[Dettie]

Heb je het boek?

Dettie

[Marjo]

Nee, komt nog wel.

[Marjo]

Ik ben nu ongeveer op de helft en ik ben blij dat ik geen verslag hoef te maken. Het is een bevreemdend verhaal. Is het wel een verhaal?

[Dettie]

Ja je moet je hoofd er goed bijhouden.
En ja ik vind het wel een verhaal, lees maar door, dan valt alles wel op zijn plek denk ik (hoop ik)

Dettie

[Marjo]

Dat wel. Het liep volgens verwachting.
De stijl is prima, kort en bondig met mooie opmerkingen er tussen door.
Maar ik vind de manier waarop Bakker zichzelf naar benden haalt niet prettig. Dit gaat verder dan zelfspot.
Het zit wel goed in elkaar. Een verhaal over de kapper, en daarnaast een verhaal dat de schrijver schrijft over wat er dan gebeurd zou kunnen zijn. Plus de echte informatie over de ramp. Het klopt allemaal wel.
Ik weet niet of het de voorspelbaarheid is, of dat zichzelf naar benden halen, maar ik vind dit niet zijn beste boek.

[Dettie]

Ja ik vond Boven is het stil of Perenbomen bloeien wit ook beter dan dit boek.

Aanvankelijk vond ik het ook lastig lezen, maar in de loop van het verhaal begon het me toch te boeien. Ik zag de kritiek op zichzelf meer als humoristische zelfrelativering. Niet als zwartgalligheid over zichzelf.

Het verhaal over de ramp is wel boeiend, ik wist er eigenlijk niets van, behalve dat het gebeurd was. Niet al die achtergrondinformatie die Bakker nu geeft.

Dettie

[Marjo]

Dat wist ik ook allemaal niet, dus ja, prima toevoeging.
Ik zat later te denken: in Jasper en zijn knecht heeft Bakker het ook over zichzelf, en vast ook wel op deze cynische toon, maar daar is het anders. Dat is meer een autobio, terwijl dit toch een roman moet zijn.
Maar het is blijkbaar iets wat men doet. In et boekenweekgeschenk doet Pfeiffer dat ook. Voor mij mogen ze het achterwege laten.