Piet Poell - Prinsessen in het Prinsenhof

[Marjo]

Dit verhaal zal wel even in mijn hoofd blijven hangen: eerst al omdat het ruim 600 pagina's zijn, dus dat duurt even om het uit te lezen. Maar ook omdat het een vreselijk karwei bleek te zijn om dit verslag te maken. Ik ben er tot drie keer toe voor gaan zitten.
Hiermee moeten jullie het nu doen...

Lees meer: http://www.leestafel.info/piet-poell

-

[berdine]

Nou je hebt je aardig van je taak gekweten!

[Marjo]

Je bedoelt dat het lang is? Ha ha, ik kon voor mijn gevoel niet meer schrappen.

[berdine]

Ja het lijkt me dat je er flink werk aan hebt gehad, maar ook dat je het goed verwoord hebt.

[Dettie]

Ja wat een werk heb je eraan gehad en het is een erg helder en mooi verslag!
Knap ook dat je alles zo op een rij weet te zetten. Het is echt een historische roman? Of meer geschiedenis met een verhaal eromheen?

Dettie

[Marjo]

Wat is het verschil?
Wat klopt is dat er ooit een Prinsenhof was, en prins-bisschop van Beieren was de opdrachtgever. De oorlogen, en de bevelhebbers, en dus ook de achterliggende politiek en geestelijkheid, dat klopt ook. Commissaris Dodé heeft geleefd, en er zijn vast wel meer dingen die kloppen. Maar de familie Cardigan, en de dames zijn fictief.

Dank voor het compliment, want dat ik een duidelijk verslag wilde maken, dat was juist het karwei, omdat het boek niet chronologisch is. En ik niet de geschiedenis in mijn hoofd heb zitten.

[pietpoell]

Marjo, mag ik je hartelijk danken voor de prachtige recensie die je hebt geschreven over mijn roman! Ik was zeer blij verrast dat je zo'n dikke pil in één kolom hebt teruggebracht tot zijn essentie! Dat doen je niet veel recensenten na. Jouw verslag zou niet misstaan in bv De Volkskrant of de NRC. Ook de citaten die je hebt gekozen geven trefzeker mijn stijl weer en de sfeer in het boek. Ik kan me voorstellen wat voor een werk het is geweest om 600 pagina's op deze uitmuntende manier samen te vatten. Het boek moet je onder de huid zijn gaan zitten! Maar als schrijver kan ik me geen betere lezer wensen... Ik ben dan ook zeer nieuwsgierig waarom je juist mijn boek hebt uitgekozen om er een recensie over te schrijven. Alleen al door het aan te vatten, dat dikke pak, moet je gevoeld hebben wat voor een sisyfusarbeid het zou worden om erover te schrijven. Drie keer opnieuw begonnen, en dan uiteindelijk met zo'n mooi resultaat!
Ik heb er vier jaar over gedaan om deze geschiedenis te schrijven, weliswaar gestimuleerd door een aantal proeflezers, maar toch. En ik ben steeds meer in de huid van mijn vrouwen gekropen. Ik ben blij dat je zoveel waardering voor hen kunt opbrengen. Ik zou bijna zeggen: uit naam van mijn prinsessen: een diepe reverence voor jouw inspirerend werk!

[Marjo]

Bloos,bloos...
Waarom ik dit boek wilde lezen? Ik heb een zwak voor historische verhalen. Ik zou nu zo graag naar Maaseik willen en de sfeer proeven, ook al weet ik dat alles wat jij beschrijft er niet meer is. Dat doet een goed historisch verhaal met mij. Ik wil het beleven...
Maar omdat zoiets dus niet kan, het is immers voorbij, ben ik blij dat er schrijvers zijn die al dat onderzoek willen doen en daar een mooi verhaal van willen maken, want dan waan ik me toch even daar. Ik denk dat ik een romantische ziel heb...
Met jouw boek lukt dat uitstekend, even terug in de tijd, je hebt het zodanig beschreven dat ik even in Maaseik kon zijn in de achttiende eeuw (haha, zonder de ongemakken die ik er als moderne mens zeker zou ondervinden!)!
Ik geloof meteen dat het voor jou een enorme klus geweest is! Ik hoop dat je boek veel lezers trekt!

[pietpoell]

Niets mis met een romantische ziel! Die staat in ieder geval open voor andere werelden en andere tijden, dus ook voor andere verhalen en ideeën. Ik denk dat elke schrijver wel iets romantisch heeft; ik in ieder geval wel.
Overigens is er nog wel het een en ander over in Maaseik uit de 18e eeuw en vroeger. Het Prinsenhof zelf natuurlijk jammer genoeg niet, maar bv de grote plavuizen van het binnenhof vormen nu deel van het plaveisel in de Bosstraat, de winkelstraat van Maaseik.
De historische markt in het centrum is uniek: met zijn vele antieke (gilde)huizen lijkt ze eerder thuis te horen in een grote stad dan in en klein grensstadje. Daar staan ook nog enkele oude gebouwen, die een rol spelen in mijn roman, zoals de Nootstal, waar Emma zuster Agnes ontmoette (een eigenaardig smal gebouw) en het hoekhuis van bokkenrijder Houben. De sfeer op de Markt ademt verleden en rust. De Kruisherenkerk in de Bosstraat, waar Anselmus Emma "de biecht afnam", is er ook nog steeds. Het Agnetenklooster is nu een bed&breakfast. Aan de Walstraat staat nog een groot stuk van de oorspronkelijke stadsmuren. Verschillende straatnamen herinneren nog aan het Prinsenhof: Prinsenhoflaan, Boomgaardstraat, Plantage, er is zelfs een Malbroekstraat!
Buiten Maaseik zijn ook nog plekken te vinden die een rol spelen in mijn roman, bijvoorbeeld in Thorn, "het witte stadje", dat altijd veel toeristen trekt. Daar staat nog steeds het huis, op een hoek, waar Dodé dood geschoten is! Een moord die nooit is opgehelderd.
Genoeg plaatsen waar je, zeker met een romantische ziel, scènes uit mijn roman voor je geestesoog tot leven kunt wekken.
Mocht je ooit in de buurt zijn, je bent altijd welkom. Wij wonen in een dorp vlakbij Maaseik en ik vind het altijd leuk om mensen rond te leiden in het stadje, met als toetje een versnapering op de historische markt, als corona het toelaat.
Laat maar weten. Ik heb Facebook onder mijn eigen naam, met Messenger, en anders kun je adres en telefoon bij mijn uitgever krijgen. Nogmaals: ik ben je zeer dankbaar voor die mooie recensie!

[Marjo]

Wat leuk! En al die extra informatie! Als je meer van een omgeving weet loop je er toch anders rond!
Ik ga dit even opslaan, hoor. Wie weet, na deze lastige tijden!