Franco Faggiani - Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween

[Dettie]

Farnco Faggiani is journalist en verdiepte zich voor zijn werk in de uitslagen van de marathons die op de Olympische Spelen zijn gelopen. Eén uitslag sprong in het oog. De Japanner Shizo Kanakuri had de marathon van de Olympische Spelen 1912 gelopen in... 54,8,6,5,32,20 3/10.
Aanvankelijk dacht Faggiani dat de cijferreeks een soort telefoon- of informatienummer was. Daarin vergiste hij zich want het was wel degelijk de eindtijd van de marathon, te vertalen in 54 jaar, 8 maanden, 6 dagen, 5 uur 32 minuten, 20 seconden en 3 tienden van een seconde. Faggiani's interesse was gewekt. Hier zat een verhaal achter. Zijn fantasie sloeg op hol en uiteindelijk leverde het dit boek op, dat deels op waarheid en deels op fictie is gebaseerd.

Lees verder http://www.leestafel.info/franco-faggiani

Dettie

[berdine]

Ah jammer. Heb het net als e-book gekocht....

[Dettie]

Nee geeft niet, lees maar, ik denk namelijk dat jij het wel mooi vindt.
Waarom weet ik niet, maar ik heb zo'n gevoel...

Dettie

[berdine]

Had je gezien dat bij https://nl.wikipedia.org/wiki/Japan_op_ ... pelen_1912 een foto staat van onze hoofdpersoon?
Ik ben halverwege in het boek en volgens jouw recensie gaat het nu saai worden. Tot op heden vond ik het een leuk boek vooral met die humor tussen de regels. Blijkbaar ging het in werkelijkheid ook zo toe op de Olympische Spelen van 1912. Even afwachten dus maar.

[Dettie]

Ja het begin is ook leuk. Daar heb ik echt van genoten. Maar ik heb zomaar het idee dat jij het tweede gedeelte ook wel kan waarderen.
Ben benieuwd!

En ja, ik had die foto gezien maar niet bij wikipedia, ergens anders, waar weet ik niet meer. Maar wel leuk dat je hier ook even de link plaatst.

Dettie

[berdine]

Het tweede deel is inderdaad nogal saai, maar ik heb het nog niet uit.
Wist je dat de naam van de reisjournalist die Kanakuri ontdekt ook bestaat? Ik was er vanuit gegaan dat Matti Kaulio een Fin was, omdat het zo'n Finse naam is. Later in het verhaal wordt hij een Zweedse journalist genoemd en ben ik een beetje gaan googlen. Kaulio is inderdaad "iets" in Finland een plek in een bos voor zover dat met maps te zien is. Matti komt wel voor in Zweden. Maar er bestaat een Zweedse professor die echt Matti Kaulio heet (of in elk geval in Zweden woont). Zou Faggiani die man kennen en bewust in een andere gedaante opgevoerd hebben in zijn boek? Het is toch geen naam die je zomaar even verzint. Een naam als b.v. Mats Larsson of Petterson of Bergström zou toch logischer geweest zijn.
Kun je ook een boek over schrijven: "De dag dat Matti Kaulio in een boek verdween".

[berdine]

Ik denk dat het tweede stuk zo saai is omdat de humor van het eerste deel ontbreekt. Hij had er beter een kort verhaal van gemaakt. Ik vond het een goedbedoelde poging, maar geen literatuur. Ook de vertaling had beter gekund. (Vaak hetzelfde woord kort na elkaar, terwijl er synoniemen voorhanden waren).

[Dettie]

Ja het tweede deel kabbelt maar door er zit geen verdieping in. Vooral dat gedeelte met vrouw en kind vond ik bizar. Het is bijna een zucht, zo snel is dat allemaal weer voorbij. De vertaling heb ik niet op gelet, die moet wel heel erg zijn wil het me opvallen.
(Wat me wel opvalt dat er in vertalingen soms woorden die nooit gebruikt worden, dan denk ik wisten ze geen goed alternatief te vinden voor dat woord.)

Verder vond ik het boek wel een mooi beeld geven van de omgeving waarin de hoofdpersoon bivakkeerde, je zag als het ware die hut en boomgaard en je voelde de eenzaamheid, maar helaas ging het uit als een nachtkaars. Zelfs het uitlopen van de marathon was niet humoristisch meer, wat zeker wel gekund had, want het is natuurlijk een kostelijke 'grap' dat dát gebeurt.

Dettie

[Dettie]

Hoe vond jij dat gedeelte rond de ontmoeting met zijn vrouw en de rest wat er gebeurde Berdine?
Zelf vond ik het vreemd, hoewel ik die vrouw wel bijzonder vond met haar enorme respect voor de natuur. Maar het was allemaal zo enorm afstandelijk geschreven, hoe gek hij ook op haar was. Ik voelde weinig met het stel mee, ook later niet na de gebeurtenis met het jongste kind.

Dettie

[berdine]

Klinisch. Het hele gezin was nogal afstandelijk. Het deed hem ook niet zoveel dat de oudste twee sneuvelden. En onderling gaven ze ook niet veel om elkaar. Het kon de overgebleven broer niets schelen wat er met moeder en zus gebeurd was. Overigens was Shizo zijn eerste vriendinnetje ook snel vergeten. Het was in zijn geheel een emotieloos gedoe. Nee ik vond het niet zo'n goed boek. Zijn ouderlijk huis moest na zijn dood worden afgebroken als ik me goed herinner. Hij had het aan zijn dochter kunnen nalaten, die over de zeeën zwierf en misschien op een dag wel een huis aan wal zou willen hebben.
Trouwens hoe oud dacht jij dat het jongste dochtertje was? Wanneer hij opeens over het bestaan van kinderen vertelt, is het: de tweede zoon vertrok uit huis, de oudste dochter trouwde en vertrok ook, maar de jongste bleef thuis bij ons. Als het zo verteld wordt denk je toch dat het een jong volwassene of zelfs een oude vrijster is? Dan pas komt het ongeluk en lijkt het alsof het een klein meisje is. Logisch dat die dan thuis bleef.
Eigenlijk is het een goed verhaal, maar ik vrees dat Faggiani niet zo'n goede schrijver is.

[Dettie]

Ja inderdaad enorm afstandelijk. Waarschijnlijk omdat Shizo van huis uit ook geen enkele affectie gekend had. Het vreemdelingenlegioen draagt er ook niet veel aan bij om affectie te voelen.
Ja dat vriendinnetje! Dat vroeg ik me ook al af. Hoppa weg ermee. Zp te lezen was hij wel gek op zijn vrouw maar die kinderen...
Zijn vrouw was juist heel bevlogen met alles, liefdevol naar de natuur en ik vermoed ook haar kinderen. Dat tweede gedeelte gaat veel te snel. Je kunt nergens je vinger achter haken. Het hele gedeelte van dat bomenbos had er in feite uit kunnen blijven of het boek had daarmee kunnen eindigen. Met als hilarische klapstuk het afmaken van de marathon.

Dettie