# Bianca Boer - Draaidagen

[Marjo]

Heel mooi. Het zit goed in elkaar en vertelt een ontroerend verhaal.

Lees meer: https://www.leestafel.info/bianca-boer

-

[berdine]

Mooi, die heb ik vorige week op mijn lijst gezet! Naar aanleiding van een recensie bij Literair Nederland. Nu dus een tweede aanbeveling. Onze bieb heeft het in bestelling.

[Dettie]

Zo! Dat lijkt me een heftig verhaal.
Bijzonder om dementie te verweven met een te maken film over WO II.

Dettie

[berdine]

Ik vond het boek niet helemaal geslaagd. Judith koketteert nogal met haar alleen-op-de-wereld-zijn. Ze heeft alleen haar oma, maar kapt elke vriendschap af, dus als oma begint af te takelen heeft ze inderdaad niemand om op terug te vallen. De goedwillende overbuurvrouw is een "bemoeial", dus die schakelt ze niet in als ze oma hele dagen alleen moet laten. Ook geen huisarts of thuiszorg. Hoe belangrijk is dan het welzijn van oma voor haar? Pas als oma de straat op gaat en de politie erbij moet komen zoekt Judith hulp.
Judith is een fictief personage en een auteur mag haar karakter invullen zoals hij wil, ook al blijf ik als lezer dan met een "eigen schuld, dikke bult-gevoel achter.
De filmindustrie schetst Boer heel realistisch. Ik denk dus dat het er werkelijk zo aan toe gaat bij het opnemen van een film. Maar een geestelijk gestoord kind echt een klap in zijn gezicht geven? De vader had toestemming gegeven dat zijn zoon mee mocht doen, maar ik denk niet dat hij dat had gedaan als hij geweten had dat het kind een klap zou krijgen. De nachtmerries achteraf had hij ook niet voorzien, maar een regisseur moet kunnen inschatten dat zulke kinderen totaal overstuur zouden raken van het lawaai, het gegil en geschreeuw op de set, terwijl ze niet begrepen wat er aan de hand was.
Ik was dus niet ontroerd aan het eind van het boek, maar voornamelijk verontwaardigd.

[Dettie]

Is dat wat jij beschrijft nou niet juist de kracht van het verhaal Berdine?
Het komt op mij over dat Bianca Boer laat zien hoe dingen gaan, zoals die in werkelijkheid ook gaan. Mensen vragen niet gauw hulp.
Mensen lossen liever zelf dingen op en gaan door tot het écht niet meer kan.

Ook die regisseur is zo'n voorbeeld. Die ziet zijn film, niet het kind, en daar moeten handelingen voor verricht worden.
In het echt zal zo'n kind ook geslagen zijn door de nazi's of hun aanhangers. Maar de regisseur ziet niet dat het nu niet écht had moeten gebeuren hij ziet het verhaal van zijn film. En daarin moet geslagen worden. Het kind is ondergeschikt aan de film en dat zal in werkelijkheid ook gebeuren.

Persoonlijk lijkt me dit soort dingen dus juist de kracht van het verhaal

Dettie

[berdine]

Dat is misschien zo Dettie, maar het mag nooit zo zijn dat een onschuldig kind (géén acteur) geslagen wordt om - voor het kind - geen enkele reden.
Natuurlijk is het fictie, maar de filmindustrie wordt zo echt beschreven, dat je gelooft dat het er echt zo aan toe gaat.
Het mag dan de kracht van het verhaal zijn, maar ik wordt niet ontroerd door het lot van mensen die het ongeluk over zichzelf afroepen en dan bedoel ik met name Judith. Dat is puur mijn gevoel. Het boek krijgt goede recensies, dus het ligt gewoon aan mij.
Overigens is het goed geschreven hoor, heel soepel.

[Dettie]

Ja ik denk ook dat het er echt zo aan toe gaat en dat vergeten wordt wie er meespeelt. Geen acteur maar een méns.

Denk je dat het echt zo is dat Judith het over zichzelf afroept? Als ik het goed begrijp is ze al 'afgewezen' door haar moeder en een vader kent ze niet.
Niet zo makkelijk om dan toch hulp te vragen. Ik begrijp dat ze juist bij die film ging om haar oma beter te begrijpen. Vind je dat ook ongeluk over zichzelf afroepen?

Dettie
die misschien niet moet reageren, want ze kent het boek natuurlijk niet.

[Marjo]

Maar jij verwoordt mijn gedachte. Ik snap wel dat je Judith niet aardig kan vinden, of vinden dat ze het zelf over zich afroept, maar zo zijn mensen. Sommigen toch.
En wat die regisseur betreft denk ik ook dat je in zo'n beroep een kokerkijker bent. En dat is ook in de werkelijkheid zo.
Er zijn nu eenmaal mensen die gaan voor een doel, voor een resultaat, en dan doet het welzijn van je 'ondergeschikten' er niet toe, je gebruikt ze gewoon. De regel is toestemming vragen als het om kinderen gaat, dus in dit geval was de vader de schuldige. Het joch was tenslotte niet 100%.

[berdine]

Als ik het goed begrijp is ze al 'afgewezen' door haar moeder en een vader kent ze niet.
Dettie
die misschien niet moet reageren, want ze kent het boek natuurlijk niet.

Haar moeder is overleden bij haar geboorte. Judith houdt zich in de vriendengroep, met wie ze later breekt, heel afzijdig, wil niets over haar verleden vertellen. Bij de film is er nog een vrouw, die vriendschap met haar wil sluiten, maar ook van haar keert ze zich af.
Je reageert aardig accuraat voor iemand die het boek niet gelezen heeft, hoor!

De regel is toestemming vragen als het om kinderen gaat, dus in dit geval was de vader de schuldige. Het joch was tenslotte niet 100%.

Inderdaad, maar ik denk niet dat er in het contract heeft gestaan dat het kind geslagen mocht worden. Ik zou als vader aangifte hebben gedaan. Meespelen is één ding, geweld toch iets anders, zeker tegen zo'n kind. Een normaal kind kun je het nog uitleggen.

[Marjo]

Ook hier denk ik dat het in het echt gebeurt: voor de film mag het kind het niet weten van te voren, dan is het effect immers weg.
Kwalijk, ben ik met je eens, maar onrealistisch niet.