Michaïl Sjisjkin - Onvoltooide liefdesbrieven

[berdine]

Samenvatting: Twee geliefden schrijven elkaar brieven vol verlangen. Hij, Volodja, is als soldaat op weg naar Peking, waar een geallieerde strijdmacht de Bokseropstand neerslaat. Zij, Sasja, wacht in Rusland op zijn terugkeer. Maar waar Volodja's brieven uit 1900 blijven komen, wordt Sasja langzaam ouder in Sint-Petersburg: ze blijken elkaar over de grens van de dood te schrijven. Een prachtig verhaal over de vergankelijkheid van het kleine en eenvoudige leven in de twintigste eeuw.

Tja, het kon mij niet zo boeien. Volodja schrijft echt brieven. Sasja's epistels zijn vaak dagboeknotities. Er zijn heel wat "brieven", waarin zij geen woord aan Volodja wijdt. Begrijpelijk want zij weet dat hij gesneuveld is en leeft haar eigen leven. Pas op het eind van haar leven richt ze zich weer tot hem. De brieven zijn in feite vooral herinneringen aan hun jeugd, de herinneringen van hun ouders en verwanten en - voor zover het Volodja betreft - veel filosofische overdenkingen tussen de beschreven gruwelen van de oorlog door. Ze reageren ook niet op elkaars brieven, zelfs niet in het begin als Volodja nog leeft. Mogelijk hebben ze ze nooit ontvangen.

Dettie, je komt niet echt iets over China of de Bokseropstand te weten. De jongen weet ook niet meer dan dat hij voort wordt gejaagd met de opdracht de vijand aan te vallen. Hij beschrijft alleen de barbaarsheden begaan door alle partijen.