# Jan van Mersbergen - De onverwachte rijkdom van Altena

[Marjo]

Genieten, dat doe ik altijd met een boek van Jan van Mersbergen!

Lees meer: http://www.leestafel.info/jan-van-mersbergen

-

-

[Dettie]

Die put heeft vast met die raadselachtige opmerking te maken Verspeelde vis wordt steeds vetter.

Ik heb volgens mij nog geen boek van Mersbergen gelezen, wel eens een keer begonnen in het boek Naar de overkant van de nacht en dat kreeg me maar niet in zijn greep. Ik ben bang dit boek ook niet. Het lijkt een beetje thrillerachtig, of zit ik er naast?

Dettie

[Marjo]

Daar zit je helemaal naast.
Ik zou het eerder een feelgoodroman noemen. Op het eerste gezicht kabbelt het verhaal door tot een verrassend einde, zonder meer dan dat. Maar het blijft - bij mij - hangen en dat sterkt mij in de mening dat het meer een psychologische roman is.
Jammer dat je 'naar de overkant' niet doorkwam. Maar het is dan ook een echt carnavalsboek, ik denk dat als je niets tot weinig van zo'n cultuur weet het verhaal inderdaad niet meevalt.

[berdine]

Nou, ik heb "Naar de overkant van de nacht" wel uitgelezen, maar ik had er ook moeite mee. Dat lag niet aan het feit dat het carnaval was. Het duurde en duurde. Weer een biertje, nog een biertje. En het verhaal kwam amper vooruit.
Dan pak je niet zo gauw een ander boek van die schrijver.

[Marjo]

Dat het duurde en duurde hoorde bij het verhaal. Met het aanvankelijk trage en later versnelde tempo in de activiteiten én in het vertellen wordt het gevoel en de beleving van carnaval in Venlo opgeroepen. Dat vond ik juist het knappe van het boek!
En omdat zoiets helemaal niet nodig is in dit verhaal over de Put, is er hier dan ook geen sprake van.

[berdine]

Misschien moet ik hem een tweede kans geven. Je bent niet de enige die lovend is, Marjo. Het boek is deze week het 5 euro e-book bij Libris.

[berdine]

Hmm. Ik ben niet erg enthousiast. Ten eerste vond ik de stijl onprettig. De zo gewenste spreektaal-stijl van Eveline (en van Van Mersbergen zelf?). Dat is dus persoonlijk.
Ten tweede heb ik het gevoel dat het verhaal hier en daar rammelt. Om een voorbeeld te noemen: de operatie van Willem, die opeens niet meer te gevaarlijk zou zijn of de gemeente die er aan het eind bijgehaald wordt i.v.m. het pachtcontract van Rochat. Loopt zo'n contract niet af als de pachter overlijdt? En als het overgaat naar de erfgenamen, dan toch niet naar de beheerders? Er zijn nog wat gevoelsmatig onlogische dingen, maar dat zal aan mijn muggenzifterij liggen.
Kortom: Van Mersbergen heeft zijn tweede kans gehad. Desondanks begrijp ik dat het boek alom in de smaak valt.
(Wat ik wel grappig vond: zelfs tot Altena reikt de reputatie van psychiatrisch centrum Vught. Ook waar ik woonde was het gezegde: "Zal ik Vught bellen?" synoniem voor "Je bent rijp voor het gekkenhuis"!")

[Marjo]

Jammer, maar als van Mersbergen jou niet ligt, dan zijn er nog genoeg andere schrijvers.
Dat van Vught, ja, zeiden ze hier ook..

[berdine]

Nooit beseft dat Vught zo'n impact had op zo'n groot gebied!