Don DeLillo - Lichaamskunst

[Dettie]

heel apart bijna surrealistisch verhaal, maar zooo mooi.

Lichaamskunst

Het eerste hoofdstuk van dit boek is al heel apart. Het geeft de gewoontes weer van het echtpaar filmregisseur Rey Robles, en lichaamskunstenaar Lauren Hartke. In een gedetailleerde beschrijving wordt het ontbijt en alle handelingen die daarbij horen verteld. Het doodgewone dagelijkse ritueel.
Maar alles verandert als Rey Robles zelfmoord pleegt. Na de begrafenis keert Lauren terug naar het huurhuis en houdt zich bezig met niets, als ze maar bezig is... tot ze een geluid hoort en op onderzoek uit gaat. Er blijkt iemand zich een van de kamers boven toegeigend te hebben.
De indringer is een verwarde man die totaal geen besef van tijd heeft. Bovendien kan hij exact hele conversaties die Lauren met Rey voerde opdreunen. Lauren raakt gefascineerd door deze man. Door zijn verwarde gestamel moet ze wel gaan nadenken over hem maar bovenal over haarzelf. Hoe is het om te leven zonder tijd?
‘Hij kan niets doen om zich tijd voor te stellen als iets met een geruststellend verloop, voorbijgaand, stromend, plaatsvindend – de wereld vindt plaats, dat moet, dat voelen we – met namen en data en verschillen.’
De indringer maakt dat zij de dood van Rey kan bekijken, voelen maar niet in een alles overheersend verdriet.

Het is een mysterieus verhaal maar ook pijnlijk realistisch. Het plaats gebeurtenissen zowel in het nu als in de toekomst en het verleden. Het vertelt wat woorden kunnen doen en betekenen en niet betekenen. Wat stellen woorden voor als zij uitdrukkingsloos gezegd worden? Wat stellen woorden voor als zij in een andere rangorde en tijd geplaatst worden?
Wat doet tijd met woorden?
Het hele verhaal is bijna surrealistisch, maar erg mooi.
Vertaler: H. Pallemans

Ingenaaid, 134 pagina's Verschenen: maart 2001 Gewicht: 207 gram Formaat: 216 x 138 x 14 mm Anthos

© Dettie

[WilV]

Klinkt als een heel erg mooi boek Dettie,
ik zal 't in gedachten houden.

Wil