Jos Bours - Duvelsprie

[berdine]

Achterflap: We schrijven het jaar 1721. Anna, een meisje van 16 en haar vriend Jean komen met hun pasgeboren zoon Joes aan in het Zuid-Limburgse Schinnen. Ze zijn op de vlucht voor schande en armoe.
Bij aankomst overlijdt vader Jean plotseling. Nu moet Anna zich met haar kindje alléén zien te redden in een streng-religieuze omgeving. Waar het op dat moment onrustig is. De bevolking verarmt, 's nachts wordt er ingebroken in kerken en grote boerderijen. De autoriteiten reageren genadeloos: in honderden processen worden honderden mensen vervolgd en ter dood gebracht, de zogenaamde bokkenrijders.
De jonge moeder en haar zoontje Joes worden aanvankelijk meegesleurd in die kolkende stroom. Maar in de loop der jaren lijkt Anna greep te krijgen op haar leven. Het gaat steeds beter met haar en haar zoontje. En toch wringt er iets. Hoe meer het leven haar schenkt, hoe meer ze kwijtraakt. Dat jonge, felle meisje, die duvelsprie, die aanvankelijk alleen de weg van haar hart volgde, maakt gaandeweg berekenende keuzes, die ten koste gaan van geliefden en mensen die net zo kwetsbaar zijn als zij ooit was.
Daarmee geeft ze een heel andere betekenis aan het begrip duvelsprie.
Maar... had ze überhaupt andere keuzes kunnen maken in die tijd, in die omgeving- als straatarme alleenstaande moeder met een kind?

Prachtig! De inhoud staat uitgebreid op de achterflap, daar hoef ik niets aan toe te voegen. Blijft over de stijl. Net als in zijn vorige boek wordt afwisselend het hij-perspectief en het ik-perspectief gebruikt. Soms wordt gewoon het verhaal verteld, soms richt de verteller zich rechtstreeks tot Anna of werpt een blik in de toekomst, soms geeft hij haar gedachten weer in de ik-vorm en zowaar, dat is helemaal niet vervelend! Het maakt het boek levendig. Korte hoofdstukken met de plaats van handeling als titel erboven doen denken aan een toneelstuk.
Het is een mooi afgerond verhaal geworden met veel couleur locale o.a. vanwege de dialectwoorden, waarvan ik achteraf een woordenlijst achterin aantrof. Niet dat ik die nodig had, want veel van die woorden zijn verbasterd Duits en het Brabants lijkt er soms ook op. Gewoon hardop uitspreken helpt heel goed om ze te begrijpen.
Hopelijk gaat dit boek landelijk meer aandacht krijgen dan De jongens van het glaspaleis, want dat verdient het dubbel en dwars!

[Dettie]

Oei dat klinkt goed Berdine.

Ik lees net bij de uitgever:

"Duvelsprie' (duivels kreng) is gebaseerd op een waargebeurd verhaal uit de stamboom van de vrouw van de schrijver.

dat maakt het extra bijzonder denk ik.

Dettie

[Dettie]

Zo stom, ik had al gekeken of er een recensie van dit boek was want het verhaal kwam me zo bekend voor. Maar nu weet (en las) ik het weer bij het forumitem De jongens van het glaspaleis. Jos Bours had het ons het boek al aangekondigd en erover verteld. Dát zat dus in mijn hoofd.

Dettie

[berdine]

Het is erg bijzonder als je zoiets in een stamboom aantreft, maar wat dit boek zo bijzonder maakt is de taal vol dialect. Woorden, maar ook uitdrukkingen en zinnen die niet precies zo in het gewone Nederlands gebruikt worden.

[josbours]

Hallo Berdine en Dettie,

Vrienden attendeerden me op jullie correspondentie betreffende mijn Duvelsprie. Tjonge, ik voel me vereerd door je lovende woorden, Berdine. Er zijn niet veel mensen die zinnige dingen kunnen zeggen over schrijfstijl, maar jij hebt het helemaal door... Maar dat wist ik al van De Jongens...
Ik zal je zeggen: het was een feest om te doen, zowel het onderzoek als het schrijven. Ik wist op dat moment al dat ik heimwee zou krijgen naar die mooie dagen...
Je schrijft dat het boek meer aandacht verdient dan het krijgt. Dat ben ik met je eens natuurlijk. Ik heb samen met mijn (kleine Limburgse) uitgeverij van alles geprobeerd, met weinig succes. Het lijkt erop alsof dit soort mond-tot-mond-reclame dan maar voor enige bekendheid moet zorgen. Daar is dit forum prima voor. Berdine, had je niet ook al een vier-sterren-beoordeling op Hebban geplaatst? Als je zo vriendelijk wilt zijn, om deze mooie recensie daaraan toe te voegen, zou ik dat heel mooi vinden.
Samen met Marlies trek ik ook door het land, ik vertel over hoe ik geschreven heb en schrijf, ik lees stukjes voor en Marlies -uit wier stamboom dit verhaal komt- zingt een lied dat ik speciaal heb geschreven over de ontmoeting van Jean en Anna in het dal bij de beek. Werkt als een trein.

Dettie, mocht jij gaan lezen, dan ben ik uiteraard ook zeer benieuwd naar jouw bevindingen.

Alle goeds en nogmaals dank!

Jos

[berdine]

Jos, ik heb je wéken geleden ook een pb gestuurd. Die heb je zo te zien nog niet gelezen! Die paar woorden die ik hier heb geplaatst gelden bij Hebban niet als recensie. Daar moet een recensie aan heel veel voorwaarden voldoen.

[josbours]

Ja, lees ik nu pas helaas. Ik ga je gezifte muggen nog eens na, helaas te laat voor de tweede druk die er al is. Ik snap je argumenten betreffende de recensie op hebban. Toch dank!.

[berdine]

Ik heb nu (eindelijk) wel iets bij Bol geplaatst, Jos. Het staat er nog niet, maar morgen wel hoop ik. Ik heb er nog maar een ster bij gedaan, anders ga je meteen zakken met slechts twee reviews....

[Marjo]

En bij mij staat het boek nu vooraan...

[berdine]

O gelukkig. Dan komt er misschien een échte recensie!?

[Marjo]

Hm, nou...

[josbours]

Mijn dank is groot!

[berdine]

Ik denk toch dat ik iets verkeerd heb gedaan bij Bol, Jos. Ik probeer het morgen opnieuw.

[Dettie]

Het duurt vaak lang Berdine voor het bij Bol staat. Daar kan wel een week overheen gaan.

Dettie

[josbours]

Ach Berdine, boeken zijn geduldig en wat dat betreft wellicht een voorbeeld voor ons. Ik waardeer je inspanningen zeer. En hoop dat het je lukt.
En mochten jullie geïnteresseerd zijn in hoe ik aan dit verhaal heb gewerkt, dan kun je mijn blogs lezen op josbours.nl.
Zie: http://josbours.blogspot.com/2018/02/be ... de_64.html

[Marjo]

Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar hier laat ik het bij. Het is ongelooflijk interessant!

Mijn verslag: http://www.leestafel.info/jos-bours

[josbours]

Dank Marjo! Mensen een stem geven die niet of te weinig wordt/werd gehoord heeft me inderdaad altijd gefascineerd, zowel in mijn theaterwerk (mensen uit de Utrechtse volkswijken zelf op het toneel brengen met hun ervaringen) als in de romans. Leuk dat het je vanaf de eerste pagina meenam. Gans chique...