# Robert Vacher - Spel van troost

[Dettie]

De titel van dit boek is ontleend aan een ritueel in een dorp aan het Posomeer in Sulawesi Tengah in Indonesië, waar de hoofdpersoon van dit boek onverwachts getuige van is...

Lees verder http://www.leestafel.info/robert-vacher

Willeke

[Dettie]

Zijn reizen blijven reizen met een begin en een eind, hoe lang en ver hij ook weg gaat, uiteindelijk zal hij altijd weer terugkeren naar zijn basis, en zijn oude bestaan weer oppakken. Voor Joey zijn zijn reizen geen episode, het ís zijn leven, de enige vorm van bestaan die hij kent. En hoe hard de ik-persoon daar ook naar streeft, zo zal hij nooit worden…

“Op deze prachtige plek had ik nooit gezeten als ik met een zak met geld had rondgelopen. Opnieuw werd Joey in zijn gelijk bevestigd. Toch moest ik toegeven dat ik niet in staat was zijn onverschilligheid en moed blijvend te omhelzen. Ik was tijdelijk opgesloten in zijn huid die weldra te krap of te ruim zou worden. Een tijdlang kon ik het onzekere van een wild bestaan aanvaarden, maar op den duur lokte toch meer de alledaagse zekerheid van een meer uitgebalanceerd leven. Ik miste het talent om een monsterverbond te sluiten met het onzekere waardoor de grillen van het lot makkelijker greep op me kregen. Ik verzette me misschien tegen het lot. Joey leek de grilligheid van het leven te zoeken, te omhelzen, te koesteren. Hij stak zijn kop erin en deinsde nergens voor terug.”

Het is bijna jaloersmakend als je zo kunt leven als Joey, dat overal waar je bent je thuis is. De ultieme vrijheid? Of toch niet... Ik twijfel.
Prachtige recensie Willeke

Dettie