Ivo Senden - een zwarte droom

[Marjo]

Dit boek hield mij de afgelopen dagen in de ban, al moest ik even tussendoor een ander boek lezen, zo beklemmend werd het.

Lees meer: http://www.leestafel.info/ivo-senden

[berdine]

Oeps, dat is een dikke! Het klinkt wel goed, maar heel erg spannend is niet echt iets voor mij.

[Marjo]

Het is een spanning zoals die mannen dat iedere dag weer gevoeld moeten hebben. Niet als in een thriller.

[Annemarie]

Bij een goed geschreven boek over mijnwerkers voel ik ook die beklemming. De diepte, de duisternis en het gevaar waar de mijnwerkers dagelijks aan blootgesteld worden/werden lijkt me vreselijk.

[Dettie]

Fascinerend altijd verhalen over mijnwerkers, Het lef alleen al om steeds maar weer onder de grond te kruipen. Het dwingende van het geloof en de macht van de bazen...
Mijn oom en tante met 14 kinderen kregen ook steeds de vraag van de pastoor wanneer er weer een kleine kwam. Mijn oom gaf op gegeven moment het antwoord: 'Als u de kinderen kunt voeden dan komt er elk jaar wel een kleine bij.' Zo'n opmerking was toentertijd ongehoord natuurlijk. Je ging niet tegen het gezag in, of dat nu kerkelijk of burgerlijk was.
De mijnwerkers hadden natuurlijk met hetzelfde te maken en als je je gezonde verstand gebruikte, zoals jij ook schrijft Marjo, dan had je het moeilijk, want de hoge heren konden jouw (en je gezin) maken of breken. Mooi verhaal lijkt me zoals jij het beschrijft.
Het zou wel eens interessant zijn als een boek verscheen geschreven uit de ogen van de hoge heren, wat hen dreef om het zo te doen.

Dettie

[Marjo]

Aangezien zij de dingen heel anders bekijken, vanuit hun hoge toren, denk ik dat die hoge heren nauwelijks woorden vuil zouden maken aan die arbeiders, die gewoon moeten gehoorzamen. Er is in dit boek ook een 'goede' baas, eentje met hart voor zijn mannen. Zijn verhaal zou anders zijn denk ik.

[Dettie]

Ja en dat anders bekijken lijkt me ook wel eens interessant om te lezen. Hoe denken die 'hoge toren heren' ? Is daar ook een roman van te maken, vroeg ik me af.

Dettie

[Marjo]

Dat lijkt me heel lastig. Hebben ze wel een verhaal?
Als je niets 'ergs', niets 'akeligs' te melden hebt, is er dan een verhaal mogelijk? Dan krijg je misschien eerder een non-fictieding.

[Dettie]

Nou, het hoeft natuurlijk niet altijd een roman rond de underdog te wezen. Natuurlijk hebben de hoge heren ook een verhaal. Trump zal ook zijn verhaal hebben, het staat alleen ver van ons 'gewone' mensen af. Maar dat is misschien ook wel eens interessant om te lezen. De visie van een grootindustrieel die helemaal niet door heeft dat niet iedereen blij is met zijn handelingen. Het hoeft dan niet zo te zijn dat hij 'het licht' ziet en net als scroodge ineens wel emphatie heeft. Maar gewoon zijn handelingen, leven en gedachten volgen in ene roman, lijkt me ook wel eens apart om te lezen.

Dettie

[Marjo]

Ze zijn er waarschijnlijk wel, boeken van dat soort mensen. Misschien worden het dan biografieën.
Die interesseren mij niet zo, dus ik heb geen titel paraat. Hm, Nixon heeft er eentje?

[Dettie]

Nee, niet een biografie maar een roman! Dat zou me wel eens leuk lijken. Soms had je wel eens in een streekroman de rijke boer als hoofdpersoon maar dan werd hij toch altijd als slecht of zwart afgeschilderd, en vond hij toch de plek naar zijn hart en zo. Maar nu eens een roman vanuit de rijke man/vrouw geschreven, zoals bijv de mijnexploitant. Zou weer eens wat anders zijn.

Dettie

[Marjo]

We wachten maar af, tot die schrijvers opstaan!

[Dettie]

Ha ja, dat moeten ze dan maar eens doen.

Dettie

[Renate]

Je hebt natuurlijk American Psycho van Bret Easton Ellis. Dat is wel vanuit een rijke man geschreven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/American_Psycho_(boek)
Maar ik neem aan dat je dat niet bedoelt.

Buddenbrooks van Thomas Mann gaat ook over een welgestelde familie.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Buddenbrooks

[Marjo]

Die twee heb ik dus niet gelezen, dus ik weet het niet.

[Renate]

Buddenbrooks heb ik wel gelezen, maar het is meer een familieroman. Het gaat over de familie Buddenbrook, waarin we de familie Mann zouden kunnen herkennen. Het is natuurlijk niet helemaal zoals misschien bedoeld wordt, in de zin dat het geen soort tegenwicht is voor een roman over het leven van uitgebuite mijnwerkers, door het een en ander vanuit het oogpunt van de werkgevers te bekijken.

Ik weet ook niet goed of dit mogelijk is. Je krijgt toch al snel een beeld dat gekleurd is door de opvattingen van de schrijver.
Op zich zijn er natuurlijk genoeg boeken die zich afspelen in de hogere klassen, waarin misschien te zien is hoe men over de onder hen gestelden denkt. Veelal komt dit vermoedelijk toch neer op het idee dat dit nu eenmaal de natuurlijke orde der dingen is. Tegenwoordig is het misschien meer het idee dat de mensen gewoon krijgen wat ze verdienen en dat ze, als ze meer moeite zouden doen, ook de positie van de baas zouden kunnen krijgen.
Voor een deel van de ideeën van Trum zou je misschien bij de boeken van Ayn Rand ten rade kunnen gaan. https://nl.wikipedia.org/wiki/Ayn_Rand