Lucas de Waard - Kraaien tellen

[Annemarie]

Een erg knap geschreven roman over de dingen die het leven moeilijk kunnen maken.

Lees mijn recensie hier: http://www.leestafel.info/lucas-de-waard

[berdine]

Wel, als je zo enthousiast over deze schrijver bent, zal ik deze titel maar noteren!

[Annemarie]

Ja, ik was echt aangenaam verrast. Zijn eerste boek was goed maar deze is nog veel beter.

[Willeke]

Ook hier staat hij genoteerd. Aanstekelijk enthousiasme dus inderdaad.

[Willeke]

En wat knap dat het tóch geen loodzwaar verhaal is geworden.

[Annemarie]

Ja, dat is zeker knap. De auteur weet schokkende, emotionele en grappige momenten heel mooi met elkaar te combineren. Zo is er ook nog een vreemde buurman in het spel.

[Marjo]

Loodzwaar is het misschien niet, maar ik was dusdanig van slag (en dat gebeurt maar zelden) dat er maar geen verslag uit mijn vingers kwam.
Het boek zal worden gekoesterd en herlezen, als er er aantoe kom.

[berdine]

O jé.....

[Annemarie]

Was je positief of negatief van slag?

[Dettie]

Loodzwaar is het misschien niet, maar ik was dusdanig van slag (en dat gebeurt maar zelden) dat er maar geen verslag uit mijn vingers kwam.
Het boek zal worden gekoesterd en herlezen, als er er aan toe kom.

Nou dat gebeurt je inderdaad zelden dat je van slag raakt van een boek. Dan moet ik het maar niet lezen denk ik, dan loop ik weken van slag te zijn denk ik

Dettie

[Renate]

Wat een interessant boek.

Ik moet ergens denken aan de hoofdfiguur uit de boeken van M.J. Arlidge, die ook een voorkeur voor gewelddadige seks heeft om demonen uit het verleden onder controle te krijgen.

[Annemarie]

Ja, dat is wel een aardige vergelijking, Renate. Het is geen pure kwaadaardigheid of iets maar een worsteling met het leven.

[berdine]

Tja, ik weet het niet. Het is zonder meer goed geschreven en de schrijver zet ook een geloofwaardig genuanceerd karakter neer, maar ik miste een eind. Ik had het gevoel dat het verhaal niet af was. Zeker, het is een open einde, maar ook een open einde wijst in een bepaalde richting en dat ontbreekt. Waarschijnlijk heb ik Tobias' karakter niet zó goed begrepen, dat het voor mij duidelijk is wat er verder gaat gebeuren.

[Marjo]

Moet dat dan? Ik vind open eindes altijd intrigerend. Alles kan. Maar wat vond je van de sfeer in dit boek?

[berdine]

Ik vind het moeilijk uit te leggen. Je hebt boeken met een open einde, maar je weet dat het boek uit is. Het verhaal kan meerdere kanten uit, maar je voelt dat "het wel goed komt" of "dat het fout af zal lopen". Maar van dit boek had ik het gevoel dat het niet afgerond was. Het hield zomaar op. Niet qua tekst, maar wel qua verhaallijn.
De sfeer werd op een gegeven moment wel akelig. Ik verwachtte eigenlijk een nóg ergere ontknoping. Daarna ontstaat die neergaande lijn waar de hoofdpersoon niet meer uit lijkt te komen. Ik vond zijn karakter nogal onbetrouwbaar. Daarnaast was hij wel redelijk. Ik bedoel, hij kon zijn gedrag wel analyseren en veroordelen, maar helaas niet in de hand houden.
Ik denk dat dit mijn punt is: het karakter is dermate complex, dat hij wel beslissen kan voor de optie Cayenne, maar dat het helemaal niet zeker is dat hij écht verandert. De andere optie, naar Praag gaan, zie ik hem niet doen. Dus is er een derde mogelijkheid: Cayenne en dan...

[Marjo]

Zijn karakter onbetrouwbaar, ja, een ik-verteller is altijd onbetrouwbaar.
Als ik het niet weet, met ene open einde, dan vind ik het juist prettig als ik het zelf kan kiezen. Zeker met een boek als dit. Hoewel, ik denk dat ik toch de foute keuze heb gemaakt. Het kon voor mij niet anders. Als dat voor jou wel kan, wil dat zeggen dat je in ieder geval terwijl je dit boek las, optimistisch was en goed in je vel zat. Toch?

[berdine]

Nou ik zou voor de derde optie kiezen. Cayenne en dan weer in de fout gaan of erger. Dat is geen optimistische keuze toch?
Ik vond het geen optimistisch verhaal.

[Marjo]

Nee, optimistisch was het niet, maar ik bedoel dat het ook nog uitmaakt in welke stemming je dit boek leest. Iemand die goed in zijn vel zit en de zon ziet schijnen zal minder onder de indruk zijn door dit boek als iemand die juist in een dip zit. Ik zat in een dip toen ik het las, en het kwam behoorlijk aan.
Maar als jij die keuze maakt, dan denk ik dat het einde toch niet zo open is als je eerst zei.

[berdine]

Jawel, ik realiseerde mij dat toen ik dat schreef. Als ik moet kiezen is het dat, maar als jij iets anders zegt is dat ook goed. Dan ga ik niet proberen je te overtuigen, want mijn mening is gestoeld op los zand. Ik wil best iets anders aannemen.
Ik geloof zeker dat je gemoedsstemming van invloed is op wat je leest. En ook of je iets zelf of van dichtbij hebt meegemaakt. Of zoals Dettie: als je het je levendig voor kunt stellen. Dat zijn allemaal factoren die van invloed zijn.
Ik heb dit boek als e-book gelezen en ik heb nog steeds de neiging op de bieb te gaan kijken of het papieren boek ook ophoudt waar het bij mij ophield.

[Dettie]

Het is dus een boek dat je met een onbestemd gevoel achterlaat Berdine.
Wel grappig dat je naar de bieb wilt om te kijken of het eind écht zo is...

Dettie

[berdine]

Ik heb ooit een e-book gehad dat middenin begon en aan het eind pas de eerste helft gaf. Sindsdien vertrouw ik ze niet meer voor 100%. Misschien is er een heel hoofdstuk weggelaten....

[Marjo]

'Als ik moet kiezen is het dat, maar als jij iets anders zegt is dat ook goed. Dan ga ik niet proberen je te overtuigen, want mijn mening is gestoeld op los zand.'
Dat is precies waarom ik een open einde prettig vind: iedere invulling is goed. Het zou zo maar kunnen dat als je het een tweede keer leest, je een ander einde er aan breit!

[berdine]

Maar dan blijft nog steeds mijn gevoel dat het verhaal niet af is. Het verschil dat ik maak tussen een "open einde" en "niet af" heb ik dus niet duidelijk kunnen maken.

[Marjo]

Nee. Ik zie het verschil niet.

[Renate]

Ik zie het verschil wel.
Bij een open einde is het verhaal wel afgerond, maar kan er eventueel nog iets op volgen, met de gedachte; "hoe zou het verder gaan met de hoofdpersonen?"
Bij een verhaal dat niet af is, heb je het gevoel dat je een vervolgverhaal zit te lezen, dat ineens tot een einde komt, zonder dat er iets afgerond is en waarbij je als het ware met een soort cliffhanger achterblijft.
Nu zal dit gevoel wellicht per lezer verschillen.