Claire Fisher - Alle goede dingen

[Annemarie]

"Hoewel Beth nog maar eenentwintig jaar oud is, zit ze in de gevangenis omdat ze iets vreselijks heeft gedaan. Het is beslist geen licht vergrijp en ze wil er met niemand over praten. Dat kan ze niet. Beth is simpelweg niet in staat haar daad onder ogen te zien. Ze wil de gebeurtenis die haar leven volledig op zijn kop zette niet in haar gedachten toelaten. Dat kan ze niet aan. Beth is een gebroken jonge vrouw."

Lees verder: http://www.leestafel.info/clare-fisher

[Renate]

Klinkt interessant.

[Annemarie]

Het is een verdrietig maar mooi verhaal dat de lezer echt aan het denken zet.

[Dettie]

Mooie recensie Annemarie. Klinkt als een aangrijpend verhaal.
Ik vind het altijd lekker lezen als de schrijfstijl wordt aangepast aan de gemoedstoestand. Dan komt het verhaal nóg beter binnen.
Tenzij het té warrig is natuurlijk en er geen touw meer aan vast te knopen is, maar dat is in dit boek niet het geval begrijp ik.

Dettie

[berdine]

Nou, die staat ook weer op mijn lijst! Ik vind een aangepaste schrijfstijl ook altijd iets toevoegen aan het verhaal. En ik schrik niet zo gauw van warrig!

[Annemarie]

Het is niet heel warrig hoor maar in het begin gaat het een beetje van de hak op de tak. Logisch natuurlijk want Beth probeert haar gedachten te ordenen. Ik vind het een mooi verhaal, vooral omdat het duidelijk maakt wat bepaalde gebeurtenissen en omstandigheden met een mens kunnen doen.

[Dettie]

Nee, dat maakte je ook goed duidelijk dat het niet echt warrig was. Ik riep dat in zijn algemeenheid. Je hebt boeken die warrigheid weer willen geven middels een stijlvorm en dan lees je enkele woorden en kreten achter elkaar maar dan is er geen touw aan vast te knopen.
Goede warrigheid is mooi

Dettie

[Annemarie]

Dit is inderdaad mooie warrigheid.

[Willeke]

Zó, dat klinkt boeiend. De titel staat genoteerd. Wat een mooie recensie heb je er van gemaakt!

[Annemarie]

Dank je wel, Willeke!

[berdine]

Ik was alweer vergeten dat i.v.m. met dit boek het woord "warrig" was gebruikt en het viel me dus niet op. Ja, Beth was soms warrig, hoe slechter het met haar ging, hoe warriger, maar dat maakte het verhaal niet onduidelijker te lezen. Precies zoals je zei. Je weet al vrij gauw wat er gebeurd moet zijn, waarom ze in de gevangenis zit, maar dat maakt niet uit.
Clare Fisher schrijft vlot en leuk. Ze weet de psychische gesteldheid van Beth helder te verwoorden, zodat haar gedrag begrijpelijk wordt en Beth onder je huid kruipt. Het is een erg goed boek.

[Annemarie]

Leuk dat dit boek jou ook bevallen is, Berdine. Ik merk dat ik eigenlijk nog precies weet waar het over gaat dus het verhaal blijft ook goed hangen.