Jan de Rooy - Nachtvlinders

[Renate]

Soms kom je een boek tegen, waarbij je je afvraagt waar de auteur gebleven is. Dat geldt voor mij bij dit debuut uit 1983 van Jan de Rooy. Na het verschijnen van Granaatappels in 1997, lijkt hij niets meer geschreven te hebben. Van de dbnlword ik ook niet wijzer.


Ik kreeg dit boek van de auteur en heb het onlangs weer eens gelezen. Het verhaal gaat over de pianist Willem Vermuur, waarin ik misschien de auteur zou kunnen herkennen, die in Den Haag op kamers woont en door twee vrouwen begeerd wordt.

Lees verder http://www.leestafel.info/jan-de-rooy

-

[berdine]

Toch wel wat meer geschreven, Renate, zie http://www.literatuurplein.nl/persdetai ... ersId=4070

[Renate]

Na 1997 zie ik nog maar een boek en dat is een kinderboek, waarvan ik me ergens afvraag of het wel van dezelfde auteur is. Er zit ook wel een flink gat tussen Granaatappels en Kleine oma. Op de site van DBNL, die ik hierboven heb genoemd, is het boek in ieder geval niet te vinden. Alle andere boeken staan op beide sites, met uitzondering van Het Spaanse goud en dat is naar ik meen een toneelstuk.

[berdine]

Ja dat verbaasde mij ook. Maar er staat wel bij dat hij tot dan toe boeken voor volwassenen heeft geschreven. Ik neem aan dat het dan om dezelfde persoon gaat. Er is verder niets van hem te vinden inderdaad. Dus ook geen verklaring voor het "gat".

[Renate]

Inderdaad, dus hij zou het kunnen zijn. Ik wist niet dat hij poppenkast gespeeld heeft. In de tijd dat ik hem kende had hij een literair programma in het theater, waar ik wel eens als vrijwilliger het licht verzorgde. Hij heeft me indertijd ook gevraagd om muziek te schrijven bij een paar gedichten van Emily Dickinson.

[Dettie]

even up voor Marjo

-

[Marjo]

Dank je! Boek is onderweg.

[Marjo]

Ik heb het gelezen. Als dit mijn eerste was geweest, was ik niet verder op zoek gegaan naar meer. Het is aardig, maar niet bijzonder. Het draait eigenlijk allemaal om latente homoseksualiteit. De hoofdpersoon komt er gaandeweg achter dat hij niets voelt voor al die vrouwen die om hem heen fladderen, maar dat hij meer heeft met die jongemannen. Maar dat wordt meer tussen de regels door verteld, niet alsof hij een schokkende ontdekking doet. Hij draait er om heen, de schrijver dan.