Elizabeth Strout - Ik heet Lucy Barton

[berdine]

Achterflap: Lucy Barton is langzaam aan het herstellen van wat een simpele operatie had moeten zijn. Haar moeder, die ze jaren niet gezien heeft, komt op ziekenbezoek. Door te praten over mensen die Lucy nog uit het dorp van haar jeugd kent zoeken ze aarzelend toenadering tot elkaar. Maar net onder de oppervlakte ligt nog steeds de spanning die al die tijd tussen hen in heeft gestaan.Ik heet Lucy Barton is een intiem, diep empathisch en fenomenaal geobserveerd portret van de kwetsbare band tussen moeder en dochter.

Een boek waar ik meer van had verwacht. De recensies zijn alom zeer lovend. Die spanning die de achterflap vermeldt is er inderdaad, maar wordt niet verduidelijkt. De aanwijzingen zijn subtiel, maar heel erg vaag en ook nog eens tegenstrijdig. Je kunt tussen de regels wel lezen dat het niet zo goed was in Lucy's jeugd - buiten de armoede - maar waarom dan kom je niet te weten. Daardoor kruipt Lucy toch niet onder je huid.
De stijl vind ik wel leuk. Ze vertelt het verhaal aan jou, alsof ze een vriendin is. Ze herhaalt hier en daar een zinnetje, zodat je het niet verkeerd begrijpt, en soms verbetert ze zichzelf.

[Annemarie]

Het klinkt toch wel boeiend. Wel lastig inderdaad dat je, zelfs tussen de regels door, niet helemaal begrijpt wat er dan toch precies in Lucy's jeugd is gebeurd. Dat is wel iets dat me zou kunnen frustreren.

[berdine]

O nee, precies kom je het zeker niet te weten. Je vermoedt iets, maar dan plaatst ze weer een opmerking die dat logenstraft. Je moet het echt doen met haar eigen conclusie dat haar familie raar en abnormaal is. Je mag zelf invullen op welke manier. En omdat ik de dingen dus niet kon plaatsen kreeg ik geen grip op het verhaal. Ik vind het helemaal niet erg als er dingen tussen de regels staan, maar die wil ik dan eenduidig hebben. Het zal wel aan mij liggen, want de meerderheid schijnt er wel mee uit de voeten te kunnen. Ik ben ook heel benieuwd naar Dettie's reactie.

[Annemarie]

Meestal vind ik een verhaal juist mooi als de schrijver de lezer niet alles voorkauwt maar tussen de regels door een aantal dingen verklaart. Maar als er geen duidelijkheid is en je het ook niet kunt raden aan de hand van de gegevens die je wel hebt, dan vind ik dat best vervelend. Dan is het net of het verhaal nog niet af is. Ik ben benieuwd of Dettie het met je eens is.

[Dettie]

Nou Dettie kruipt nu haar bed in met dit boek, ik ben zeer benieuwd. Het lijkt me mooi maar ik heb geen idee nog.
Jullie horen van me.

Dettie

[Dettie]

ben al een eindje op weg en het verhaal fascineert me wel. Moeder en dochter zijn (tot nu toe) duidelijk op zoek naar een vorm van contact, maar er blijft afstand. De vraag is kan het nog wel na zoveel jaar? Vanavond weer verder lezen...

Dettie

[berdine]

Het leest niet moeilijk, hè. Je zult het zó uit hebben. Goed tussen de regels lezen, jij moet het straks uitleggen!

[Dettie]

Nee het leest lekker weg. Ben benieuwd wat ik straks uit te leggen heb

Dettie

[Dettie]

Mijn recensie staat erop, ik vind het een verpletterend mooi verhaal. Was er even helemaal stil van.

http://www.leestafel.info/elizabeth-strout

Dettie

[berdine]

Dus jij denkt dat dat oorlogstrauma van vader datgene is dat haar jeugd heeft verknald? Dat het feit dat vader noch moeder kon zéggen dat ze van de kinderen hielden de reden is dat ze zich eenzaam voelde? Aan liefdevolle gebaren ontbrak het niet. Moeten er dan altijd woorden zijn?
Ik ben heel blij dat jij het mooi vond. Heb je het niet voor niks gekocht!

[Dettie]

Dat trauma heeft niet alléén haar jeugd verknalt, ook de armoede en de houding van de dorpelingen en alles, de hele situatie an sich. Liefdevolle gebaren waren er wel maar niet veel. Vader kon ook erg grof zijn maar ook lief.
Wat denk jij dan berdine? Wat heeft volgens jou dan haar jeugd verknald?

Dettie

[berdine]

Geen idee. Daarom kroop het ook niet onder mijn huid. Het bleef voor mij te afstandelijk. (Ergens heb ik het woord "kindermishandeling" gelezen, maar dat was het niet.) Het ligt bij dit boek geheel aan mij. Iedereen vindt het prachtig.

[Dettie]

Kindermishandeling geloof ik niet, ze werd wel lang in de pick-up truck gezet omdat haar ouders werkten, andere keren voor straf.

Het zit hem vooral in de terloopse opmerkingen waardoor je gaat beseffen wat die vader voor impact had. Lucy vertelt op gegeven moment over iemand die een vader heeft die doorgedraaid is, die vrouw vertelt wat haar vader deed. (geen mishandeling) en de rillingen lopen Lucy over de rug, die vrouw vertelde wat haar vader ook deed. (blz 147/148)

Ook de schrijfster zegt tegen Lucy:

"Je moet nooit je werk verdedigen.
Dit is een verhaal over liefde, dat weet je zelf. Dit is het verhaal van een man die elke dag van zijn leven wordt gekweld door de dingen die hij in de oorlog heeft gedaan. Dit is het verhaal van een vrouw die bij hem bleef, omdat de meeste vrouwen van die generatie dat deden, en ze komt naar het ziekbed van haar dochter en vertelt dwangmatig over huwelijken die mislopen, dat weet ze niet eens, ze weet niet eens wat ze doet. Dit is een verhaal van een moeder die van haar dochter houdt. Op een gebrekkige manier. Omdat al onze liefde gebrekkig is. "

Dettie

[berdine]

V

E

R

K

L

P

P

E

R

Ik heb mijn ogen goed opengehouden voor die terloopse dingen en de scène die jij aanhaalt staat me dan ook glashelder voor de geest. Maar het leek mij iets te ver gezocht dat haar vader dat ook zou doen. Ik trok het meer in het algemene, dat haar vader een geestelijke afwijking zou hebben. Dat werd verder niet duidelijker.
Als Strout letterlijk hetzelfde bedoelt als wat daar beschreven staat, dan vind ik dat nogal slap. Die scène is er met de haren bijgetrokken. Een wildvreemde fan komt naar de schrijfster Payne toe en vertelt out of the blue zo'n detail over het leven van iemand die ze vaag kende.

Deze Sarah Payne zegt ook ergens - of misschien was het Lucy's uitgever - dat er in haar verhalen alles zit wat nodig is. Die noemt daarbij ook kindermishandeling. En als Payne ook nog zegt dat je als schrijver maar één verhaal hebt, waarmee ze dan waarschijnlijk iemands eigen verhaal bedoelt, dan zou het toch om mishandeling moeten gaan. En dat blijkt dan weer niet uit het boek.

Met eenduidige hints zou ik dit boek veel hoger gewaardeerd hebben. De schrijfstijl is leuk. En het verhaal lijkt veel te vertellen in weinig woorden.
Voor mij net een paar woorden te weinig dus.

[Dettie]

Ik ga ook even verder onder de verklapper

V

E

R

K

L

P

P

E

R

Ik vind juist het ongezegde zo mooi. De worsteling van moeder en dochter die zoveel willen zeggen maar het niet kunnen. Prachtig.

Als je een oorlogstrauma hebt dan ben je geestelijk niet helemaal goed in orde. Of je het echt een afwijking mag noemen weet ik niet. De een reageert anders dan de andere. Maar wel duidelijk is dat vader de twee mensen die hij doodschoot niet kan vergeten en daar grote problemen mee heeft.
Wat die fan vertelde kan best zo zijn dat haar dat hij daar zijn rust in vond maar voor de omgeving is het erg genant.

Dettie

[berdine]

Afwijking is inderdaad niet het goede woord. Beschadiging is in dit geval beter.
En ik hou ook erg van het ongezegde, maar die ongezegde zinnen moeten voor mij dan wel duidelijk zijn. Net als jij vind ik dat geworstel tussen moeder en dochter mooi, maar ik wil het waarom daarachter kennen. Niet "misschien is er dit aan de hand. misschien dat". Voor jou is wat er staat voldoende en voor mij niet. Verder zijn we het wel eens denk ik.

[Dettie]

Ja we zijn het wel eens. Voor mij is het waarom eigenlijk wel helder maar net als in het boek is het moeilijk uit te leggen omdat het gewoon zo was. (Haha lekker vaag.) Die vader had een trauma, die moeder bleef overeind maar leuk was haar leven ook niet, ze wist ook met haar eigen gevoelens geen raad, ze was geen prater. Maar dochter wilde wél praten, wél de dingen benoemen maar moeder kon dat niet. Hoewel moeder ook wel zag dat die vader én de armoede een grote stempel op het gezin drukte. Mishandeling... ik weet het niet.
Ik ga het boek denkelijk nog een keer lezen.

Dettie