Bert Wagendorp - Een zaterdagmiddag

[Dettie]

Indrukwekkende novelle over een middag die enkele levens omver blies.

Zie http://www.leestafel.info/bert-wagendorp

Dettie

[Annemarie]

Het klinkt zeker indrukwekkend! Echt zo'n verhaal volgens mij waar je nog dagenlang aan terugdenkt.

[Dettie]

Ja, ik vind het prachtig, juist door de afstand die de moeder houdt, wordt het verhaal nóg indrukwekkender.

Dettie

[berdine]

Het lijkt mij ook wel wat. De bieb heeft het. Volgende week eens kijken.

[Dettie]

Ben benieuwd Berdine, jij bent altijd veel kritischer dan ik.

Dettie

[Willeke]

Ook mijn belangstelling is gewekt, ben een liefhebber van zowel de boeken als de columns van Wagendorp.

[Dettie]

Het is niet duur Willeke, en mooi vormgegeven. Ik hou van die kleine, mooi verzorgde, goed geschreven boekjes en heb er al een flink aantal in de kast staan, zoals o.a.: De dansende grootmoeders, De filmvertelster, Waarvan wij droomden enz. Dit boekje is er een om te herlezen en steeds weer kleine details te ontdekken.

Dettie

[berdine]

Vanochtend gehaald en al uit. Het telt ook maar 80 blz. met een grote letter en een royale bladspiegel. Daarnaast nog die tekeningetjes (mooi!) die op een aparte pagina staan. Het is een flinterdun verhaal, maar heel mooi verteld. Wel verwarrend dat het verhaal van de ik-figuur (is het autobiografisch?) en de geschiedenis van zijn moeder en zijn oom door elkaar lopen. Ik moest steeds goed nadenken over wie het ging.
Eigenlijk had je geen verslag mogen maken Dettie. Daarin is alles al verteld. Ik vraag me af of ik het boekje anders zou hebben gelezen als ik niet geweten had wat er met de eerste Bram was gebeurd.
Dus geïnteresseerde: Als je het verslag nog niet gelezen hebt, niet doen! Eerst het boekje lezen!

[Dettie]

Wat bedoel je met geen verslag mogen maken? Heb ik teveel verteld?
Ik heb gekeken wat de flaptekst prijsgaf, daarin staat al wat er met de eerste Bram gebeurt.
verder vond ik het ook moeilijk er wat over te schrijven want alles draait om die gebeurtenis die dus al verklapt wordt.
Zelf vond ik de schuldvraag het belangrijkste, want daar zat iedereen mee.

Dettie

[Marjo]

Dat is altijd het dilemma, zowel van het maken als van het lezen van een verslag. Als ik ook maar enig idee heb dat ik het betreffende boek zelf wil lezen dan lees ik geen verslag. Hoogstens de laatste regels waarin een oordeel staat. Maar liever zelfs dat niet.
Het beïnvloedt mijn eigen insteek bij het lezen.Ook een flaptekst kan inderdaad veel te veel verraden.
Maar hoe maak je een verslag als je niets wilt vertellen? Dat is heel moeilijk. Ik probeer zo summier mogelijk te zijn en dan nog vind ik dat ik te veel vertel.

[Dettie]

Ja precies je zegt het goed Marjo. Hoe maak je een verslag als je niets wil vertellen.
Dit hele boekje draait om die een gebeurtenis die al verraden wordt op de flaptekst. Zelfs dat het een Engelse bom was, wordt daar al verteld. Ook de vader en zijn droom wordt al genoemd, hoe kun je dan nog een verslag maken zonder iets te vertellen? Dan ben ik in twee zinnen klaar.
De uitgeverij geeft zelfs ook nog een leesfragment waarin het naar de broodwinkel gaan verhaal verteld wordt en het vragen om de brief.

Maar ik kan misschien wel proberen er wat aan te schaven en enkele zinnen weghalen.

Ik ga eens kijken.

Dettie

[berdine]

Ik bedoel het niet zo letterlijk Dettie. Niet dat je écht niks had mogen verklappen. De flaptekst verklapt ook al teveel inderdaad. Dit is eigenlijk een boek waar je helemaal niks van moet zeggen, omdat het verhaal zo klein is, heb je al heel gauw alles verteld. Maar ja, hoe verkoop je het dan?
Gelukkig is het zo mooi geschreven, dat dat het feit dat je het verhaal al kent, vergoedt.
Ja, die schuldvraag.

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Persoonlijk denk ik dat moeder zich inderdaad schuldig voelde tegenover haar vader. Waarom hij en niet ik? En had ik niet beter op hem moeten letten? Dat ze bewust een schuld inloste geloof ik niet. Er is op het eind nog een "schuld" bij gekomen! Bram2, die niet zo hoogbegaafd is als Bram1 en dus opa teleurstelde. Gelukkig wist hij dat niet, toen hij klein was.

[Dettie]

Ik heb het verslag iets aangepast. Ja precies Berdine, je hebt gelijk het verhaal is klein, eigenlijk kun je er niets over vertellen. Ik heb ook heel lang lopen piekeren en het boekje 2 x gelezen, voordat ik het verslag schreef, want wat vertel je wel en wat niet? Zelf zou ik niets verteld hebben over die bom, maar dat stond dus al op de cover.

Ja er staan soms juweeltjes van zinnen in. Daar heb ik echt enorm van genoten. Ik ga ook even door onder de verklapper.

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

ja die moeder! Maar ook die opa! en tante Stien de bakkersvrouw.
Opa vroeg of ze de brief wilde halen, als hij dat niet gevraagd had...
De bakkervrouw zei nee, de zaak is al schoon, als ze dat niet gezegd had...
Als de moeder beter opgelet had... het is als, als, als...
Of Bram 2 niet zo hoofdbegaafd is weet ik niet. Hij ging niet studeren maar de journalistiek in 'en werd niet eens hoofdredacteur', zegt hij zelf. Ik denk dat hij mogelijk eerder zichzelf teleurstelde? Of denk je echt dat Bram2 zich schuldig voelde omdat hij de droom van opa niet waarmaakte?
Opa was al dood toen hij 12 was.


Dettie

[berdine]

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Nou dat komt niet aan de orde, maar dat kan zomaar het gevolg zijn. Hadden ze hem alles verteld toen hij nog een kind was, dan vast wel. Maar nu hij volwassen is en kan relativeren ligt het anders. Het zal een vaag schuldgevoel zijn, verdund door de tijd, maar omdat hij zo van zijn opa hield, zal hij het op zijn minst jammer vinden dat ook hij opa's droom niet heeft waargemaakt.
Het is maar een idee, hoor. Het hangt ook af van de gevoeligheid van Bram2.