Adam Haslett - Denk me weg

[Annemarie]

Een aangrijpend en zeer invoelend geschreven boek over chronische depressie.

Lees mijn recensie hier: http://www.leestafel.info/adam-haslett

[Dettie]

Nou zeker aangrijpend! Je hebt het wel heel mooi beschreven.
Je schrijft: In Denk me weg schetst de auteur een bewonderingswaardig helder beeld over leven (met een gezinslid) met een depressie.

Denk je dat mensen die zelf depressief zijn hier wat aan hebben? Geeft het hun ook inzicht? Bijv. hoe je ermee om kunt gaan?

Dettie

[Annemarie]

Dat is een lastige. Ik zou het boek eerder aanraden voor mensen die wat meer inzicht in de gevoelens van een partner/vriend/familielid met een chronische depressie willen krijgen. Voor mensen die zelf aan depressies lijden zal het zeker herkenbaar zijn maar als je al niet goed in je vel zit is het misschien niet raadzaam om te lezen over andere mensen die het zwaar hebben. Ik wil niet te veel over de afloop van het verhaal verklappen maar zelf zou ik dit dus niet aan een depressief iemand laten lezen.

Ik had er wel moeite mee dat sommige personages in het boek zeer negatief tegenover het gebruik van medicatie bij depressie staan en zelfs vinden dat Michael volledig met zijn medicatie moet stoppen. Daarom heb ik nadrukkelijk vermeld dat het in het boek om medicijnmisbruik gaat. Er wordt zowel door arts als patiënt onverantwoord met het gebruik van de medicatie omgesprongen. Bij zware depressies is het juist heel gevaarlijk om geen medicatie te gebruiken. Dat kan bijvoorbeeld tot zelfdoding leiden. Wel is het zo dat mensen met een lichte depressie, wat iets heel anders is dan een chronische depressie, niet meteen aan de pillen hoeven. Die zijn vaak meer gebaat bij therapie. Er moet dus voorzichtig met het gebruik van medicatie worden omgesprongen maar geen medicatie kan in ernstige gevallen dus ronduit gevaarlijk zijn.

[Dettie]

Ja ik snap heel goed wat je bedoelt.
Wat ik uit mijn omgeving weet is dat iemand mét medicatie een prettig leven heeft en kan genieten.
Teveel medicatie of 'maar wat doen' is altijd slecht, daar knap je niet van op. Lichte depressies kunnen heel goed aangepakt worden met wandelen, schilderen, tekenen, en praten over wat er aan de hand is.
Zware depressies zijn afschuwelijk en als dan gericht en goede medicijnen worden gegeven is het alleen maar goed, maar wel mét begeleiding en zo min mogelijk medicijnen.
Knap om hier een roman over te schrijven. Ik denk als ik het zo lees, dat het niet een verhaal met een geheven vingertje is, maar een verhaal met hoe het zijn kan, hoe het is. Een boek dat nog even nawerkt denk ik.

Dettie

[Annemarie]

Dat zeg je heel mooi. Zo is het precies. Dit verhaal werkt zeker na. Ik had het geluk het al ruim voor de verschijningsdatum te mogen lezen maar ik weet nog vrijwel precies hoe het gaat. Het blijft echt bij.