Lluís Llach - De drie Maria's

[Dettie]

Een roman met een moord...

Lees verder http://www.leestafel.info/lluis-llach

Dettie

[berdine]

O, die staat ook op mijn lijstje! Ben benieuwd naar je verslag!

[Dettie]

Ik stuur het boek naar je Berdine. Ik vind het leuk als je het ook leest.

Dettie
die de link naar het verslag was vergeten te plaatsen

[berdine]

O leuk, dank je wel! Ik zal met voorrang lezen!
Mooie recensie, trouwens!

[Annemarie]

Mooi, Dettie. De sfeer van het verhaal klinkt erg prettig en boeiend.

[Dettie]

Het is een heel apart boek, een heel apart verhaal, een thrillroman of zoiets.

Dettie

[berdine]

Inderdaad, een heel apart boek. In het begin wat traag, maar desalniettemin wil je maar doorlezen. Ik heb ook veel heen en weer gebladerd vanwege de geschiedenis van de eerste generatie (Andreu en Blanca) en de twee volgende met Maria's en ik heb ook maar een stamboom gemaakt met een paar jaartallen om te kunnen onthouden wie van de personen bij welke generatie hoorde. (De leeftijden klopten niet altijd. De dochter van Úrsula moet in 1940 69 zijn geweest en de inspecteur zegt 60. Ze speelde totaal geen rol, dus het was niet erg. Bij nader inzien....ik herinner me dat Úrsula ergens verdrietig reageert op het noemen van haar dochter. Misschien is ze maar 60 geworden. In elk geval is dat gegeven niet uitgewerkt.)
Geweldig zoals die inspecteur probeert een Hercule Poirot te zijn. Soms bij de ondervragingen is het ook net of je een Agatha Christie zit te lezen. En hij is net zo precies en ingesteld op detail. Het verbaasde me wel dat hij zaken die hij van zijn commissaris had gehoord en die hij strikt geheim moest houden toch openbaart, aan de verdachten nog wel.
Een roman met mooi uitgewerkte karakters, een paar niet alledaagse types, verrassend en met humor verteld. Een beetje politiek erbij en van wijn maken heeft hij ook al verstand. Heel leuk boek! En een grappige epiloog!

[Dettie]

ja bijzonder dat jij hetzelfde had Berdine, aanvankelijk kwam ik er met moeite door, al die Maria's en het trage verloop in het begin. Ik legde het boek vaak opzij om even wat anders tussendoor te lezen. Maar ik merkte dat het verhaal me toch niet losliet, ik wilde toch weten hoe het verder ging. Slim dat jij een stamboom maakte! Ja die dochter van Úrsula, ik had ook een vreemd gevoel dat er iets niet klopte, maar ja, ze speelt niet echt een belangrijke rol in het verhaal.

Die inspecteur bracht humor in het verhaal! Hij is zo heerlijk gewichtig aan het doen met zijn opschrijfboekje -met titel- en breedsprakerigheid.

Vond jij ook niet dat Úrsula eigenlijk de hoofdpersoon is. Alles draait in feite om haar.

Dettie

[berdine]

Dat zegt de auteur toch ook aan het eind met zijn epiloog met zijn brief aan Úrsula? Of heb jij dat niet zo geïnterpreteerd? De figuur van Úrsula is als personage bij hem opgekomen en heeft het hele verhaal aan de auteur "verteld". Úrsula bepaalde wat er gezegd en verzwegen werd. Dat vind ik nou zo grappig, dat een personage de auteur in een bepaalde richting dwingt. Zoals Michel Faber niets meer over Sugar (Lelieblank, scharlakenrood) kon vertellen, zelfs niet nadat de lezers het hem gesmeekt hadden, omdat ze "weg" was. En Natalie Koch schreef ook ergens dat ze tussen twee boeken in "benaderd werd" door een paar figuren uit het vorige boek die ideeën hadden voor een vervolg en dat ze dat toen maar eerst is gaan schrijven.
Dus Lluís Lach heeft helemaal niks verzonnen, alles is verteld door Úrsula. Het gekke is dat, wat hij schrijft over de laatste Maria, anders van toon is. Dat heeft hij zelf moeten verzinnen, haha!

[Dettie]

Ja hij zegt wel dat Úrsula in feite de hoofdpersoon is maar aanvankelijk dacht ik tijdens het lezen dat de tweede Maria en haar geliefde alle aandacht trokken. Maar gaandeweg al lezend dacht ik die Úrsula moet stokoud zijn, zij ziet alles, hoort alles, weet alles. Zij is in feite de rode draad, het centrale figuur van het boek en niet de Maria's.

Kan me er wel iets bij voorstellen dat bepaalde personages zo gaan leven voor je dat ze als het ware zelf het verhaal vertellen. Lijkt me heerlijk schrijven! Er wordt als het ware voor je geschreven.
De laatste Maria is inderdaad heel anders van toon, veel afstandelijker en haar vond ik eigenlijk niet zo veel, wel verrassend om te lezen wie haar vader was. Ik begreep aanvankelijk haar hele rol in het verhaal niet.(en nog niet helemaal) Ik ga even door onder de verklapper.

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Schrijft haar vader nou het verhaal of Maria?

Dettie

[berdine]

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R
Het is toch niet zo verrassend wie Maria Costa's vader is? Alleen al vanwege haar achternaam. Maria Magí en LLorenc waren je reinste Romeo en Julia. Maria Costa's verhaal is eigenlijk een epiloog. Kort na haar geboorte is Úrsula overleden (Úrsula is geboren in 1856 en overleden in 1941 of 42) en kon dus het verhaal niet verder vertellen aan de schrijver. Gelukkig wilde Llorenc alles opschrijven voor zijn dochter, omdat hij het toch wat moeilijk vond om te zeggen. Op die manier kon Maria Costa de mededelingen over de geaardheid van haar vader privé verwerken. Hoefde hij het niet te zien als ze afkerig zou reageren. Wat gedurende Maria Costa's jeugd gebeurde en over de dood van haar moeder Maria Magí hoefde haar vader niets op te schrijven, want dat wist ze . Alleen wij moeten er naar raden.
Ik denk dat Maria's rol er alleen maar was om aan te geven dat het met de twee geliefden helemaal goed was gekomen en ook dat ze de wijnboerderij nieuw leven had ingeblazen. Wij weten niet of Maria Magí na de oorlog de hazelnoten weer vervangen heeft door wijnstokken of dat Maria Costa dat heeft gedaan. Ik denk de laatste. Bovendien wilde de schrijver nog een beetje van zijn kennis van wijnbouw kwijt, zonder dat het geforceerd overkwam.

[Dettie]

Llorenç was de zoon van Neus. En eigenlijk is zijn achternaam niet genoemd dacht ik. Tenminste ik heb die achternaam van hem niet meegekregen.
Ik raakte ook vaak in de war over welke Maria het nu ging en had eigenlijk net als jij een stamboom moeten maken.

Ja ik denk ook dat Maria Costa de wijnstokken heeft laten planten en het wijnhuis nieuw leven inblies, dat laatste kan zelfs ook nog Llorenç gedaan hebben, bedenk ik me nu. Ik vond het een prachtig verhaal maar je moest je hoofd er goed bij houden.
Ik had ook niet door dat Llorenç het verhaal opschreef, pas op het eind wel natuurlijk.
Ik zag hem daar al zitten als oude man, het hele verleden oprakelend.

Dus het héle boek is eigenlijk het verhaal van Llorenç? niet alleen het laatste deel? (Raak steeds meer in de war geloof ik)
Hij schrijft dan wel vreemd, hij vertelt een verhaal als toeschouwer, ook dat gedeelte wat over hem gaat.

Dettie

[berdine]

O jé, kreeg ik eindelijk weer meldingen van posts....nu dus weer niet meer.
Nee dat geloof ik niet. Llorenc schreef alleen zijn eigen verhaal, ná Úrsula. En dat wat door Úrsula aan de schrijver werd verteld, heeft de schrijver opgeschreven. Lastig hè, dat je er eigenlijk nog een extra personage bij hebt: de schrijver. Hij blijft verder buiten beeld, noteert alleen maar. Úrsula heeft niet letterlijk geschreven, Llorenc wel.
Ik kan het niet uitstaan als iets in de logistiek niet klopt, dus met dit soort verhalen zit ik steeds te tellen. Hoe oud was die en die, en is zus en zo van dezelfde generatie e.d. Daarom heb ik maar een soort stamboom gemaakt.
Ik kon ze toch wel goed uit elkaar houden. Ik lette o.a. op de datum van de hoofdstukken. De schrijver doet nergens vaag over de personages. Hij houdt er wel degelijk rekening mee, dat wij die eerste twee Maria's door elkaar gaan halen. Zo'n hoofdstuk gaat dan wel over de ene of andere. Aan de hand van de echtgenoten e.d. weet je met wie je te maken hebt en hij noemt ze ook vaak met hun achternaam erbij. Waarom drie Maria's? Dat zou ik de auteur wel willen vragen. Eigenlijk nutteloos verwarrend voor de lezer....Misschien vond hij dat een leuke titel en was dat het startpunt.
Neus' achternaam werd wel genoemd. Je weet hoe precies de inspecteur was! En ik ook...