Ron Rash - Boven de waterval

[Annemarie]

Wat kan deze man toch prachtig schrijven! Ook de vertalers verdienen een pluim.

Lees mijn recensie hier: http://www.leestafel.info/ron-rash

[berdine]

Lijkt me weer een prachtig boek. Ik heb genoten van Serena, dus ik zet deze op mijn verlanglijst!

[Dettie]

“Als ik het bos uit loop: een holle krak onder mijn schoen.
De afgeworpen huid van een cicade. Wat een zegen om je zo makkelijk van je oude ik te kunnen ontdoen.”

Heel mooie zinnen. Mooie recensie ook.

Echt zo'n Amerikaans verhaal, je proeft bijna de ruimte, de sfeer.

Dettie

[Annemarie]

Het is echt zoooo mooi geschreven. En precies goed. Soms doen schrijvers iets te veel hun best om mooie zinnen te schrijven en gaat dat ten koste van het verhaal. Bij Ron Rash voelt het heel natuurlijk. Bij hem draagt het juist bij aan het verhaal.

[Dettie]

Ik dacht even dat het een detective of spannend boek was toen ik het begin las. Maar het is meer een verhaal in zo'n typisch Amerikaans slaapstadje, die je vaak in films ziet. Je hoort ze bijna knauwen tegen elkaar...

Ik lees heel verschillende berichten over dit boek, de een prijst het de hemel in: "Rash is een rasverteller: zijn personages worden snel levende zielen met wie je je verwant voelt. Het slaperige leven in zo'n kleine gemeenschap wordt met een paar rake zinnen uit de doeken gedaan"
De ander schrijft "Het is een vreemd boek waarin de meest uiteenlopende thema’s in een statige taal bij elkaar lijken te zijn gesprokkeld."

Bizar he die tegenstrijdigheid. Maar de zinnen die jij citeert vind ik erg mooi.

Dettie

[Annemarie]

Je moet natuurlijk wel van die stijl houden. Maar toch, zelf ben ik meer van de rechttoe-rechtaan zinnen omdat ik al te bloemrijke taal vaak vind afleiden van het verhaal. Vaak sloven schrijvers zich dan echt uit op die zinnen en wordt het allemaal heel zwaar. Voor sommige schrijvers lijkt het echter een tweede natuur. Ron Rash kan het en laatst las ik een boek van Torgny Lindgren en die kan het ook. Die prachtige zinnen voegen dan ook echt iets toe.

[Dettie]

Ja, zelf ben ik meestal ook van de kort maar krachtige stijl. Het gaat me vaak vooral om het verhaal en dan leidt die hele bloemrijke taal me teveel af. Maar sommige schrijvers hebben gewoon een prachtige stijl die helemaal bij het verhaal past, die kunnen in drie woorden een hele wereld oproepen of juist door mooie woordspelingen gelijk een sfeer weergeven. Mensen als Thomas Verbogt of Erwin Mortier bijvoorbeeld, die hebben juweeltjes van zinnen in hun boeken. Dat is dan puur genieten.

Het is dat ik er geen tijd voor heb maar anders... Het boek staat in elk geval genoteerd voor ooit in de hele verre toekomst
(je hoeft het dus niet te sturen )

Dettie

[Annemarie]

Ik wacht geduldig af of je kans ziet het boek eens te lezen.