Patrick Pouw - De terugkeerling (debuut)

[Marjo]

Leest niet erg vlot, maar is wel interessant qua thematiek. Het zit goed in elkaar, misschien te goed, want lezers die vaart willen in een boek zouden kunnen afhaken. Dat is dan heel jammer voor hen.

Lees meer: http://www.leestafel.info/patrick-pouw

[Renate]

Lijkt me inderdaad een interessant boek. Het lijkt er inderdaad wel eens op dat bekeerlingen vaak fanatieker in hun geloof zijn, dan mensen die er mee op zijn gegroeid.
Ik heb vroeger ook een vrouw ontmoet bij een werkproject voor mensen met een aan autisme gerelateerde stoornis, of andere psychische problemen. Zij was ook helemaal bedekt en was zelfs buiten de ramadan nog met een soort extra vasten bezig. Ze was ook weer snel verdwenen en we hoorden dat ze naar Saoedi Arabië was verhuisd.

[Dettie]

Je schrijft:
Het geheel is vooral een aanrader als je een inkijkje wil in het gedachtegoed van een radicale moslim. Maar ter verstrooiing zijn er ook algemene verhaallijnen over jongeren die in deze tijd opgroeien.

Denk je dat de schrijver met dit boek ook iets 'ter verstrooiing' heeft willen schrijven? Het verhaal komt op mij namelijk over als een vrij serieus boek over een serieus onderwerp. Net wat je schrijft, een boek dat inzicht geeft in het gedachtegoed van een radicale moslim.

Ik denk trouwens dat de tijd die Patrick Pouw als undercover doorbracht bij de islamistische beweging in Nederland het verhaal zeer levensecht maakt.

Dettie

[Marjo]

Eerst moet je de keuze maken of je een roman of een non-fictie boek gaat schrijven. Wordt het een roman dan moet je toch zorgen dat de lezer, die een andere doelgroep is dan voor een informatief boek, geboeid wordt. En blijft.
Dan moet er iets 'leuks' bij, verstrooiing dus. Ik vind de ondertoon serieus genoeg.

[Dettie]

Ja ben ik helemaal met je eens dat schrijven van non-fictie of een roman verschil uitmaakt. Maar als ik de cover van dit boek lees en recensies van andere mensen dan vond ik daar de verstrooiing niet zo in terug. Verstrooiing klinkt namelijk zo luchtig, vind ik. Iets ter ontspanning, alsof je naar een leuke lichte flim gaat. Dus ik vroeg het me af of dat wel de bedoeling van de schrijver was om mensen deels te 'vermaken'. Ik had zelf de indruk dat hij via deze roman de lezer wilde laten zien wat er achter de schermen bij islamitische bewegingen in Nederland gebeurt.

Dit schrijft de Volkskrant o.a.

'Wat deze roman bezielt, is de diepe betrokkenheid van de schrijver. Pouw is bloedserieus, elke bladzijde ademt zijn fascinatie. Het hart van de roman huist in de passages over het conflict tussen extremistische en gematigder opvattingen. Daar is Pouw op zijn best. Zijn taal is ruw, genadeloos en wars van terughoudendheid. Zwart, grimmig en huiveringwekkend. Een sterk staaltje undercoverjournalistiek."

vandaar mijn vraag.

Dettie

[Marjo]

Zonder 'verstrooiing' vind ik een roman geen roman, met andere woorden: niet leesbaar.
Het verhaal over Melissa vind ik niet zwaar, en zo zijn er meer elementen. Dat maakt het geheel nog niet luchtig, maar dat zeg ik ook niet volgens mij.

[Dettie]

Nee, je zegt ook niet dat het boek luchtig is. Je zegt wel dat 'ter verstrooiing ook algemene verhaallijnen over jongeren die in deze tijd opgroeien' in dit boek staan.
Ik reageerde daarop omdat ik het wonderlijk vond dat de schrijver, gezien het verhaal, in dit boek ook dingen 'ter verstrooiing' zou toevoegen. De andere recensies die ik over dit boek las gaven me ook niet de indruk dat er ter verstrooiing dingen toegevoegd waren.
Verder reageerde ik ook om een beetje dieper in te gaan op wat je schrijft over het boek, het interesseerde me namelijk wat je over het boek schreef. Vandaar.
Alleen roepen 'het lijkt me mooi' word ook zo saai

Dettie

[Marjo]

Maar nu lijken we te belanden in een discussie over het woord verstrooiing. Als ik alleen zeg dat de echte problematiek geromantiseerd is, is het wel goed?

[Dettie]

Ja! Dat klinkt beter!

Dettie
erg bezig met betekenis van woorden

[Renate]

Geromantiseerd klinkt weer wat te mooi. Romantiseren wordt toch vaak gezien als mooier maken dan het is. Ik denk dat je beter kunt stellen dat echte problematiek is omgezet in fictie. Dat is natuurlijk iets dat je ook regelmatig in thrillers ziet gebeuren.

[Dettie]

Daar heb je ook wel weer gelijk in Renate. Taal en de betekenis van woorden luistert in feite heel nauw.
Ik probeer ook vaak in een discussie eerst aan te geven wat een woord voor mij betekent zodat duidelijker wordt waar ik het over heb. Voor een ander kan er namelijk een heel andere betekenis aan een woord zitten. En die betekenis kan voor die ander zwaarder of lichter zijn dan voor mij.
Verstrooiing betekent voor mij iets luchtigs iets lichts. Ter verstrooiing een avondje uit gaan, uit eten gaan. Je gaat niet ter verstrooiing op bezoek in een ziekenhuis.

Voor dit boek leek verstrooiing zo'n vreemd woord. Vooral omdat in andere recensies geschreven wordt: Zijn taal is ruw, genadeloos en wars van terughoudendheid. Zwart, grimmig en huiveringwekkend. En meer van dit soort opmerkingen .

Dettie

[Renate]

Bij verstrooiing heb ik inderdaad ook een ander beeld. Dat vind ik echt boeken die je puur leest om even te ontspannen, dingen als Bouquetreeks (lees ik niet), of Baantjer of iets dergelijks.

[Marjo]

Die andere elementen die in het boek zitten, dienen ook om even te ontspannen. Even iets anders dan de moslimproblematiek.

[Renate]

Dat geloof ik wel, maar ik heb de indruk dat er hier toch meer sprake is van een verhaal, waarbij elementen uit de werkelijkheid gefictionaliseerd zijn.

Je ziet dit in zekere zin ook in de thrillers van Britta Bolt. Zeker het eerste boek laat hier iets van zien.

[Marjo]

Natuurlijk is het een verhaal dat gefictionaliseerd is. Anders was het non-fictie.

[Renate]

Ik bedoel in zekere zin dat er fictie is gemaakt rond daadwerkelijke bestaande zaken en misschien niet zo zeer dat er fictie is gemaakt van een echt verhaal over, bestaande personen, die zich zouden kunnen herkennen in het boek. Er zullen wel mensen rondlopen, zoals de hoofdpersonen in het boek, maar deze zijn waarschijnlijk niet terug te voeren op echt bestaande figuren.

[Marjo]

Zo is het inderdaad. Denk ik, want ik ben de schrijver niet.