Torgny Lindgren - Het groene glas

[Annemarie]

Een bloedserieus/grappig (je mag zelf kiezen) boek over een schilder van stillevens. Was hij een kunstenaar of een omhooggevallen fantast?

Lees mijn recensie hier: http://www.leestafel.info/torgny-lindgren

[berdine]

Ah, je bent me voor! Deze staat hoog op mijn verlanglijstje. Heel mooi verslag, helemaal in de stijl van Lindgren! Zijn humor is zo moeilijk te omschrijven. Ik ben een grote fan. Er is maar één boek van hem dat uit de toon valt en dat is Bathseba.

[Annemarie]

Dit boek kwam toevallig op mijn pad en ik vond het een echte verrassing. Heerlijke humor en een prachtige schrijfstijl. Ik had nog nooit iets van hem gelezen.

[Dettie]

Oh wat een bijzondere recensie Annemarie.
Zo te lezen laat het boek je niet direct los als je het uit hebt. Het lijkt me dat je nog een tijdje loopt te denken, hoe zat het nou?
Wat was hij nou? enz.

Dettie

[Annemarie]

Ja, dat klopt helemaal. Mijn indruk over zijn persoonlijkheid is niet erg positief maar wat betreft zijn succes als kunstschilder zijn er heel wat plussen en minnen met elkaar te verrekenen.

[Renate]

Ossenbloedrood is natuurlijk een kleur die gebruikt wordt voor het schilderen van houten gebouwen.

[Annemarie]

De schilder in het boek schildert vooral dingen als koffiekopjes, schalen etc. Voorwerpen die je in huis tegenkomt. Dan lijkt me die kleur niet echt mooi.

[Renate]

Maar misschien ligt daar wel het verband met het gebruik van die kleur.

[Annemarie]

Dat is dus iets wat waarschijnlijk elke lezer van het verhaal op zijn of haar eigen manier zal opvatten. Zelf vind ik het een trieste kleur voor stillevens.

[berdine]

Dat zijn de kleine details waarmee Lindgren het ware verhaal vertelt. Wat er staat en wat het betekent staan soms lijnrecht tegenover elkaar. Er zit altijd iets "achter" de woorden. Wat ik verder ook grappig vind is dat hij vaak zichzelf ten tonele voert. Ook heel achteloos. Nu laat hij Fanny tegen Klingsor zeggen dat hij weg moet uit de streek, want "In het binnenland van Västerbotten is geen enkel kunstwerk van betekenis gemaakt, sla onze kunstgeschiedenis er maar op na, dan zul je het zien. Een enkele roman, maar geen kunstwerken." Lindgren komt uit Västerbotten.
Het was weer genieten dit boek!

[Annemarie]

Ja, je mag als lezer echt zelf met het verhaal aan de slag. Ik denk dat je hier in een boekenclub eindeloos over kunt praten. Ik heb genoten van de (zelf)spot. Er staan volgens mij nog meer van dat soort opmerkingen in het boek. Fijn dat jij ook zo van dit boek hebt genoten, Berdine!

[berdine]

Met "nog meer opmerkingen" bedoel je waarschijnlijk o.a het feit dat de buurman "Lindgren" heet?

[Annemarie]

Ha ja, en ik dacht dat er nog meer was. Ik weet het zo even niet meer.

[Renate]

In Het ultieme recept, duikt ook een Torgny Lindgren op. Hij lijkt misschien wat op de regiseur, die in altijd een klein rolletje in z'n eigen films speelt.

[Annemarie]

Stephen King, Alfred Hitchcock en Stan Lee duiken (doken) nog wel eens in hun eigen films ook. En deze schrijver doet het dus ook. Ik las laatst ook zoiets. Volgens mij was het een schrijver die zijn personage een boek van de auteur zelf liet lezen.

[berdine]

Het mooiste van Torgny Lindgren vond ik twee boeken hiervoor in "Norrlandse aquavit". Daarin schrijft hij : "Een oude schrijver die ooit vertrokken was, was teruggekeerd om in het tuinhuis van Alexander Boman zijn laatste boek te schrijven vanuit de streek waar hij vandaan kwam, een gebied waarvan men hem vaak had beschuldigd het zelf te hebben verzonnen." Ik heb zo hard : "Oh, nee!!!" geroepen, dat mijn man kwam aangerend. Toen daarna "Herinneringen" verscheen was ik nog allerminst gerustgesteld. Maar nu er dan toch "Het groene glas" is gekomen, begin ik weer een beetje te hopen dat hij er nog geen punt achter heeft gezet.
Ook in "Norrlandse aquavit" maakt hij melding van het schoolgebouw in Avabäck, waarin Klingsor zijn expositie hield, dat al jaren leeg stond en door de brandweer uiteindelijk werd afgebrand, bij wijze van oefening. De expositie vermeldt hij niet hoor, alleen het gebouw en ik meende ook ergens te hebben gelezen in "Het groene glas" dat het afgebrand was, maar dat kan ik niet meer terugvinden. Het was ongetwijfeld niet meer dan een enkel woord (of ik "wist" het vanwege het eerdere boek.)

[Annemarie]

O ja, vreselijk. Een favoriete schrijver mag natuurlijk nooit stoppen en alleen het vermoeden dat hij of zij zojuist zijn/haar laatste boek heeft geschreven, is verschrikkelijk. Een favoriete schrijver moet je de rest van je leven met enige regelmaat van nieuwe boeken blijven voorzien, ook al weet je best dat het niet kan. Het is moeilijk om afscheid van een schrijver te moeten nemen. Torgny Lindgren is al 78 maar hopelijk schrijft hij nog even door.

Leuk dat hij locaties terug laat komen in zijn boeken. Dan heb je echt een gevoel van herkenning.