Leestafel forum

De hoofdpersoon van dit boek is Ole, die een soort café heeft in een naamloze stad in het oosten van Duitsland. Als Ole 17 jaar is, vormt hij samen met Frank de punkband Automat. Ole heeft als bijnaam 'Sid', naar Sid Vicious van The Sex Pistols.

Lees verder http://www.leestafel.info/jaroslav-rudi

Klopt het dat Ove in het boek Ole heet?
Ik zie dat tenminste bij boekrecensies of beschrijvingen van het boek staan.

Dettie

Inderdaad, een foutje mijnerzijds. Hoe kom ik toch aan Ove? Ik zal het even verbeteren.

Ik hoop dat de bespreking verder wel goed is.

Dank je.

Ja hoor de bespreking is prima! Ik kom er nog op terug, nu eerst even de bespreking op de site zetten.

Dettie

Ik heb ook even een korte biografie erbij gezet Renate en een link naar een optreden van zijn band, de Kafka Band. omdat je zo van muziek houdt.
Interessante veelzijdige man.

Draait het verhaal vooral om het einde van de punkmuziek of om Nancy?
Wordt e rook veel over de punk zelf en wat het voorstaat geschreven?

Dettie

Nee, er wordt eigenlijk maar weinig over punk geschreven, misschien nog het meest in de dagboekfragmenten van 'Nancy'.
Bepaalde dingen zou je ook tegen kunnen komen in verhalen over andere muziek. Zeker het verhaal over de manager, die bij de Stasi blijkt te werken, ben ik ook min of meer tegen gekomen in de biografie van 3 groepen uit Saksen. In zekere zin staan de mijmeringen over het verleden en de problemen met het café, toch wel meer centraal. De muziek is voor Ole echt iets uit het verleden en hij is er niet echt meer mee bezig.

Nieuwe Tsjechische literatuur


‘Het einde van de punk in Helsinki’ van de Tsjechische schrijver Jaroslav Rudiš , eind vorig jaar verschenen bij Uitgeverij Nobelman, en prachtig vertaald door Edgar de Bruin, is een opmerkelijke roman. Hij gaat, zoals de titel al aangeeft, over een groep oud-punkers rond het café Helsinki in (waarschijnlijk) Leipzig. Maar een deel van de roman in de vorm van een dagboek dat in de tekst is vervlochten, speelt zich af eind jaren tachtig in wat nu Tsjechië heet.
Punk onder het communistisch regime Husák was toen een verzetsdaad en voor de punkers daar en toen waren de Sex Pistols en de Duitse groep Die Toten Hosen de grote voorbeelden. Maar ‘Het einde van de punk in Helsinki’, de eerste roman van Rudis die in het Nederlands is vertaald, gaat vooral ook over (het doorbreken van) grenzen. Grenzen tussen de toenmalige DDR en Tsjecho-Slowakije, grenzen tussen generaties, grenzen tussen het Oostblok en het ‘vrije’ westen, terwijl op de achtergrond de grensoverschrijdende Tsjernobyl-ramp ook zijn invloed doet gelden. De grenzen worden ook uitgedrukt op het niveau van de taal: het dagboek van de Tsjechische punkster steekt qua idioom sterk af tegen de tekst van de verteller. Omdat de verschillende tekstsoorten ook in grafisch opzicht van elkaar worden onderscheiden, wordt dit aspect nog een extra benadrukt.
Maar ook de tijd van na de ‘Wende’ heeft zijn eigen problematiek, waar een nieuwe generatie, zoals Eva, de dochter van café-eigenaar Ole en haar vrienden, zich verzet tegen megalomane stadsprojecten en de ontwikkelaars die erachter zitten. Kortom, ‘punk’ is van alle tijden en van alle plaatsen. Toen Jaroslav Rudiš na afloop van de presentatie van de roman mijn exemplaar signeerde, streepte hij op het titelblad ‘Helsinki’ door en schreef er ‘Groningen’ voor in de plaats. Punk is overal.