Erik Rozing - De psychiater en het meisje (debuut)

[Renate]

Edgar Simons is in opleiding tot psychiater en na een inschattingsfout met fatale gevolgen staat hij onder verscherpt toezicht. Het kost hem moeite om z'n opleider ervan te overtuigen dat hij wel geschikt is voor het vak.

Lees verder http://www.leestafel.info/erik-rozing

-

[Annemarie]

Dit boek had mijn aandacht al getrokken en na het lezen van jouw recensie ben ik oprecht geïnteresseerd. Het lijkt me een zeer boeiend verhaal.

[Renate]

Het is ook een boeiend verhaal en ik vond sommige dingen ook heel herkenbaar. Zeker als het gaat om de band tussen de patiënt en de behandelaar. Ik kan me goed voorstellen (ook uit eigen ervaring), dat een behandelaar in zekere zin als een soort vriend beschouwd kan gaan worden, zeker als contacten met de buitenwereld erg moeizaam verlopen. Ook wordt duidelijk dat de behandelaar misschien ook wel eens hard moet kunnen zijn. Soms kan het beter zijn, om eens even wakker geschud te worden, ook al is dat misschien niet zo leuk. Ook dat heb ik wel ervaren. Het is natuurlijk wel moeilijk om daar een goede balans te vinden.

[Annemarie]

Ja, dat lijkt me ook moeilijk. Een behandelaar moet een goede band met de patiënt opbouwen maar hij/zij moet wel de behandelaar blijven. De patiënt moet zich op zijn of haar gemak voelen maar toch weten dat de behandelaar in het dagelijkse leven geen vriend zal zijn. De patiënt wil misschien liever een vriend/vriendin om gezellig mee te keuvelen maar de behandelaar moet zich op de behandeling richten en de patiënt met dingen confronteren zonder hem/haar al te erg van streek te maken. En dan is iedere patiënt ook nog eens anders. Best pittig hoor!

[Dettie]

Heel mooie recensie Renate. Ik woon vlakbij een psychiatrisch ziekenhuis en heb daardoor mensen die daar tijdelijk woonden ontmoet en heel mooie gesprekken met ze gevoerd. Hun grootste klacht was dat ze nooit echt gehoord werden. Dat nooit écht geluisterd werd naar wat ze te zeggen hadden maar in een vakje 'aandoening A of B' gestopt werd. Naar de aandoening werden ze behandeld, niet als mens.
Maar... ik heb ook veel gesprekken gevoerd met mensen die daar werkten en die vertelden ook waarom zij handelden zoals zij deden. Heel interessant om te horen.
Het geheel gaf me overigens wel vaak het gevoel dat wederzijds góed naar elkaar luisteren al een heel verschil zou maken.

Wordt er ook een soort oplossing gegeven in dit boek, waardoor het beter kan of is het echt een roman, in die zin dat het vooral om de relatie/de omgang tussen Edgar en Stella gaat?

Dettie

[Renate]

Nee, er wordt geen oplossing gegeven voor jouw probleem. Het probleem komt in zekere zin wel in het boek voor, maar heeft toch vooral te maken met een verschil aan verwachtingen. De patiënt verwacht dat de behandelaar de problemen oplost en het doel van de behandelaar is het om de patiënt het gereedschap te geven, waarmee de patiënt zelf de problemen op kan lossen. Het doel van de behandeling is uiteindelijk dat de patiënt zelfstandig om te laten gaan met de problemen die hij of zij tegenkomt. De patiënt moet dus zelf het werk doen.
Daar komt nog bij dat de patiënt zelf niet altijd een juist inzicht in z'n problemen heeft. Zo komt in het boek een zekere Nel voor, die de Kloon wordt genoemd, omdat ze zich erg met Stella identificeert. Stella is een borderliner en Edgar heeft, door de beschrijving die Nel geeft van haar problemen, de indruk dat Nel eerder last heeft van een psychose en dat ze geen borderliner is. Hij geeft haar dus de medicijnen, die bij deze klachten horen en deze lijken ook te werken, maar toch is Nel niet tevreden over de behandeling, omdat zij er van overtuigd is dat ze een borderliner is en dat ze daarvoor andere medicijnen moet hebben. Het boek draait uiteindelijk om de omgang tussen Edgar en Stella.
Mijn ervaring is overigens ook dat de behandelaar wel eens dingen doet, die misschien niet altijd begrepen worden. In de tijd dat ik in dagbehandeling zat, was er ook een behandelaar die mij wel eens stevig aanpakte, iets dat andere patiënten niet altijd begrepen en bij hen wel eens weerstand opriep, terwijl ik juist het idee had dat ik er baat bij had.

De grappigste herinnering aan de dagbehandeling was overigens het verwijt dat ik muziek wilde maken bij muziektherapie. Dat klinkt misschien vreemd, maar ik was eigenlijk bezig met het organiseren van het een en ander, terwijl juist de bedoeling was dat we ons uitten.

[Renate]

Vandaag het boek in de boekwinkel zien liggen en het ziet er mooi uit, met de flappen. Op de voorflap staat een fragment uit het boek. De tekst op de achterkant is wat uitgebreider dan op de versie die ik besproken heb en het verhaal over de auteur staat op de achterflap.

[Dettie]

Ja ik vind het ook erg aantrekkelijk om te zien zo met die merel en die mooie zachte achtergrond.

Dettie

[Renate]

De afbeelding met de merel stond ook op mijn versie, erg mooi. M'n vader vroeg zich af wat de vogel met het verhaal te maken had.

[Willeke]

Wat een mooie recensie Renate. Mijn belangstelling is gewekt, de titel komt op mijn lijst.

[Dettie]

Ook onze nieuwe recensent Jan van Rijsingen heeft dit boek gelezen en debuteert met deze recensie over het debuut van Rozing op Leestafel.

Zie: http://www.leestafel.info/erik-rozing

-

[Marjo]

Leuk: debuteert met een debuut!

[Annemarie]

Een boeiende recensie. Dit boek spreekt mij zeker aan.

[Renate]

Zaterdag stond er ook een bespreking in De Volkskrant, waarin men de reden waarom de hoofdfiguur onder toezicht staat al weggeeft.
http://www.volkskrant.nl/boeken/stuntel ... ~a4291929/

Ik was toch wel benieuwd hoe een beroepsbespreker er nu eigenlijk over zou denken. Ik ben maar een amateur.