Mensje van Keulen - Schoppenvrouw

[Dettie]

Even waande ik me bij het lezen van dit boek in Het diner van Herman Koch… Een welgestelde notarisvrouw, Paula, herkent op televisie bij het programma Opsporing gezocht haar dochter, die bij een wrede roofoverval een oude man heeft gedood.

Meteen stopt dan ook weer de associatie met Koch. Wordt dát boek gekenmerkt door morele dilemma’s en afwegingen en pogingen de ander te overtuigen ook zo te handelen, bij Paula ontbreken die dilemma’s volledig.

lees verder http://www.leestafel.info/mensje-van-keulen

Willeke

[Dettie]

Heeft de titel iets te maken met kaart leggen (tarot e.d.) of iets in die richting of is het bedoeld als troefkaart ?

Dettie

[Willeke]

Ja, als voorspellende kaart, maar omdat het nogal een kort verhaal is heb ik zoveel mogelijk details weg gelaten.

[Dettie]

ja prima hoor, ik snap dat je niet teveel wilt vertellen, maar ik was benieuwd of de titel ook met die voorspellingen uit het boek te maken had.

Dettie

[Willeke]

Dat begrijp ik. ik heb inderdaad nog overwogen om het uit te leggen. Mijn eeuwige dilemma met fictie, hoeveel vertel je en hoeveel vertel je niet

Niet dat dit zo'n ontzettende rol speelde hoor, dat valt ook wel weer mee.

[berdine]

Ik zag het boek deze week op de bieb en heb het maar meteen meegenomen. Intrigerend verhaal. Een andere invalshoek als bij Herma Koch.
Wat mij hier verbaasde was de reactie van Paula. Het afschuiven van schuld. Het als een kip zonder kop reageren, zonder de reden van de overval te kennen.
Boven een kranteninterview met Mensje van Keulen luidde de kop: Wat gebeurt er als je vervloekt bent? Als dat inderdaad haar bedoeling is geweest, een vrouw neer te zetten die in haar jeugd vervloekt is, dan is ze daar niet in geslaagd. In mijn ogen was Paula alleen gewaarschuwd. Het is daardoor dat ik haar overtrokken reactie niet kan plaatsen.
Eerlijk gezegd zie ik ook het verband niet met Paula's jeugdervaring. Voelt ze zich opnieuw verraden? Dan toch niet door Dr.Adami.

Dit hoeft allemaal nog niet onder een verklapper, denk ik. Dit lees je allemaal in het verslag. Maar als iemand hier serieus op in wil gaan lijkt het me wel beter om het onder een verklapper te doen.

[Willeke]

Ja daar verwonderde ik me ook over, het gebrek aan dilemma. Ze handelt meteen en twijfelt nergens.

Op de rest van je verhaal kom ik morgen, onder de verklapper, even terug

[berdine]

Hoe langer ik over dit boek nadenk, hoe minder het mij bevalt...

[Willeke]

Kijk, daar ben ik dan weer nieuwsgierig na... vertel.

ik kom op de rest nog terug hoor, het zijn een beetje drukke weken hier.

[berdine]

Als je boek net uit hebt laat je de manier waarop het geschreven is nog meedelen in je oordeel. En dit boek is goed geschreven. Naarmate de tijd verstrijkt blijft alleen het verhaal hangen en dat wringt in mijn beleving.


V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Ik vind het onlogisch dat iemand zo reageert als Paula doet. Wat de waarzegger heeft beweerd komt uit en dan sla je de waarzegger maar in elkaar? Weet je wat mijn eerste gedachte was toen Paula daar zo agressief begon te worden? Ik dacht "Geen wonder dat Emmy zo is, ze heeft het van haar moeder!" Doordenkend begrijp ik dat een waarzegger, van het soort als Dr. Adami gewoon een hele goede mensenkenner is. Iemand die ook lichaamstaal perfect kan lezen. Hij heeft de agressie in haar gezien en haar daarom die voorspelling gedaan.
Ik zie ook niet hoe de vernedering in haar jeugd kan leiden tot deze reactie. Ze kan hooguit kwaad zijn op zichzelf. Gaat dit boek over schuld afschuiven op een ander? Ik heb er nog geen recensent over gehoord. Ze zijn allemaal zeer lovend. Ik zal het wel niet begrijpen en ik hoop dat iemand het mij uit kan leggen.

[Willeke]

Ik ga t stuk wat jij citeert, teruglezen en kom er op terug.

[Willeke]

Even onder de verklapper

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R



>>>>

Ik vind het onlogisch dat iemand zo reageert als Paula doet. Wat de waarzegger heeft beweerd komt uit en dan sla je de waarzegger maar in elkaar? Weet je wat mijn eerste gedachte was toen Paula daar zo agressief begon te worden? Ik dacht "Geen wonder dat Emmy zo is, ze heeft het van haar moeder!" Doordenkend begrijp ik dat een waarzegger, van het soort als Dr. Adami gewoon een hele goede mensenkenner is. Iemand die ook lichaamstaal perfect kan lezen. Hij heeft de agressie in haar gezien en haar daarom die voorspelling gedaan.
Ik zie ook niet hoe de vernedering in haar jeugd kan leiden tot deze reactie. Ze kan hooguit kwaad zijn op zichzelf. Gaat dit boek over schuld afschuiven op een ander? Ik heb er nog geen recensent over gehoord. Ze zijn allemaal zeer lovend. Ik zal het wel niet begrijpen en ik hoop dat iemand het mij uit kan leggen.

Het is inderdaad niet bepaald een feel-good-boek en ik herken wel wat je hierboven schrijft over dat je in het begin zo gecharmeerd bent door haar schrijfstijl en vakmanschap dat het zwarte van het boek pas later doordringt.

Maar het is grappig, dat is me hier al vaker opgevallen, hoe anders een boek kan binnen komen. Bij jou gaat het vooral over het afschuiven van schuld, wat inderdaad zowel bij de dochter als bij de moeder het geval is,
Bij mij viel de rode draad van de schaamte vooral op, eerst je schamen over je afkomst en je moeder, alles doen om je daaraan te ontworstelen, en dan terecht komen in een web van schaamte ( en leugens en agressie) om het gedrag van je dochter.

Voor mij leidt de combinatie van al die dingen tot de agressie tegen dokter Adami, dat het andersom is, en hij die agressie al eerder zag en haar daarom de voorspelling deed die hij deed, was nog niet bij me opgekomen, maar klinkt niet onlogisch.

Wat we delen volgens mij is de verbijstering over het gemak waarmee gehandeld wordt, ieder dilemma ontbreekt, ook later bij de vader niet.

Leuk hierover te discussiëren!