Arjan Visser - God sta me bij want ik ben onschuldig

[Marjo]

De roman 'De laatste dagen' vond ik een beklemmend verhaal. Deze nieuwe roman kun je ook beklemmend vinden, maar op een totaal andere manier.

Lees meer: http://www.leestafel.info/a-visser

-

[Annemarie]

Boeiend! Het lijkt me heel moeilijk om over iets te schrijven dat zo dicht bij jezelf staat.

[berdine]

Ik vond 'De laatste dagen' erg goed. Ben benieuwd naar deze!

[Renate]

Broer van, zoon van?

[Marjo]

Wie?

[Renate]

"Het is het verhaal van de journalist/schrijver, die ook de zoon en de broer van is."
Ik dacht dat dit dus over Arjan Visser ging en dat z'n vader en broer dus ook bekend waren, maar bij nader inzien gaat het dus om de zoon van de vader die naar Spanje is gegaan en de broer van Alice.

[Marjo]

Juist. Ik begrijp dat het een beetje cryptisch is. Moet ik het veranderen?

[Renate]

Nee hoor, ik moet gewoon wat minder gehaast lezen.

[Willeke]

Een lekker wervende nieuwsgierig makend recensie. Mijn interesses is gewekt.

[berdine]

Wat een heerlijk boek! Zoals de auteur, in plaats van het verhaal te schrijven dat hij van plan is, in zijn eigen familiegeschiedenis verzeild raakt. Zijn vrouw merkt fijntjes op: "Heb je eigenlijk wel in de gaten dat je zélf steeds meer een personage in dit boek aan het worden bent?"
Moeiteloos vervlecht Visser de zoektocht naar zijn vaders verleden met de verwikkelingen rond zijn zus en haar gezin. Hij voert gesprekken met zijn overleden vader, waar zijn moeder niet van opkijkt. Vader komt immers bij haar nogal eens ontbijten. Fantasie en werkelijkheid vloeien naadloos in elkaar over. Behalve zijn familie, neemt hij ook zichzelf onder de loep. En bovenal voel je zijn liefde voor zijn ouders, zijn broer en zussen, ondanks irritaties, geheimen en criminele activiteiten.
Grappig detail: zijn zus komt met haar man even terug naar Brabant voor het carnaval. Ze hebben een vriendengroepje met de naam Wanne kwats. Prachtig! Jammer dat half Nederland niet weet wat daar staat!

[Marjo]

Misschien lezen wij dan weer over andere dingen heen.
Leuk dat jij deze dingen noemt. Bij het maken van het verslag waren er zoveel dingen die ik wilde noemen! Maar ja,.

[Renate]

Ze hebben een vriendengroepje met de naam Wanne kwats. Prachtig! Jammer dat half Nederland niet weet wat daar staat!

Misschien kunt u die helft van Nederland, waar ik me maar even toe reken, een verklaring geven?

[berdine]

Ha Renate, jij met je Duitse ervaring zou het moeten kunnen vertalen. Wat een quatsch. In dit geval roept het onmiddellijk de sfeer rond carnaval op. En dat kun je denk ik alleen maar voelen als je daarmee opgegroeid bent, daar helpt geen vertalen aan. Zoals bij zo veel woorden in een dialect kan het helpen het als je het hardop uitspreekt.

[Renate]

Zie je wel, ik dacht wel dat ik onmiddellijk "Ja natuurlijk" zou zeggen als ik de verklaring lees.

[Willeke]

Ik heb dit boek inmiddels ook uit. Zeer de moeite waard inderdaad. Visser kan schrijven, dat is al heel wat en de manier waarop hij van een toeschouwer die eigenlijk een fictief verhaal wil schrijven meer en meer een onderdeel van dit verhaal wordt is boeiend om te lezen.
Hoe het heden een oude geschiedenis weer naar voren kan halen, waardoor de verhoudingen ineens heel anders lijken te liggen, is ook boeiend.
Voor die zus, die zich haar leven lang toch behoorlijk in de nesten werkt, kreeg ik al lezend, net als de schrijver, toch wel een zwak.

[Willeke]

Gewoon even ter mijner info, want ik weet nooit precies waar de grenzen liggen, waarom is dit een roman en geen non-fictie?

[berdine]

Omdat hij niet exact vertelt wat er allemaal gebeurd is, hoe zou hij het ook kunnen weten? Omdat zijn herinneringen niet waar hoeven te zijn, hij kan ze ook verzonnen hebben. Hier en daar heeft hij de waarheid bewust verdraaid. Hij heeft ongetwijfeld dingen toegevoegd en weggelaten. Het is een vermenging van fantasie en werkelijkheid. De grote lijnen zullen wel kloppen, de details? wie zal het zeggen?

[Marjo]

Ik vind dat er een groot grensgebied tussen de twee vormen tekst zit. Alleen de schrijver weet in hoeverre het op waarheid berust, en zelfs hij niet.
Want herinneringen zijn niet zuiver, niet die van jezelf, niet die van een ander aan wie je vragen stelt.
Daarnaast moet een schrijver voor de leesbaarheid dingen aanpassen, dialogen verzinnen en zo.
Ik heb me dus maar aangewend om de schrijver te volgen: geeft die aan dat het een roman is, dan is dat zo.

[Willeke]

Duidelijk, dank!