Guido Bottinga - Witte gaten

[Dettie]

Gewoon lezen dit boek, zie

http://www.leestafel.info/guido-bottinga

Dettie

[Annemarie]

Wat een mooie recensie! Het lijkt me een prachtig boek. Echt zo'n verhaal dat je bijblijft.

[Marjo]

Ik dacht al: die schrijver ken ik.
Zijn boeken voor jongeren deugen ook, waar zal hij nu voor kiezen?

[Dettie]

Misschien voor alle twee.
Spreekt het verhaal je aan Marjo?

Dettie

[Marjo]

Het zal je niet verbazen, maar eigenlijk niet. Dus hij moet erg goed schrijven...

[Dettie]

Nee ik dacht al dat het niets voor jou zou zijn Daarom vraag ik het ook, was even benieuwd.

Dettie

[Marjo]

Totaal vergeten dus, dat het al gelezen was...
Dit waren mijn notities:

Er zou een verslag moeten komen: het is een debuut. Maar ik neem er de tijd niet voor..
Ik wil alleen melden dat het een prachtig verhaal is over een jongen die alleen opgroeit met zijn moeder en door zijn leeftijdgenootjes danig gepest wordt. Hij is anders, de dingen die hen interesseren doen hem niets. Later blijkt hij hoogbegaafd te zijn, maar dan is hij al onder de hoede van een geleerde man gekomen. Meneer Bergmans is ooit zelfs in aanmerking gekomen voor een Nobelprijs, maar hij verviel na de dood van zijn vrouw in een apathie, en verloor zijn goede naam. Op het gebied van de wiskunde, natuurkunde en sterrenkunde vinden oud en jong elkaar. Niels bloeit op, gaat zelfs als vijftienjarige studeren in Leiden. Maar de puberteit doet zijn intrede met een kalverliefde, en als meneer Bergmans een zeer bijzondere stunt uithaalt en daar voor moet boeten, valt ook Niels terug..

Ik ken Guido Bottinga van kinderboeken, ook heel fraaie verhalen, en deze is dan wel voor volwassenen, ik denk dat 15+ ook heel goed zou kunnen.
Het is net nog niet 'volwassen' genoeg..'

Waarom ik dacht dat het niets voor mij zou zijn is doordat je in het verslag de nadruk legt op het feit dat Niels anders is. Ik vond dat wel meevallen, het is in het verhaal niet benadrukt. Het is ook niet waar het om gaat.
Over het 'volwassen schrijven' denk ik hetzelfde als jij. En ook over het feit dat het een prachtig verhaal is.

[Dettie]

Ah ja, zo'n mooi boek hè.

Je schrijft:
Waarom ik dacht dat het niets voor mij zou zijn is doordat je in het verslag de nadruk legt op het feit dat Niels anders is. Ik vond dat wel meevallen, het is in het verhaal niet benadrukt. Het is ook niet waar het om gaat.

Niels is bijna geniaal net als Bergmans en dat maakt hen voor mijn gevoel anders, dat wilde ik niet echt benadrukken maar dat was meer om hun karakters te laten zien en hoe fantastisch het was dat ze elkaar leerden kennen. Ze herkenden elkaar in hun eindeloze kennis, dat maakt de vriendschap ook zo enorm mooi en bijzonder. Ik vond ook mooi hoe de 'wetenschap' keek naar Niels, alsof hij iets mankeerde, zijn gedrag moest in een hokje gestopt worden, terwijl hij eigenlijk gewoon naar zijn intelligentie handelde.
Die moeder van Niels is trouwens ook een heel fijn mens die precies aanvoelt hoe ze moet handelen.

Waar gaat het verhaal dan wel om denk jij Marjo? Over vriendschap, over wetenschap, over kennis, over er is meer tussen hemel en aarde?

Dettie

[Marjo]

Over vriendschap vooral, tussen generaties. En over het opgroeien. En omdat het over natuurkunde en zo gaat weer eens wat anders..

De jongen moest wel iets bijzonders meekrijgen anders zou het niet passen in het verhaal. Als je een 'normale' knul bent, is een vriendschap met een professor niet geloofwaardig. De jongen wordt even voorgesteld zoals hij is, en de rest van het boek wordt daar niet echt meer naar verwezen. Maar omdat jij een samenvatting maakt en daarbij ook de personages voorstelt (zo gaat dat nu eenmaal, en dat doe je in dit stukje hierboven nog eens) krijgt de achtergrond van Niels meer nadruk dan het in het boek heeft. Het is een summier aangeven van de achtergrond van het boek, het verhaal vertel je niet. (moet ook niet). Maar dan krijgt het automatisch meer nadruk.

Dan denk ik dus: niks voor mij. Maar goed dat ik dit helemaal vergeten ben, dan had ik dit mooie verhaal gemist!!

[Willeke]

Ben toevallig gister begonnen in dit boek. Begin is veelbelovend.

[Dettie]

Het verhaal deed me denken aan het boek De huishoudster en de professor.

Hij is een briljante wiskundeprofessor met een merkwaardig probleem. Sinds een traumatisch ongeluk leeft hij met een kortetermijngeheugen van slechts tachtig minuten. Zij is een gevoelige maar scherpzinnige jonge huishoudster met een tienjarige zoon, ingehuurd om voor hem te zorgen.

Dat is ook een verhaal over een geniale man en een vrouw en een kind die een heel speciale, liefdevolle band krijgen.

Zelf had ik vooral het idee dat het boek Witte gaten inderdaad over een heel bijzondere vriendschap gaat maar ook over het feit dat mensen die heel hoogbegaafd of geniaal zijn in een heel andere -eigen- wereld leven omdat ze dingen heel anders benaderen dan andere mensen. Ze vormen duidelijk een uitzondering in de maatschappij omdat hun gedachten veel verder reiken. De moeder begrijpt dat en schept voor de twee mannen (professor en kind) een omgeving waarin zij helemaal tot hun recht kunnen komen. Zij toont het respect voor de twee en geeft ze de ruimte zodat ze kunnen zijn wie ze zijn. Alles draait om liefde voor elkaar hebben, zowel de professor, de moeder en de zoon, elkaar in hun eigen unieke waarde laten, dat vond ik zo prachtig aan dit verhaal.

Ook het verhaal over de witte gaten in plaats van zwarte gaten is heel bijzonder.

Ben heel benieuwd Willeke hoe jij dit verhaal vindt.

Dettie

[Marjo]

Maar die hoogbegaafdheid wordt in mijn ogen nauwelijks gebruikt in het verhaal. Als verklaring voor de vriendschap, maar het is niet zo dat je leest over hoe moeilijk zijn leven is, hoe anders hij is dan leeftijdgenootjes,. Ook als hij naar die speciale school gaat wordt dat feit maar summier beschreven. Het enige waar je het in terug vindt is inderdaad die moeder, maar zelfs dan vind ik dat er geen nadruk op ligt.
Ik vind dat alleen maar prettig overigens.

Maar het is misschien zo dat wij een andere insteek hebben. Laatst werd er in de Franse les een film besproken . We hadden die allemaal gezien en moeten in een paar zinnen aangeven waar het voor ons over ging. We kwamen allemaal met iets anders!
De conclusie van de juf was dat het 'dus' een heel goede film was, juist omdat iedereen er het zijne uit kon halen, er over te praten en na te denken viel.

Dus Witte Gaten is een goed boek.

[Dettie]

haha ja zo is het! Het is gewoon een goed boek.

(Grappig die film dat iedereen met wat anders kwam!)

Dettie

[Willeke]

>>>Het verhaal deed me denken aan het boek De huishoudster en de professor.

Wat grappig, dat dacht ik gisteravond ook.

Ik vind trouwens dat er aan het begin van het boek wel aandacht wordt besteed, alleen zonder dat het woord gebruikt wordt, aan hoe lastig het is in de 'gewone' klas als je hoogbegaafd ben. Hij wordt buitengesloten en verveelt zich nadrukkelijk zodat hij onderpresteert.
Geweldig vond ik de scene waarin de professor even een onderonsje heeft met de leraar, waarna Niels er bij komt en moeiteloos zeer intellectuele vragen en stellingen weerlegt en beantwoord, de leraar met open mond (dat stond er niet, maar dat zag ik voor me) achterlatend.

[Marjo]

Ja, ik zei hierboven: 'De jongen wordt voorgesteld zoals hij is'. In het begin van een boek moet je als schrijver wel even aangeven wie zijn personages zijn. Maar na dit begin vind ik het wel meevallen.

[Renate]

Ik zou het bijna een herkenbaar verhaal noemen.