Willem Jongsma - Bungelen in het niets (debuut)

[Dettie]

Vier dagen zullen ze nodig hebben, moeder Lies en dochter Hester, om Linquenda, het vakantiehuis op Terschelling, te ontruimen. 'Wees lief voor haar, Hes. Jij bent de sterkste.'

Lees verder http://www.leestafel.info/willem-jongsma

Dettie

[Annemarie]

Het lijkt me een mooi en goed verteld verhaal. Moeilijk lijkt me dat als godsdienst steeds tussen mensen in komt te staan. En dat vakantiehuis staat vast symbool voor alle ongenoegens van moeder jegens vader. Vader weg, vakantiehuis ook weg.

[Dettie]

ja het zou kunnen dat daarom dat huis weggaat. Moeder vond het al nooit veel en nu vader er niet meer is en dochter erg druk met haar werk is, kan het huisje wel weg, het wordt verkocht aan de predikant.

Ja je zegt het mooi, godsdienst komt steeds tussen moeder en dochter in te staan. Moeder weet ook nog steeds niet dat dochter lesbisch is. Ook vindt ze het maar niets dat dochter kunsthistoricus is, zijn rare fratsen... Moeder is heel star maar ook aandoenlijk, er zit geen kwaad in, ze bedoelt alles goed maar kan niet verder denken dan haar eigen rotsvaste waarden en normen, ze is totaal niet flexibel. Dat is ook de grootste oorzaak van het slechte contact dat moeder en dochter hebben.

Dettie

[Annemarie]

We kennen allemaal wel van die mensen zoals de moeder in het verhaal. Voor hen is het ook vervelend dat ze totaal niet ruimdenkend zijn. Het moet vast veel verwarring veroorzaken want zij bouwen op hun vaste overtuigingen terwijl de wereld om hen heen continu verandert. Voor de dochter in het verhaal moet het heel moeilijk zijn om niet te kunnen vertellen dat ze lesbisch is. Een kunst is natuurlijk "maar een hobby" en geen serieus vak, volgens moeder. Jammer dat beide partijen nooit dicht bij elkaar zullen komen.

[Renate]

Klinkt als een interessant boek.

[Dettie]

Jammer dat beide partijen nooit dicht bij elkaar zullen komen.

Nee dat zal niet gaan lukken, maar dat maakt het boek eigenlijk ook zo indringend.
Twee totaal verschillende visies op het leven. Je loopt er nog flink over na te denken na afloop en ik vind het altijd wel prettig als een boek zo'n effect heeft.

Dettie

[Willeke]

Een zeer boeiend en intrigerend boek. Die twee vrouwen in dat huisje die allebei op hun eigen manier contact zoeken en hun best doen, maar elkaar alsmaar niet bereiken. Met name door moeder, die totaal vast zit in haar eigen denkbeelden en oordelen inderdaad. Toch kreeg ik in de loop van het boek het ook met haar te doen, in haar ogen mist haar dochter al het wezenlijke in het leven ( God, man, kinderen) en wil ze maar niet luisteren naar haar goede raad. Beide vrouwen zijn op hun manier eenzaam in hun verdriet en gemis en komen maar niet dichter bij elkaar.
Hester lijdt daardoor haar hele volwassen leven al een dubbelleven, wat het nog eenzamer maakt.

Ik heb me het hele boek het hoofd gebroken over uit welke geloofsgemeenschap moeder nu precies kwam. Ik weet er iets van, maar ik kwam er niet uit. Ik denk dat van verschillende orthodoxe richtingen iets meegenomen is, misschien ook wel om aan te geven dat wélke kerk precies niet uit gaat, dat het meer gaat om orthodoxe starre denkbeelden dan om bij welk hokje dat precies past.

Moeder zei trouwens volgens mij wel een keertje "hemeltjelief". Dat hoor ik een vrouw uit die kringen niet snel zeggen.

Maar dit al geheel terzijde. ik vond het een zeer goed getroffen boek. Uiteindelijk over dogma's, eenzaamheid en onmacht tot echt communiceren.

[Dettie]

Ja ik vond het ook intrigerend, soms dacht ik over de moeder, nu weet ik het wel hoe je denkt. Maar het is fascinerend wat een tunnelvisie het geloof haar geeft. Toch is het ook inderdaad triest dat die moeder, zo uitgaande van wat volgens haar goed is, steeds maar denkt dat haar dochter niet goed terecht komt, voor 'galg en rad' opgroeit en leeft. Ze kan nauwelijks genieten van haar kind. En dan het enorme schuldgevoel toen ze zich gevleid voelde door de aandacht van een andere man.

Ik vond de dochter trouwens soms ook wel erg kort door de bocht tegen haar moeder. Ze leefden eigenlijk wel in één huis maar in twee totaal verschillende werelden.

Ik zat even te denken aan de pinkstergemeente maar ik denk eigenlijk, net als jij, dat de schrijver niet één bepaald geloof aan de moeder gegeven heeft maar wel de strakke richtlijnen over zeden en gedrag die een zwaar gelovige leidt in doen en laten in het verhaal verweven heeft.

Dettie

[Willeke]

Iets zwaar gereformeerds, of een bondskerk dacht ik, gezien de liederen die geciteerd werden, maar daar hebben ze geen pastor.
Ik denk dat heti nderdaad niet de bedoeling is dat er één labeltje op hangt.

ja ik vond de dochter soms ook kort door de bocht, maar aan beider irritaties ging een leven vol miscommunicatie en irritatie vooraf vrees ik.