Leestafel forum

Een gebeurtenis uit het verleden die zijn tentakels uitstrekt naar het heden, en aan de hoofdpersoon de taak om alles te reconstrueren.
Een boek zoals ik die graag lees.

Lees meer: http://www.leestafel.info/lars-mytting

-

Kan me voorstellen dat je dit graag leest. Het lijkt me een heel bijzonder en erg aangrijpend mooi verhaal.

Dettie

Hé, die staat ook op mijn verlanglijst! Lijkt me een prachtig boek.

Mooie recensie, Marjo. Dit lijkt me een heel indrukwekkend verhaal.

Spreekt mij ook erg aan. Ik moest meteen aan Per petterson denken, of is het een heel ander soort boek?

Ik heb er maar eentje van Petterson gelezen en die was heel anders. Daar ging het om sfeer. Hier is het een zoektocht, diep het verleden in.

Duidelijk antwoord, dank je wel.

En ook Ria heeft De vlamberken gelezen en gerecenseerd, zie

http://www.leestafel.info/lars-mytting

-

O, ik ben blij met deze recensie, Ria. Ik had het boek op mijn lijstje staan naar aanleiding van de recensie van Marjo. Toen kwam de Volkskrant en die was minder enthousiast. Dus ik begon te twijfelen. Marjo en ik hebben niet altijd dezelfde smaak. Maar na jouw positief verslag blijft hij zeker op mijn lijst. Ik heb hem meteen gereserveerd op de bieb. Mijn mening volgt binnenkort.

Nu zijn we nog benieuwder naar de mening van strenge Berdine..

Ik ben het helemaal met jullie eens. Het is een prachtig boek. Wat Edvard vindt over zijn verleden is mooi gedoseerd, zodat je het tot het eind geboeid blijft. Het lijkt wat gezocht, maar het kan gewoon zo gebeurd zijn. De auteur weet het heel aannemelijk te maken. Hij weet veel over hout en bomen en wat hij daarover vertelt is niet belerend, maar volkomen natuurlijk in het verhaal opgenomen. Meeslepend, ik had er geen probleem mee dit bij de t.v. te lezen. Ik verdween gewoon in deze andere wereld.
(Nou moet ik nog gaan zoeken, wat er volgens de Volkskrant recensent aan mankeerde...)

De recensent vond het verhaal vergezocht en ingewikkeld en aan het eind weet je heel veel van hout, maar weinig van de personen, die volgens haar niet tot leven komen.
Daar ben ik het niet mee eens. Het verhaal is misschien vergezocht, maar niet onlogisch. Ingewikkeld, maar niet zo dat je je steeds af moet vragen "hoe zit het ook al weer?". Ik wist achteraf genoeg van de personen, die ik juist erg levensecht vond. Het dubbele van de hoofdpersonen, die zich tot elkaar aangetrokken voelen en tegelijkertijd elkaars tegenstander zijn. Mooi vond ik ook, dat Edvard Gwen beschrijft met al haar tekortkomingen, te dikke benen e.d., en dat hij toch verliefd op haar wordt. Als dat niet levensecht is. En - dit is een verklapper -
V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

dan de versmade Hanna, die de boerderij met liefde en toewijding heeft verzorgd tijdens Edvards zoektocht, en moet toezien hoe Edvard met Gwen thuiskomt. Uit de epiloog blijkt dat zij hem die affaire heeft vergeven. En Edvard heeft blijkbaar voor zijn tweede keus gekozen. Er wordt in het echte leven heel wat geschipperd en met minder genoegen genomen omdat de omstandigheden dat nu eenmaal eisen.

Het is al even geleden, maar met die kritiek ben ik het ook niet eens. Ik weet nog niets van hout...
En tot leven komen, ik weet nooit wat ik met zo'n opmerking moet.

Nou ik heb gezocht naar die recensie van De recensent maar niet te vinden. (heb je een linkje Berdine?)

Tot leven komen is voor mij dat je de personages bijna voor je ziet, hun karakters en eigenaardigheden leert kennen, bijna alsof je ze persoonlijk kent.

Dettie
die ook niets van hout weet, wel van lekker eten

Nee geen link. Het artikel is ook niet meer te vinden bij De Volkskrant. Ik kan het tenminste niet vinden. Het is van 19 december 2015, uit de bijlage Sir Edmund. Als je het wilt lezen kan ik een kopie van het artikel maken en aan je opsturen. Gewoon op de primitieve manier.

Ik zie geen karakters voor me, maar goed, daar hebben we het al vaker over gehad,.