De ik-verteller uit het boek heet Cuno Groen en is professor op Neyenrode. Hij rijdt in een Porche en heeft een afspraakje met gei.le Daniëlle, dat toppertje van de PR met grote borsten en die se.xy panty. "Reken maar dat ik die bubbels (champagne) over die siliconentieten ga spuiten." Zo vertelt Cuno ons.
Dat ik na het lezen van de bespreking nog steeds niet goed weet of het boek me nu wel, of niet leuk lijkt. Ook als een zelfhulpboek de vorm van een roman heeft, blijft het natuurlijk wel een zelfhulpboek en of ik daar nu warm voor loop?
Het is echt meer een roman dan een zelfhulpboek, alleen naar het eind toe gaat het steeds meer op een boek over de weg naar zingeving en geluk lijken. De finale zit in de college die Cuno geeft.
Ik moest denken aan dat boekje 'rijk en geen geld', of hoe heet dat ook weer.
Dat is ook een soort zoektocht naar geluk. Tja, of ik dit kan appreciëren, ik weet het niet.
Ja Rijk en geen geld heet dat van - E. Phillips Oppenheim
Dit boek is totaal anders. Niet te vergelijken met elkaar.
Ik weet eigenlijk wel zeker dat je het boek van Patrick van Hees niets vindt.
Maar ik was even benieuwd wat je erover dacht als je de recensie gelezen had na dat rare begin.