Matthew Quick - Maak me gek!

[Annemarie]

Ik heb nu twee boeken van deze auteur gelezen en ik vind ze allebei fantastisch. Maak me gek! gaat over een man die zijn huwelijk probeert te redden.

Lees mijn recensie hier: http://www.leestafel.info/matthew-quick

[Marjo]

Jij bent dus gek gemaakt. Ik weet nog niet of ik overstag ga, er is zoveel...

[Annemarie]

Wel gek gemaakt maar gelukkig niet gek geworden. Het is echt een heerlijk boek.

[Dettie]

Op een liefdevolle, respectvolle manier, de mensen bekijken en beschrijven in al hun hoedanigheden. Zo komt de recensie op mij over.
Knap als je zo'n boek kunt schrijven.

Dettie

[Annemarie]

Ja, echt heel knap! In eerste instantie lijkt het vooral een doldwaas verhaal maar het is veel meer dan dat. Het is echt met gevoel en liefde voor de medemens geschreven.

[Renate]

Nou, ik ben er in begonnen en ik vind het noch hartverwarmend, noch geestig, maar eerder triest en deprimerend. Het is dat ik niet zo snel stop met een boek, maar anders...

[Annemarie]

Ik ben benieuwd of je er na het lezen van het hele verhaal nog zo over denkt. Misschien toch maar doorlezen dus...

[Renate]

Dat zal ik wel doen, maar ik heb inmiddels iets van 75 pagina's gelezen en ik blijf het vooral heel triest en deprimerend vinden. Ook het feit dat mensen niet de waarheid tegen Pat zeggen, maar om de hete brei heen blijven draaien, vind ik irritant, ook al gebeurt het met de beste bedoelingen.

[Renate]

Inmiddels ben ik gevorderd tot pagina 120 en ik vind het eerder aangrijpend en deprimerend, dan hartverwarmend en geestig. Het is absoluut geen feelgood boek in mijn ogen, maar dat vond ik van het vorige boek dat ik van deze auteur heb gelezen ook niet. Daarvoor zit er toch te veel ellende en teleurstelling in de boeken.

[Annemarie]

Ik denk dat het de bedoeling van de auteur is om de lezer juist op een andere manier naar ellende en teleurstelling te laten kijken. Het leven is nu eenmaal niet altijd mooi maar je moet roeien met de riemen die je hebt.

[Renate]

Dat zal wel, maar ik vind het geen feelgood boeken. Ik zie vooral veel ellende en teleurstelling en ga daar niet anders naar kijken, door deze boeken. Het is wat het is, ellende en teleurstelling. Allemaal zeer herkenbaar en ik ga me daar niet beter van voelen. Niets komt echt goed en je krijgt er eerder het gevoel van dat je je beter op kunt knopen.

Een man genaamd Ove en de andere boeken van de auteur van dit boek, dat vind ik feelgood boeken. De boeken van Matthew Quick schetsen de wereld toch vooral als een tranendal, waar ik niet bepaald vrolijk van word.

[Annemarie]

Ik begrijp wel wat je bedoelt maar gelukkig heb ik het niet zo ervaren. De schrijver bouwt naar een bepaald (zelf)inzicht toe waardoor ik uiteindelijk juist een heel goed gevoel aan deze boeken heb overgehouden. Hopelijk heb jij dat straks ook.

[Renate]

Nou, tot nu toe niet. Daarvoor zit er wat mij betreft te veel ellende in de boeken. in het eerste boek de dood van de zus van Chuck en de in de kiem gesmoorde schrijverscarrière van de vrouw en in dit boek de manier waarop er met Pat word omgegaan door z'n omgeving en hoe hij door de verschillende mensen behandeld wordt, alsof hij niet alleen psychische problemen heeft, maar hij daardoor ook z'n verstand volledig kwijt is en achterlijk is. Tiffany misbruikt Pat alleen maar voor haar eigen doeleinden, door haar belofte om hem weer met z'n vrouw in contact te brengen. Het zou me niets verbazen als Pat z'n vrouw in een vlaag van verstandsverbijstering heeft vermoord. Ik zou zeggen dat het een boek is dat Pat niet zo willen lezen. Ik heb er tot nu toe nog niets geestigs in kunnen ontdekken en ik voorzie nog meer ellende in de toekomst. Voor mij staat het wel vast dat Pat ook door Tiffany teleurgesteld zal worden, al zal hij het wel weer positief uit weten te leggen, alsof hij een soort Forest Gumb is.

[Annemarie]

Dan passen deze boeken misschien gewoon niet bij je. Ik zou wat anders gaan lezen want het is niet de bedoeling dat je er van slag van raakt.

[Renate]

Ik heb het uit. Ik raak er niet van slag van, maar ik vind het geestig noch hartverwarmend. Tiffany mag ik absoluut niet. Ik houd er geen goed gevoel aan over. Toch zal ik ook een volgend boek van deze schrijver weer ter hand nemen.

[Annemarie]

Waarom wil je dan toch meer van deze auteur lezen? Wat spreekt je dan wel aan?

[Renate]

Ik ben het alleen absoluut niet met de bespreking eens. Er is duidelijk wel een verschil tussen het vreemde gedrag van de 'normale' figuren in dit boek en de mensen die echt psychische problemen hebben. Ik heb daar ook meer dan genoeg ervaring mee.

Op de een of andere manier vind ik het wel mooie boeken, al zijn ze in zekere zin deprimerend, iets wat ik vooral bij dit boek het geval vind.

[Annemarie]

Ik vind ook niet dat er geen verschillen zijn maar wel dat er eigenlijk geen definitie van "normaal" bestaat.

[Renate]

Nou, ik vind in zekere zin dat er wel degelijk een soort definitie van normaal bestaat. Als de niet-normale gedragingen van een persoon voor een goed functioneren in de maatschappij, geen probleem vormen, kun je zeggen dat die persoon normaal is.

Iedere keer als ik een enthousiaste bespreking van een boek van Matthew Quick lees, denk ik dat ik het boek moet lezen.

[Marjo]

Renate zei: 'Inmiddels ben ik gevorderd tot pagina 120 en ik vind het eerder aangrijpend en deprimerend, dan hartverwarmend en geestig. Het is absoluut geen feelgood boek in mijn ogen, maar dat vond ik van het vorige boek dat ik van deze auteur heb gelezen ook niet. Daarvoor zit er toch te veel ellende en teleurstelling in de boeken.'

En ik ben het met haar eens. Ik vond er ook weinig hilarisch aan, en de personages zijn echt niet 'normaal'.
Voor mijn smaak is het boek bovendien erg Amerikaans met die sport er in. En erg voorspelbaar. Nee, niet Quicks beste. Wat mij betreft.
Gelukkig weet ik dat hij beter kan.

[Annemarie]

Wat jammer dat jullie niet hebben genoten. Ik vind het nog altijd een heerlijk boek.