Niña Weijers - De consequenties (debuut)

[Marjo]

Erg mooi boek dat ik zeker nog eens moet lezen..

Lees meer: http://www.leestafel.info/nina-weijers

[Annemarie]

Het lijkt me een heel knap in elkaar gezet verhaal.

[Marjo]

Dat is het..ware kunst!

[Renate]

Dat klinkt als een vreselijk interessant boek.

[Dettie]

Bij wikipedia staat een filmpje waar de (welbekende) instorting van de Tacoma Narrows Bridge te zien is

http://nl.wikipedia.org/wiki/Tacoma_Narrows_Bridge

Mooie recensie Marjo!

Dettie

[Dettie]

4 oktober 2014

Niña Weijers winnaar Anton Wachterprijs 2014.

Niña Weijers (Nijmegen, 1987) is de winnaar van de Anton Wachterprijs 2014, de tweejaarlijkse prijs voor een literair prozadebuut. De schrijfster krijgt de prijs voor haar eerder dit jaar verschenen roman: De consequenties.

Niña Weijers studeerde literatuurwetenschap in Amsterdam en Dublin. Ze schreef korte verhalen en essays voor diverse tijdschriften en in 2010 won zij de schrijfwedstrijd Write Now! Van 2009-2014 werkte ze als programmamaker bij Academisch-cultureel centrum SPUI25 te Amsterdam. Ze is redacteur bij De Gids , schrijft voor De Groene Amsterdammer (recensies en een online-column) en maakt samen met Simone van Saarloos de talkshow Weijers & Van Saarloos.

De consequenties verscheen bij uitgeverij Atlas Contact. Hoofdpersoon in de roman is de 28-jarige performancekunstenares Minnie Panis, ooit een piepkleine couveusebaby en ternauwernood levensvatbaar verklaard. Met haar eigen leven als basismateriaal maakt Minnie van de werkelijkheid een laboratorium. Ze staat aan de vooravond van een experiment dat wel eens het hoogtepunt van haar oeuvre kan worden, wanneer het verleden zich aandient in de vorm van een brief en een serie eigenaardige déjà vu's. Hoe ver kan ze de realiteit manipuleren zonder zichzelf te verliezen? Een recensent omschreef het debuut als een werk dat ‘ tintelt van ambitie en borrelt van boeiende gedachten’.

Het Centraal Comité 1945 reikt in samenwerking met de gemeente Harlingen en de Vestdijkkring de 19e Anton Wachterprijs uit op 8 november in de Grote Kerk van Harlingen. De prijs is vernoemd naar de hoofdpersoon uit de romancyclus van Simon Vestdijk. De jury bestaat uit Joke Linders, Judith Uyterlinde, Kees ‘t Hart, Maarten ‘t Hart en Geart de Vries (voorzitter). Er waren deze keer 93 inzendingen.
Eerdere winnaars zijn onder meer Frans Kellendonk, A.F.Th. van der Heijden, Tessa de Loo, Arnon Grunberg en Peter Buwalda (twee jaar geleden).

Bron: http://www.cc45harlingen.nl/antonwachter.htm

------------------------------

Ze zit tussen indrukwekkende eerdere winnaars, dat belooft wat!

Dettie

[Marjo]

O,ja, goed van jou! Ik wist het, dus dat had ik er best even bij kunnen vermelden!

[Dettie]

De Duitse vertaalrechten van De consequenties van Niña Weijers zijn deze week verkocht. Nadat meer dan twintig uitgeverijen
hun interesse hadden getoond is gekozen voor Suhrkamp Verlag, een van de meest toonaangevende uitgevers in Duitsland.
Tot hun fonds behoort een groot aantal Nederlandse en internationale auteurs, waaronder Cees Nooteboom, György Konrád,
A.F.Th. van der Heijden, Mario Vargas Llosa en Isabel Allende.


Eerder werden de vertaalrechten al verkocht aan het Franse Actes Sud, de uitgeverij van internationale auteurs als W.G.
Sebald en Paul Auster en Nederlandse als Lieve Joris en Adriaan van Dis.

Bro: persbericht

[Dettie]

Korte inhoud: Minnie Panis, ooit een piepkleine couveusebaby en ternauwernood levensvatbaar verklaard, is een gevierde jonge kunstenares. Met haar eigen leven als basismateriaal maakt ze van de werkelijkheid een laboratorium. Ze staat aan de vooravond van een experiment dat wel eens het hoogtepunt van haar oeuvre kan worden, wanneer het verleden zich aandient in de vorm van een brief en een serie eigenaardige déjà vu's. Hoe ver kan ze de realiteit manipuleren zonder zichzelf te verliezen? De consequenties is een roman over de keuze tussen verdwijnen en overleven, en het grote verlangen door een ander gezien te worden.

Van dit boek had ik alleen maar goede recensies gelezen. De proloog was ook veelbelovend. Maar al op de eerste pagina van het eigenlijke verhaal stuitte ik op een kromme zin. "Haar moeder begreep weinig van Minnies leven en Minnie al net zomin van het hare." De kromme zinnen en fouten staan door het hele boek: "Ramses was een iele jongen[..] wier ledematen ..."
De auteur strooit met moeilijke woorden. Soms is dat ronduit lachwekkend. Welke moeder denkt er nu: "Mijn kind is een enigma voor mij."? Dit alles doet behoorlijk afbreuk aan de indruk die de schrijfster wil maken.
Kortom, erg lekker leest het boek niet. Het is daarnaast nogal rommelig qua opbouw, maar ook wat betreft de vreemde kronkels die het verhaal maakt, met name naar het eind toe. Er wordt van álles bijgesleept, van Hildegard von Bingen tot het taoïsme, alsof vooral getoond moet worden dat ze overal verstand van heeft.
En wat voor mij - maar niet noodzakelijk voor een andere lezer - een bezwaar is: Minnie komt niet tot leven. Hoeveel details er ook worden toegevoegd aan haar karakter, ze blijft voor mij een robot, een platte figuur, waar ik zelfs geen interesse voor kan opbrengen.
Nee, met een hoop wetenswaardigheden en moeilijke woorden ben je er als schrijfster nog niet.

Berdine

[berdine]

Oeps, sorry Dettie, vergeten te kijken. Ik heb wel een compleet andere mening over dit boek, hè. Ik zou het absoluut niet nog eens willen lezen.

[Marjo]

Heb ik over die moeilijke woorden heen gelezen? Ik vind dat het heel vaak voorkomt dat je in romandialogen echte schrijftaal aantreft, niet wat de mens in de echte wereld zou zeggen. Ik zit daar niet (meer) mee. En kromme zinnen? Deze? Valt wel mee, ik vind ze niet zo krom.

[berdine]

De eerste zin is een voorbeeld van een kromme zin. Die zin klopt niet. De tweede is gewoon fout. Ramses is een jongen, dus wiens. Er staan er talloze in het boek.
Ik heb geen bezwaar tegen moeilijke woorden, maar als het gewoon logischer is om een normaal woord te gebruiken, zoals in dit geval "raadsel" i.p.v. "enigma" dan schiet ik bij die moeilijke woorden in de lach. Die zijn niet functioneel in het verhaal. Die staan er alleen maar om aan te geven: Kijk eens wat ik allemaal weet!
Ik vond het verhaal ook nogal rammelen hoor. Hoe heeft die grote zware dokter haar uit het water gekregen zonder zelf door het ijs te zakken als ze drie meter uit de kant stond? En hoe heeft de fotograaf dat kunnen missen? En zou de politie die portemonnees echt zomaar bij de juf achterlaten? Wie heeft trouwens die bommelding gedaan?
Maar ik sta alleen in mijn mening Marjo.

[Dettie]

Haar moeder begreep weinig van Minnies leven en Minnie al net zomin van het hare

Bedoel je dat net zomin berdine? Ik ben op de zin aan het staren en begrijp niet wat je bedoelt.
Je kunt er wel twee betekenissen aan geven:
Haar moeder begreep weinig van Minnies leven en Minne begreep weinig van haar moeders leven.
Haar moeder begreep weinig van Minnies leven en Minne begreep haar eigen leven ook niet.

Ik moest wel lachen om dat enigma, daar zou ik me ook erg aan storen. Dat zegt inderdaad niemand.
En als het eerste kromme of rare is opgevallen dan blijft alles opvallen.
Het verbaast me wel dat er steeds onzorgvuldiger met taal omgegaan wordt, je ziet in boeken steeds meer spellingsfouten
of kromme zinnen de laatste tijd. Het blijft altijd een afknapper vind ik.

Dettie

[Marjo]

Dat is wel zo, maar...alleen als je ze opmerkt. Dat heb ik dus duidelijk niet gedaan!

[berdine]

Ja dat bedoel ik Dettie, dat net zomin. Nu staat er dat Minnie net zomin van het leven van haar moeder begrijpt. Ze bedoelt net zo weinig of evenmin iets.
net zomin begrijpen van is krom. Het zit hem in dat van.

Helaas val ik over dat soort dingen. Het haalt me uit het verhaal en het stoort me heel erg, als het fouten van de schrijfster zelf zijn en niet eens van de vertaler. Des te erger als dezelfde schrijfster voor erudiet door wil gaan (om er ook maar eens een moeilijk woord tegenaan te gooien ).

[Dettie]

Ja, ik herken die ergernis wel. Maar soms ga ik zo op in het verhaal dat de ergernis wegvalt.
Maar teveel eruditie tonen (te nadrukkelijk) is altijd vervelend, heeft ook vaak geen enkele nut in een roman.

Dettie

[Dettie]

Nou ik heb het uit en ben verbijsterd en vroeg me af wat heb ik nou gelezen?
Aanvankelijk was ik enthousiast over die kunst ik kreeg gelijk zin om ook weer eens te hobbytekenen of -schilderen en die uitdaging om haar te fotograferen vond ik spannend maar dat valt ineens helemaal weg. Daarna gaat het verhaal over naar de bizarre arts Johnstone en Minnie's moeder en dat zoemende kind.
Dan nog Hadewych erbij, het orakel en de vrouw die visioenen zag... het had vast wat te betekenen maar ik zag het niet.
Het verhaal van de fotograaf valt in feite helemaal weg, ik was de overeenkomst al bijna vergeten, pas op het eind duikt die weer op. Ik vond het geheel nogal rommelig. Een verhaal in een verhaal.
Toch moest ik wel verder lezen want ik wilde toch wel weten hoe het verder ging. Maar ik merkte dat ik het beklemmend vond, ik werd er onrustig van, omdat ik helemaal niet kon peilen wat er nu bedoeld werd, wat er gebeurde. Ik vond het ook een rommelig en rammelig verhaal.
Eigenlijk snap ik niets van het boek maar toch deed het me wel iets, het intrigeerde wel.

Het was soms wel te mooi geschreven, vind ik, met iets té gezochte metaforen. Ik denk zomaar dat dit boek de debutantenprijs gaat winnen. Boeken die ik niet snap winnen die prijs vaak

Dettie

[Marjo]

Maar wij zijn de jury!!! En ik stem dus niet op dit boek!

Te mooi geschreven vind ik het niet, het duurt wel even voor je er in zit.

[Dettie]

Toch heb ik gek genoeg dit boek wel als mijn nummer één gekozen.
Juist omdat het zoveel met me deed. Het is heel anders dan andere boeken en ondanks dat ik het gevoel heb niet alles te begrijpen (of hoe je het noemen wilt) voel je wel dat ze goed kan schrijven, dat ze heel veelbelovend is.

Dettie

[Marjo]

Dan heb ik hier mijn antwoord.
Ik vroeg me af waarom mensen stemmen op boeken die minder toegankelijk zijn, of moeilijker. Ik houd van recht toe recht aan, vertel je verhaal en doe niet moeilijk. Waarom stemmen op een boek dat je niet snapt? Dat snap ik niet..

Maar dan is het ook niet gek als dit toch wint.

[Dettie]

Nou ik heb mijn reden gegeven, ik vind het van de drie het meest bijzondere boek.
Weijers maakt mooie zinnen, ze gaat dieper dan de meeste schrijvers gaan, ook al schort er ook wel wat aan (te mooie metaforen willen maken) zij heeft voor mij toch wel het meest intrigerende boek geschreven. Het verhaal deed wat met me, ook al begreep ik het niet helemaal. Ze maakte dat ik me ongemakkelijk voelde maar toch geboeid.
Birk is ook erg mooi maar daar had ik toch minder dat ik het apart vond. Het verhaal zit goed in elkaar maar de manier van schrijven, de stijl vind ik van Weijers mooier. Pakkender. Bij Birk heb ik minder het gevoel dat ik een groots talent lees wat ik bij Weijers wel heb.

Dettie

[Marjo]

Dat begrijp ik. Maar bij mij werkt het zo niet. Onbegrijpelijk maakt onbemind zeg maar.
Bij mij is het criterium dat het moet blijven hangen, een mooi verhaal is. Het verhaal moet iets met je doen, jazeker. Dat doet Birk. Het zorgde voor een weemoedige sfeer, terwijl de consequenties te ver van mijn bed voelt.
Natuurlijk: het zijn allebei verhalen over iets wat ik niet ken en nooit hoop mee te maken, maar qua achterliggende motieven doet Birk meer. Ik kan me meer voorstellen bij de schuldgevoelens van die jongen dan bij de zoektocht van die twee verloren zielen.

Of ik een talent lees, dat maakt mij niets uit. Ik ga meer voor of ik de schrijver persoonlijk de moeite waard vind. Qua stijl zijn we het ook niet eens: ik vind Birk mooier geschreven, mooiere zinnen en zo. Zeker is de vorm, de structuur van de consequenties apart, maar voor mij dan weer zo apart dat het soms niet te volgen was. En dat is een minpunt,

[irene]

Afgelopen week dit boek gelezen. A.s. dinsdag is Niña Weijers, samen met Griet op de Beeck te gast bij het literair café in Helmond (interview Elsbeth Etty). Prachtig boek met heel, heel veel filosofische "inhoud". Dit is nu echt zo'n roman waarvan je na lezing het jammer vindt dat je het uit hebt...
Geen gemakkelijk verhaal, wel één om vaak te herlezen. Krachtig!

[Marjo]

Ik ben weer eens jaloers... en wens je veel plezier!