Leestafel forum

Prachtig meeslepend boek over de watersnoodramp, maar ook over het (nood)lot, over twee zussen..


Lees verder..
http://www.leestafel.info/margriet-de-moor

Mooi verslag Marjo, het boek trok me nooit echt, waarschijnlijk door de flaptekst maar nu wél.

Bernadet

Ik heb eigenlijk helemaal geen flaptekst gezien. Het was van de bieb, en stond er al een tijdje. Gisteren kreeg ik te horen dat het terug moest, het was gereserveerd. Nou ja, dan maar boete betalen dacht ik. Maar ik las het dus in een ruk uit..en kon het vandaag op tijd inleveren. Heb ik daarom geen flaptekst gezien?

Er was geen flaptekst. Ik heb het boek in sneltreinvaart nog een keer gelezen omdat er vandaag een leesclub in ode openbare bieb over was. Druk! Maar meer dan de helft had het boek nog niet gelezen.
Er blijkt een heleboel symboliek in het verhaal te zitten, die ik weer eens niet opgemerkt heb. Charon en de Styx, een geboorte op zolder, de vergelijking met Beatrijs en nog meer. Het hele verhaal is geschreven in de vorm van een tragedie: vijf delen, met reien tussendoor en een responsorium aan het eind.
Dan is er de ritmiek, waaraan je de Moors opleiding kunt herkennen: het verhaal kabbelt traag als het over de zus in Zeeland gaat, en sneller als het in Amsterdam speelt.
En vooral schijnt de Moor te zeggen dat het leven niet maakbaar is, maar mede bepaald wordt door dingen die buiten ons om gaan.

Dit alles voor wie het boek met een andere insteek wil lezen. Ik vond het ook zonder de symboliek en thematiek een zeer boeiend boek.

Flaptekst

Op maandag trekt een kleine storing boven de Straat van Labrador richting West-Europa. Diezelfde dag vraagt Armanda aan haar zus Lidy om komend weekeinde een kleine verplichting van haar over te nemen: het bezoek aan een petekind in Zeeland. De vraag van Armanda is een beetje boosaardig, zoals dat onder zussen gaat, maar staat niet in verhouding tot wat de over de Atlantische Oceaan naar het oosten trekkende storing er vervolgens van maakt.

Zaterdag 31 januari 1953. In het rustige besef dat Armanda op haar kind zal passen en de avond zal doorbrengen met haar man, reist Lidy naar Zierikzee. Zij belandt in de stormvloed die Zuidwest-Nederland van de kaart zal vegen. In een samenloop van ongehoord kwade meteorologische en astronomische omstandigheden bevindt Lidy zich, temidden van mensen met wie zij, de toevallig aangewaaide, voor de rest van dat leven meer verbonden is dan met haar lievelingen van vroeger, thuis.

Armanda intussen, voor altijd vervlochten met Lidy, zet haar dagen in het normale tempo voort. Aangezet door het lot dat zijzelf heeft gemanipuleerd trouwt ze met Lidy's man, brengt het kind groot en beleeft het wel en wee van alledag dat, naar zij aanneemt, eigenlijk voor haar heroische zus in het verschiet had gelegen.

De verdronkene is, zoals vaker in het werk van Margriet de Moor, een boek dat met de onrustbarende gedachte speelt dat je in plaats van in dit ene levensverhaal evengoed in een ander terecht had kunnen komen.

He marjo,

Wat bijzonder is dat, dat er veel meer in zit dan je op het eerste ogenblik denkt! Dat vind ik het leuke van een leesclub, je krijgt dan veel meer inzicht in een boek omdat je alle verschillende visies hoort én zoals nu blijkt hoor je de verwijzingen naar allerlei dingen..
Ik vind het leuk dat je dit vertelt hebt. Nu wil ik het helemaal lezen.

Bernadet

Het is de vraag of je dat als lezer nodig hebt om het boek te kunnen waarderen. Toen dat opgemerkt werd gisteren, zei een ander: de schrijfster doet moeite het er in te stoppen, dus het zal wel zin hebben.
Ik blijf het een discussiepunt vinden.

En ook Elvira heeft een mooi verslag van dit boek gemaakt

Klik hier http://www.leestafel.info/margriet-de-moor

bernadet

Hè, lekker, het brengt de beleving van het boek weer helemaal terug..'t was mooi hè Elvira!

ja, inderdaad, je wordt haast letterlijk meegezogen. Ergens was ik wel blij dat het uit was, ik werd er nogal door opgeslokt, heb even moeten bekomen

Je kan niet meteen een ander boek gaan lezen, als je dit uit hebt dat klopt.

Ik ga toch maar een ander boek lezen, zo, al heb ik De verdronkene net uit.
Het is een goed boek. Knap, zoals de twee levens, en de twee tijdsbelevingen hier zo goed worden vervlecht. De beschrijving van de watersnoodramp zelf, gezien door de ogen van mensen die er het slachtoffer van worden, was ook erg goed. Huiveringwekkend, wat daar is gebeurd.
Nou, op naar de boekenkast dan maar.

Ik twijfelde steeds over dit boek, maar als ik jullie zo lees moet ik het misschien toch maar eens gaan lezen.