Hans ter Mors - Langs het pad stond guichelheil

[Marjo]

Het verhaal van een ten dode opgeschreven vrouw, maar vooral ook het verhaal van de achterblijver, haar man.

Lees meer: http://www.leestafel.info/hans-ter-mors

[Dettie]

je schrijft: en daardoor is het een integer verhaal geworden.

Maar jouw recensie is ook mooi integer geworden.

Is het niet heel zwaar en aangrijpend om te lezen?
Het is toch niet niks wat er gebeurt, zo'n laatste jaar van iemand tot het einde aan toe.

Dettie

[Marjo]

Het zou zwaar zijn denk ik als je in dezelfde schoenen stond, omdat dan het verhaal van de ziekte meer binnen
komt. Nu maakte op mij vooral het verhaal van de achterblijver meer indruk, omdat hij het vertelt natuurlijk.

[Dettie]

Ja maar heb je dan niet van... wat vreselijk voor die vrouw en dat hele aftakelingsproces, dat lijkt me toch ook
vrij heftig. Maar ja ik leef me altijd erg in en dan lees je het anders denk ik.
Voor die man is het natuurlijk ook verschrikkelijk, het is wel zijn vrouw die dat allemaal moet ondergaan.

Dettie

[Marjo]

Die bedenking 'wat vreselijk', nee, die heb ik niet. Pas als ik er bij stil sta (het verslag maak). Voor mij overheerste de schoonheid van wat die man deed: de hobby van zijn vrouw, de natuur, in te gaan, letterlijk en figuurlijk.

[Dettie]

Ja het is altijd lastig om te reageren als je het boek niet hebt gelezen.
Ik lees het als een boek over het laatste jaar van iemands leven, de man en vrouw moeten daar mee zien om te gaan.
Maar jij hebt het boek gelezen en inderdaad is dat vaak heel anders, want jij kent de bewoording, het taalgebruik, de invalshoek en zo.
Wel heel aardig van die man om dat te doen overigens

Dettie

[Marjo]

Dat is niet 'aardig', dat is omgaan met de dood.

[Dettie]

Ik bedoelde dit: De hobby van zijn vrouw, de natuur, in te gaan, letterlijk en figuurlijk.
Ik vond aardig dat hij zo opging in haar hobby.
Maar ik geloof je onmiddellijk dat hij dat gebruikte om om te gaan met haar dood.

Dettie

[Marjo]

Ik begreep ook dat je dat bedoelde, ik heb het zo geïnterpreteerd als dat was zijn manier van rouwen.

[Dettie]

Ja mooi vind ik dat. Het geeft gelijk aan dat hij veel om haar gaf en probeert haar zoveel mogelijk te bereiken toen het nog kon.
En het geeft iets om over te praten zonder steeds heel zware gesprekken te moeten voeren, lijkt mij.

Dettie

[Marjo]

Zo is het. Er is in dit boek ook geen persoonsverheerlijking, zoals 'requiems' dat denk ik hebben.