Klopt, het werk van beide broers staat me tegen. Met name door de juichende flapteksten en wat je dan vervolgens in de boeken zelf daarvoor krijgt. Maar het is ook het soort schrijven dat me hindert: het zo gewild LITERATUUR willen maken terwijl er geen greintje originaliteit uit blijkt.
Wat ik erg goed vind, zijn bijvoorbeeld de reisverhalen van Louis Couperus (weinig bekend bij het grote publiek, maar de huidige reisschrijvers verbleken erbij!). Ik houd veel meer van poëzie dan van proza (uitstekend is bijvoorbeeld de bundel Lucifer van Frederic Leroy).
Willem Jardin - Monografie van de mond (debuut)
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
Het boek is naar me onderweg... het zal me benieuwen. Ik moest lachen bij het fragment dat je uitkoos, Marjo. Meestal keil ik zulke boeken recht de kamer door, gillend van frustratie en ergernis. Maar nu ik het al op voorhand weet, zal ik er mijn tanden (!!) in zetten tot het bloedt (het boek dan). Ik heb zeker tien minuten op je voorbeeldzin zitten kauwen, en ik snap ongeveer wel waar het heen wil, maar in hemelsnaam, waarom kiest een auteur ervoor om het zó te verwoorden?
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
Ik heb mijn best gedaan, echt waar,
zelfs nog langer doorgelezen dan ik gedaan zou hebben als dit geen debuut was die we samen lezen,
maar ik kom er écht niet doorheen.
Sommige stukken zijn mooi, mooi geschreven ook, maar dan gaat hij weer aan het uitweiden...ik kon er geen touw aan vast knopen.
Misschien ben ik niet de doelgroep hoor, en is het bedoeld voor een meer intellectuele doelgroep,
maar dan nog vind ik wat Marjo hierboven al ergens schreef, dat ook wetenschappelijke boeken best breed toegankelijk kunnen zijn.
Wil
zelfs nog langer doorgelezen dan ik gedaan zou hebben als dit geen debuut was die we samen lezen,
maar ik kom er écht niet doorheen.
Sommige stukken zijn mooi, mooi geschreven ook, maar dan gaat hij weer aan het uitweiden...ik kon er geen touw aan vast knopen.
Misschien ben ik niet de doelgroep hoor, en is het bedoeld voor een meer intellectuele doelgroep,
maar dan nog vind ik wat Marjo hierboven al ergens schreef, dat ook wetenschappelijke boeken best breed toegankelijk kunnen zijn.
Wil
Monografie van de mond is uit!
En ik vind het een slecht boek:
- De schrijver probeert wetenschappelijke verhandelingen te verwerken in een roman. Hij heeft zich naar mijn mening hier aan vertild. Het idee om de mond centraal te stellen in een roman is origineel. Maar het is geen coherente roman geworden.
- De personages komen niet tot leven.
- Het eerste verhaal is vanuit de ene broer beschreven, het tweede verhaal gaat over de tweede broer en kent een hij - perspectief. Maar de verteller kent ook de gedachten van de portier, de garderobe dame etc. Storend!
- De schrijver heeft veel thema's in het boek verwerkt, te veel. Maar waar gaat deze roman eigenlijk over?
- De schrijfstijl van Jardin is opmerkelijk: de schrijver lijkt continue zijn woordenschat te willen etaleren en gebruikt hiervoor bizarre metaforen.
- Aan de ene kant pretendeert Jardin quasi-wetenschappelijk te schrijven, aan de andere kant onderschat hij de lezer. Zo vindt hij het bijvoorbeeld nodig om keer op keer de leeftijd van een personage te vertellen.
- De omslagfoto vind ik lelijk. En wat is het nut van de foto's in het boek?
Iets vernieuwends?
Nou nee. Zie het boek Austerlitz van W.G. Sebald, Bezige Bij, 2003.
Monografie van de mond gaat naar de volgende lezer, naar Inge.
Ben benieuwd naar haar leeservaring!
Jeannette
En ik vind het een slecht boek:
- De schrijver probeert wetenschappelijke verhandelingen te verwerken in een roman. Hij heeft zich naar mijn mening hier aan vertild. Het idee om de mond centraal te stellen in een roman is origineel. Maar het is geen coherente roman geworden.
- De personages komen niet tot leven.
- Het eerste verhaal is vanuit de ene broer beschreven, het tweede verhaal gaat over de tweede broer en kent een hij - perspectief. Maar de verteller kent ook de gedachten van de portier, de garderobe dame etc. Storend!
- De schrijver heeft veel thema's in het boek verwerkt, te veel. Maar waar gaat deze roman eigenlijk over?
- De schrijfstijl van Jardin is opmerkelijk: de schrijver lijkt continue zijn woordenschat te willen etaleren en gebruikt hiervoor bizarre metaforen.
- Aan de ene kant pretendeert Jardin quasi-wetenschappelijk te schrijven, aan de andere kant onderschat hij de lezer. Zo vindt hij het bijvoorbeeld nodig om keer op keer de leeftijd van een personage te vertellen.
- De omslagfoto vind ik lelijk. En wat is het nut van de foto's in het boek?
Iets vernieuwends?
Nou nee. Zie het boek Austerlitz van W.G. Sebald, Bezige Bij, 2003.
Monografie van de mond gaat naar de volgende lezer, naar Inge.
Ben benieuwd naar haar leeservaring!
Jeannette
Toch typisch dat het genomineerd is voor de debutantenprijs. Tot nu toe lees ik toch weinig positiefs over het boek.
Zou de jury gevallen zijn voor de afwisseling wetenschap en verhaal?
Voor het onderwerp?
Of is het ondanks de negatieve berichten wel goed geschreven qua stijl?
Of is het, zoals mij wel vaker opvalt, dat een 'vreemd/moeilijk te doorgronden' boek in de prijzen valt , omdat niemand wil bekennen dat ze het vreemd, lastig te lezen enz boek vonden?
Dettie
Zou de jury gevallen zijn voor de afwisseling wetenschap en verhaal?
Voor het onderwerp?
Of is het ondanks de negatieve berichten wel goed geschreven qua stijl?
Of is het, zoals mij wel vaker opvalt, dat een 'vreemd/moeilijk te doorgronden' boek in de prijzen valt , omdat niemand wil bekennen dat ze het vreemd, lastig te lezen enz boek vonden?
Dettie
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
jeannette schreef:Monografie van de mond is uit!
En ik vind het een slecht boek:
- De schrijver probeert wetenschappelijke verhandelingen te verwerken in een roman. Hij heeft zich naar mijn mening hier aan vertild. Het idee om de mond centraal te stellen in een roman is origineel. Maar het is geen coherente roman geworden.
- De personages komen niet tot leven.
- Het eerste verhaal is vanuit de ene broer beschreven, het tweede verhaal gaat over de tweede broer en kent een hij - perspectief. Maar de verteller kent ook de gedachten van de portier, de garderobe dame etc. Storend!
- De schrijver heeft veel thema's in het boek verwerkt, te veel. Maar waar gaat deze roman eigenlijk over?
- De schrijfstijl van Jardin is opmerkelijk: de schrijver lijkt continue zijn woordenschat te willen etaleren en gebruikt hiervoor bizarre metaforen.
- Aan de ene kant pretendeert Jardin quasi-wetenschappelijk te schrijven, aan de andere kant onderschat hij de lezer. Zo vindt hij het bijvoorbeeld nodig om keer op keer de leeftijd van een personage te vertellen.
- De omslagfoto vind ik lelijk. En wat is het nut van de foto's in het boek?
Iets vernieuwends?
Nou nee. Zie het boek Austerlitz van W.G. Sebald, Bezige Bij, 2003.
Monografie van de mond gaat naar de volgende lezer, naar Inge.
Ben benieuwd naar haar leeservaring!
Jeannette
Ik kan me heel goed vinden in wat je zegt, Jeannette. Ik heb even vetjes gezet wat me ook erg stoorde. Bij mij gaat het "etaleren" op kop als storende factor. Daar kan ik echt niet tegen.
En Dettie, de stelling die je poneert, dat dit boek geselecteerd is juist omwille van zijn moeilijke karakter, dat houdt me ook bezig. Wellicht is het gelezen. Of het begrepen werd? Wie weet. Ik vraag me persoonlijk af wat er valt te begrijpen. Ik zou hier graag de schrijver zelf eens over horen/lezen (hoewel...). Het is makkelijk om achteraf dieper en dieper te graven en er dingen uit te halen die er helemaal niet in zijn gestopt.
Ik vind het boek het stadium "ambitieus" voorbij en klasseer het onverbiddelijk onder "pretentieus".
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
- Misschien is het genomineerd vanwege het experimentele karakter van de roman.
- En de filosofische opmerkingen die overal in het boek opduiken, zoals: Lieve Naomi, sacraal is niet goddelijk, maar menselijk. Onze eigenlijke relatie tot de dingen is van voor het rationele denken. Pas als er storingen optreden gaan we denken. Denken is een antwoord op verstoorde orde."
- De schrijfstijl van Jardin kan mij helemaal niet bekoren:
blz 306
"Zo klemden ze elkaar vast, ze hadden een bron van conflicten, conflicten die toegelaten mochten worden, omdat ze een motor waren voor hun gevoel, voor hun gevoel, voor hun wederzijdsheid, een motor voor de film die zich afspeelde in hun hoofd, een film over oorsprong en wezen, een film over verraad dat geen verraad was, medeplichtigheid die geen medeplichtigheid was, het comprimis dat geen compromis was. Er was alleen maar de vergankelijkheid, het vertrek, het afscheid, de trilling, de pijn, de koude, de nabijheid, de voelbaarheid, de tastbaarheid, de liefde en de haren die je ten berge rezen als je eenmaal bij elkaar kwam, als je in elkaar kwam, je eraan begon de handen in de kleren te schuiven, onder de kleren in die nauwe ruimten, waarin mythologische duistenis geheimen herbergde, toegankelijk, vergankelijk."
- Het verhaal krijgt totaal geen vaart omdat de schrijver elke keer weer van dergelijke beschouwingen houdt. Elke uitspraak wordt of nog een keer tegengesproken, of wordt gevolgd door nog weer een andere vergelijking...
Jeannette
- En de filosofische opmerkingen die overal in het boek opduiken, zoals: Lieve Naomi, sacraal is niet goddelijk, maar menselijk. Onze eigenlijke relatie tot de dingen is van voor het rationele denken. Pas als er storingen optreden gaan we denken. Denken is een antwoord op verstoorde orde."
- De schrijfstijl van Jardin kan mij helemaal niet bekoren:
blz 306
"Zo klemden ze elkaar vast, ze hadden een bron van conflicten, conflicten die toegelaten mochten worden, omdat ze een motor waren voor hun gevoel, voor hun gevoel, voor hun wederzijdsheid, een motor voor de film die zich afspeelde in hun hoofd, een film over oorsprong en wezen, een film over verraad dat geen verraad was, medeplichtigheid die geen medeplichtigheid was, het comprimis dat geen compromis was. Er was alleen maar de vergankelijkheid, het vertrek, het afscheid, de trilling, de pijn, de koude, de nabijheid, de voelbaarheid, de tastbaarheid, de liefde en de haren die je ten berge rezen als je eenmaal bij elkaar kwam, als je in elkaar kwam, je eraan begon de handen in de kleren te schuiven, onder de kleren in die nauwe ruimten, waarin mythologische duistenis geheimen herbergde, toegankelijk, vergankelijk."
- Het verhaal krijgt totaal geen vaart omdat de schrijver elke keer weer van dergelijke beschouwingen houdt. Elke uitspraak wordt of nog een keer tegengesproken, of wordt gevolgd door nog weer een andere vergelijking...
Jeannette
Een tijdje geleden had Elvira al haar verslag gestuurd, sorry dat ik het nu pas plaats Elvira
Zie http://www.leestafel.info/willem-jardin
___
Zie http://www.leestafel.info/willem-jardin
___
Laatst gewijzigd door Dettie op 08 Jun 2009, 12:35, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik ben begonnen met monografie van de mond en weet je waar het me zo op het eerste zicht aan doet denken????
Elementaire deeltjes van houellebecq
Daar had ik ook dat idee... zwaar, nogal "hoogdravend" maar uiteindelijk niet ergens toe leidend...
Ik doe mijn best maar ik weet niet of ik erdoor geraak... ik denk van het een week of 2 aan te zien en dan, als ik niet minstens halfweg ben, door te zenden...
Elementaire deeltjes van houellebecq
Daar had ik ook dat idee... zwaar, nogal "hoogdravend" maar uiteindelijk niet ergens toe leidend...
Ik doe mijn best maar ik weet niet of ik erdoor geraak... ik denk van het een week of 2 aan te zien en dan, als ik niet minstens halfweg ben, door te zenden...
En dan nog... zelfs als je heel langzaam leest... 'k weet het niet... nachttrein naar lissabon was een boek die je traag moest lezen om filosofisch alles te snapen maar bij dit boek denk ik dat je zelfs als je traag leest en alles probeert te vatten het gewoon niet kunt want ik denk dat er veel gezegd word om iets te zeggen...
Is mijn mening he...
Is mijn mening he...
Inge schreef:En dan nog... zelfs als je heel langzaam leest... 'k weet het niet... nachttrein naar lissabon was een boek die je traag moest lezen om filosofisch alles te snapen maar bij dit boek denk ik dat je zelfs als je traag leest en alles probeert te vatten het gewoon niet kunt want ik denk dat er veel gezegd word om iets te zeggen...
Is mijn mening he...
Ja, dat zat ik achteraf ook te denken Inge. Ik was er al een eind in begonnen en vroeg me steeds af wat ik nou eigenlijk gelezen had. Er zit kop nog staart aan af en toe.
Dettie
Dit zegt de jury van de debutantenprijs over het boek.
Monografie van de mond is een spetterend debuut waarmee Willem Jardin aansluit bij heterogene, polyfone romans van auteurs als Thomas Pynchon en Louis-Paul Boon.
De inhoudsopgave biedt de lezer een leidraad: er is een tweeluik, bestaande uit de verhalen van de broers Paul en Frank Heineman, omgeven door 'zijpanelen': drie essays en vier afdelingen met foto's.
Jardin vernieuwt het genre van de roman met zijn weergaloze schrijfplezier en zijn lef om - voorbij de grenzen der beschrijving - op zoek te gaan naar de samenhang der dingen.
Het is een aforistische, filosofische roman, maar waarin de gedachte telkens wordt herleid tot het concrete en fysieke. Zo gaan de drie essays over de mond, over huid en haar en het gebit. Het is ook een macaber boek. Het abattoir waar grootvader Heineman werkte wordt symbool van de davidster en van de Duitse vernietigingskampen. Paul Heineman maakt er een maquette van, maar vernietigt deze in een zuiverend vuur als zijn vader op sterven ligt. Z
ijn broer Frank schept zich een nieuw bestaan als academicus in New York, maar is hij soeverein genoeg om tijd en ruimte ondergeschikt te maken aan zijn verlangens? Hij krijgt een verhouding met een studente, Naomi Harper, die hij in de slaapkamer voorleest uit het boek Babylonische Talmoed. Frank en Naomi leveren zich aan elkaar uit met huid en haar, zintuigen die zinderen van seksualiteit, maar hun 'intimate dialogue' wordt afgebroken als Naomi een baan krijgt in Chicago. Voor haar vertrek scheren ze elkaar met een tondeuse van top tot teen kaal en tonen zo hun meest intieme kwetsbaarheid.
De verhalen van Paul en Frank denderen voort in een verrassende afwisseling van details. De essays en allerlei ingebedde verhalen zijn een meeslepende, vaak ook geestige en onthutsende rondleiding door de menselijke geschiedenis, met doorkijkjes in 'Dantes dampende hel'. Een debuut dat nu al klassiek lijkt.
Dettie
Monografie van de mond is een spetterend debuut waarmee Willem Jardin aansluit bij heterogene, polyfone romans van auteurs als Thomas Pynchon en Louis-Paul Boon.
De inhoudsopgave biedt de lezer een leidraad: er is een tweeluik, bestaande uit de verhalen van de broers Paul en Frank Heineman, omgeven door 'zijpanelen': drie essays en vier afdelingen met foto's.
Jardin vernieuwt het genre van de roman met zijn weergaloze schrijfplezier en zijn lef om - voorbij de grenzen der beschrijving - op zoek te gaan naar de samenhang der dingen.
Het is een aforistische, filosofische roman, maar waarin de gedachte telkens wordt herleid tot het concrete en fysieke. Zo gaan de drie essays over de mond, over huid en haar en het gebit. Het is ook een macaber boek. Het abattoir waar grootvader Heineman werkte wordt symbool van de davidster en van de Duitse vernietigingskampen. Paul Heineman maakt er een maquette van, maar vernietigt deze in een zuiverend vuur als zijn vader op sterven ligt. Z
ijn broer Frank schept zich een nieuw bestaan als academicus in New York, maar is hij soeverein genoeg om tijd en ruimte ondergeschikt te maken aan zijn verlangens? Hij krijgt een verhouding met een studente, Naomi Harper, die hij in de slaapkamer voorleest uit het boek Babylonische Talmoed. Frank en Naomi leveren zich aan elkaar uit met huid en haar, zintuigen die zinderen van seksualiteit, maar hun 'intimate dialogue' wordt afgebroken als Naomi een baan krijgt in Chicago. Voor haar vertrek scheren ze elkaar met een tondeuse van top tot teen kaal en tonen zo hun meest intieme kwetsbaarheid.
De verhalen van Paul en Frank denderen voort in een verrassende afwisseling van details. De essays en allerlei ingebedde verhalen zijn een meeslepende, vaak ook geestige en onthutsende rondleiding door de menselijke geschiedenis, met doorkijkjes in 'Dantes dampende hel'. Een debuut dat nu al klassiek lijkt.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 22 Apr 2009, 09:05, 1 keer totaal gewijzigd.
In alle opzichten vond ik dit een heel vreemd boek.
Allereerst de enorme discrepantie tussen titel en cover. Walgelijk én enigszins discriminerend die overvol roodgeverfde lippen!
De auteur wil m.i. te filosofisch, te intellectueel overkomen maar, helaas bij mij, heeft dit boek geen enkel gevoel en/of ontroering teweeggebracht.
De eerste "feiten" en het eerste deel over Paul las ik nog met enige interesse, maar naderhand heb ik me letterlijk knarsetandend door het boek geworsteld.
- Monsieur Jardin, heeft U dit boek geschreven als essay/ studie of om een eventuele lezer te laten genieten? -
Onbegrijpelijk dat dit boek tot de top 5 van de debutanten is doorgedrongen.
groetjes, irene
Allereerst de enorme discrepantie tussen titel en cover. Walgelijk én enigszins discriminerend die overvol roodgeverfde lippen!
De auteur wil m.i. te filosofisch, te intellectueel overkomen maar, helaas bij mij, heeft dit boek geen enkel gevoel en/of ontroering teweeggebracht.
De eerste "feiten" en het eerste deel over Paul las ik nog met enige interesse, maar naderhand heb ik me letterlijk knarsetandend door het boek geworsteld.
- Monsieur Jardin, heeft U dit boek geschreven als essay/ studie of om een eventuele lezer te laten genieten? -
Onbegrijpelijk dat dit boek tot de top 5 van de debutanten is doorgedrongen.
groetjes, irene
Ik heb hem gezien en gehoord, en hij liet doorschemeren dat het de kritiek op zijn boek het probleem van de lezer vindt. Je moet mijn boek beleven, zei hij, niet letterlijk woord voor woord lezen, maar er in meegaan, er in onder gaan.
Ik weet niet hoe ik dat moet doen, maar zou best nog een poging willen wagen.
De kritiek van dat het zo'n intellectueel boek is, begrijpt hij niet.
Ik moet ook zeggen dat hij helemaal niet overkomt als schrijver van een boek als dit, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik weet niet hoe ik dat moet doen, maar zou best nog een poging willen wagen.
De kritiek van dat het zo'n intellectueel boek is, begrijpt hij niet.
Ik moet ook zeggen dat hij helemaal niet overkomt als schrijver van een boek als dit, als je begrijpt wat ik bedoel.
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten