Fredrik Backman - Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het

[Dettie]

ja 6 oktober komt er een nieuw boek van deze schrijver uit getiteld: Britt-Marie was hier

beschrijving:
Britt-Marie is een 63-jarige vrouw waarvan wordt gezegd dat ze een passief-agressieve zeurkous is. Ze haat viezigheid maar houdt van routine. Ze woont in Borg. Het beste dat je van Borg kunt zeggen is dat het dicht aan de weg ligt. De plaats zucht onder de gevolgen van de financiële crisis. Het enige dat er nu nog opvalt zijn de te koop-borden en een slechte pizzeria. Wat nog wel is overgebleven: voetbal. En Britt-Marie haat voetbal. Maar het jeugdelftal heeft dringend een nieuwe coach nodig. Ze zijn bereid om wie dan ook het team onder zijn hoede te geven. En wie maakt zich er dan nog druk om dat iemand de baan absoluut niet wil?

Dettie

[Annemarie]

Ja, heerlijk! Ik proef alweer die typische stijl van Fredrik Backman.

[berdine]

Ja, ik ook!

[Renate]

En dan maar weer afwachten tot de bibliotheek het heeft.

[Renate]

Ik ben inmiddels aardig op weg in het boek en ik ga het steeds mooier vinden. Toch is het soms wel verwarrend. Want wie is nu de dronkenlap? De vrouw met de zwarte rok? Of is er toch nog iemand anders? En van wie is de grote hond nu eigenlijk? Of wie woonde er in het appartement waar de hond woonde?

Bij oma moet ik aan Annie M.G. Schmidt denken, terwijl het verhaal me op de een of andere manier ook aan Tonke Dragt doet denken.

[Annemarie]

Fijn dat je zo geniet Renate. Je komt er vanzelf achter hoe het nu zit!

[Renate]

Het is een mooi boek en ik heb het gevoel dat oma ook iets met de eigenaren van de flat te maken heeft.

Britt-Marie en Kent vind ik een vrij naar stel. Eerst dacht ik dat ze een jaar of 30 waren, maar dat blijkt dus niet zo te zijn en Britt-Marie heeft toch een aardige rol in het leven van de moeder van Elza gespeeld, al gedraagt ze zich nu op z'n zachtst gezegd nogal irritant naar de moeder van Elza.

[Annemarie]

Haha, je zit duidelijk al helemaal in het verhaal! De typetjes zijn heel pakkend.

[Renate]

Het is weer een prachtig boek. Langzaam vallen allerlei stukjes op hun plaats. Ondanks de verschillen zie ik ook wel wat overeenkomsten met 'Een man die Ove heet'. Beide boeken gaan over een bijzondere gemeenschap en de dood van iemand die voor een lid van de gemeenschap heel belangrijk is.

Is de Britt-Marie uit het nieuwe boek van Frederik Backman dezelfde Britt-Marie als die uit 'Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt'?

[Annemarie]

Ja, er zitten overeenkomsten in. De boodschap van de boeken is min of meer dat niemand alleen zou moeten zijn. Dat we elkaar moeten helpen, ook al zijn we heel verschillend. Juist uit de verschillen kan iets heel moois ontstaan.

Ik kijk echt uit naar zijn volgende boek. Ik weet niet of het om dezelfde Britt-Marie gaat maar hopelijk kom ik daar gauw genoeg achter.

[Renate]

En ik heb het boek uit. Het was weer heerlijk en jammer dat het uit is. Een boek waar ik in zou willen leven.

[Annemarie]

Als je baalt dat een boek uit is, dan is het dus een goed boek. En je kunt hem altijd nog een keer herlezen!

[Renate]

Ja, maar ik doe niet echt veel aan herlezen. Er is zoveel te lezen dat ik nog niet ken.

Ik weet in ieder geval wel dat ik de boeken van Frederik Backman hoger aansla dan 'De honderdjarige die uit het raam klom en verdween'. Ik vond dat geen slecht boek, maar ik begrijp niet hoe men enig boek van Frederik Backman hiermee kan vergelijken. De boeken van Frederik Backman vind ik realistischer, hoewel de realiteit in dit laatste boek in een sprookje verpakt is.

[Annemarie]

Het tweede boek vind ik eerder een sprookje dan een realistisch verhaal. Ik vind het qua stijl eerlijk gezegd juist wel een beetje aansluiten op De 100-jarige man. Toch hebben deze schrijvers wel elk een unieke schrijfstijl.

[Renate]

Ik vind het tweede boek een heel realistisch verhaal, ook al is het als sprookje vermomd. Wat mij betreft sluit het totaal niet aan bij de 100-jarige man. Dat is gewoon puur absurdisme en vaak wat mij betreft een beetje vergezocht. Zonder de historische stukken zou het misschien iets beter te pruimen zijn geweest, maar dat is het dan ook wel.