Paolo Giordano: De eenzaamheid van de priemgetallen
Paolo Giordano: De eenzaamheid van de priemgetallen
Het verhaal houdt je inderdaad, zoals beloofd, in zijn greep maar minder door het “verhaal” dan wel door de sfeer, de beschrijving van de diepe eenzaamheid van de hoofdpersonages, Mattia en Alice.
Eenzaamheid die het gevolg is van een jeugdtrauma..
Mattia draagt daarbij een verschrikkelijk schuldgevoel met zich mee. Alice zit eerder vol wrok naar haar omgeving en vooral naar haar vader toe.
Een belangrijk verschil.
Mattia vlucht in de wereld van het exacte, de wiskunde. Zijn vermogen om sociale contacten te leggen is vrijwel nihil. Met automutilatie tracht hij de innerlijke pijn te kanaliseren.
Het valt moeilijker begrip op te brengen voor Alice. Haar wrok en anorexia maken haar schijnbaar asocialer dan Mattia. Ze manipuleert haar omgeving met een verbazingwekkende arrogantie en ziekmakend egoïsme. .
Hoe dan ook, geen van beiden slaagt er in geestelijk tot een evenwicht te komen.
Een boek dat blijft nazinderen.
Eenzaamheid die het gevolg is van een jeugdtrauma..
Mattia draagt daarbij een verschrikkelijk schuldgevoel met zich mee. Alice zit eerder vol wrok naar haar omgeving en vooral naar haar vader toe.
Een belangrijk verschil.
Mattia vlucht in de wereld van het exacte, de wiskunde. Zijn vermogen om sociale contacten te leggen is vrijwel nihil. Met automutilatie tracht hij de innerlijke pijn te kanaliseren.
Het valt moeilijker begrip op te brengen voor Alice. Haar wrok en anorexia maken haar schijnbaar asocialer dan Mattia. Ze manipuleert haar omgeving met een verbazingwekkende arrogantie en ziekmakend egoïsme. .
Hoe dan ook, geen van beiden slaagt er in geestelijk tot een evenwicht te komen.
Een boek dat blijft nazinderen.
Laatst gewijzigd door Hermine op 28 Sep 2009, 11:31, 1 keer totaal gewijzigd.
Een boek dat blijft nazinderen
Ja mooi he. Ik was er ook zeer van onder de indruk.
En hoewel de titel me in het begin op het verkeerde been zette ( ik dacht dat het over wiskunde ging) is hij zeer treffend gekozen... als dit boek érgens over gaat is het wel over eenzaamheid.
Steeds vlák bij elkaar, maar elkaar nooit echt raken. Nooit echt sámen.
Zeer de moeite waar dit boek.
Ik ga nog even nadenken over wat je schrijft over Alice.
groetjes
Willeke
Dit boek trekt me wel en niet, waarom dat is kan ik niet zo goed zeggen. Het lijkt me zo'n erg triest verhaal... maar aan de andere kant hoor ik niet anders dan positieve berichten over dit boek.
Willeke je weet ondertussen wat ik wel of niet wil lezen, wat denk jij? Is het een aan- of afrader voor mij?
Dettie
Willeke je weet ondertussen wat ik wel of niet wil lezen, wat denk jij? Is het een aan- of afrader voor mij?
Dettie
Ha, dat is een lastige.
Toen ik het las herinner ik me nog dat ik dacht.."dat is niets voor Dettie",
maar nu het wat verder uit mijn geheugen is twijfel ik weer.
Het is vooral triest door de sfeer, door de omstandigheden, er gebeuren wel trieste dingen, maar er zit geen enorme geweldscene in ofzo.
Ik denk eigenlijk nu dat het wel kan.
maar misschien heb iets heel heftigs uit het boek vergeten, dat kan met mijn geheugen maarzo
En die sfeerbeschrijvingen, dat heel veel voelen zonder dat alles precies uitgesproken wordt, dat vind jij wel mooi.
Wil
Toen ik het las herinner ik me nog dat ik dacht.."dat is niets voor Dettie",
maar nu het wat verder uit mijn geheugen is twijfel ik weer.
Het is vooral triest door de sfeer, door de omstandigheden, er gebeuren wel trieste dingen, maar er zit geen enorme geweldscene in ofzo.
Ik denk eigenlijk nu dat het wel kan.
maar misschien heb iets heel heftigs uit het boek vergeten, dat kan met mijn geheugen maarzo

En die sfeerbeschrijvingen, dat heel veel voelen zonder dat alles precies uitgesproken wordt, dat vind jij wel mooi.
Wil
Ik heb geprobeerd het boek uit te lezen maar dat is me niet gelukt. Toch zeg ik niet dat het een slecht boek is maar het is te verdrietig en geeft ook zo weinig hoop op een goede afloop dat het me te veel moeite kostte door te lezen. Al in de eerste bladzijden wordt de hopeloze eenzaamheid van een 9-jarig kind zo verbijsterend beschreven dat je denkt Grunberg aan het lezen te zijn, met name De Joodse Messias. Tot in het ultieme doorgevoerde ellende. Toch heb ik bewondering voor de schrijver omdat hij het voor elkaar krijgt zich diep in te leven in de psyche van autistische mensen.
Pieter
Pieter
Ik dacht ook even aan autisme wat Mattia betreft maar voor zijn zus verdween was hij dat toch niét? Ik dacht dat autisme niet "plots" ontstond?
Weet je wat mij ook zo trof? Dat de ouders van beide kinderen geen psychiatrische hulp zochten. Ze lieten alles maar op z'n beloop.
Dat is misschien wel het triestigste.
Weet je wat mij ook zo trof? Dat de ouders van beide kinderen geen psychiatrische hulp zochten. Ze lieten alles maar op z'n beloop.
Dat is misschien wel het triestigste.
Indrukwekkend boek!!
Ik denk dat Mattia wel een autistisch verwante stoornis heeft: hij is een 'savant'.
De ouders, het zijn bijfiguren. Eigenlijk weten we helemaal niet wat er allemaal rondom die traumatische gebeurtenissen gebeurd is.
Ik denk dat die ouders dan ook helemaal niet konden /mochten beseffen dat er een trauma wàs! Dan had Giordano daar iets mee moeten doen, en dat was de bedoeling niet.
Van dit boek komt een toneelstuk, en een film. Ik begreep dat de schrijver zelf het script gaat schrijven!
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/paolo-giordano
Marjo
Ik denk dat Mattia wel een autistisch verwante stoornis heeft: hij is een 'savant'.
De ouders, het zijn bijfiguren. Eigenlijk weten we helemaal niet wat er allemaal rondom die traumatische gebeurtenissen gebeurd is.
Ik denk dat die ouders dan ook helemaal niet konden /mochten beseffen dat er een trauma wàs! Dan had Giordano daar iets mee moeten doen, en dat was de bedoeling niet.
Van dit boek komt een toneelstuk, en een film. Ik begreep dat de schrijver zelf het script gaat schrijven!
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/paolo-giordano
Marjo
Je schrijft in je verslag
Mijn eerste reactie op dit boek is weifelend: ik vind de titel niet aantrekkelijk en de omslagfoto van dat meisje met die (-jawel!) priemende ogen staat me ook niet aan.
Dat is bij mij precies zo. Zowel de titel als kaft stoten me af.
Maar ook de hype rond dit boek stoot af. Iedereen prijst het de hemel in en dan krijg ik zoiets van... nee dank u. Net als bij Harry Potter dus.
Dettie
Mijn eerste reactie op dit boek is weifelend: ik vind de titel niet aantrekkelijk en de omslagfoto van dat meisje met die (-jawel!) priemende ogen staat me ook niet aan.
Dat is bij mij precies zo. Zowel de titel als kaft stoten me af.
Maar ook de hype rond dit boek stoot af. Iedereen prijst het de hemel in en dan krijg ik zoiets van... nee dank u. Net als bij Harry Potter dus.
Dettie
Ja ik geloof ook dat het een heel goed boek is, van alle kanten hoor ik dat ook, maar hoe meer mensen het prijzen hoe meer het me tegen gaat staan.
Wim Sonneveld zei het eens in een conference over een van de vriendjes die dochterlief mee naar huis nam. ..."Ik prees hem regelrecht het graf in."
Dat gebeurt bij mij dan ook. Het boek wordt zo erg geprezen dat het tegen gaat staan.
Dettie
Wim Sonneveld zei het eens in een conference over een van de vriendjes die dochterlief mee naar huis nam. ..."Ik prees hem regelrecht het graf in."
Dat gebeurt bij mij dan ook. Het boek wordt zo erg geprezen dat het tegen gaat staan.
Dettie
-
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 26 Feb 2020, 19:03
Re: Paolo Giordano: De eenzaamheid van de priemgetallen
Beste
Een mooie kijk op het boek! Ik ben het helemaal met u eens als u zegt dat het een boek is dat blijft nazinderen.
Ik vind de thema's van het boek, die u ook aanhaalt, zeer mooi beschreven en behandeld door Giordano. Alsook de psychologische achtergrond van beide hoofdpersonages.
In mijn opinie is het een boek dat iedereen een keer zou gelezen moeten hebben.
Een mooie kijk op het boek! Ik ben het helemaal met u eens als u zegt dat het een boek is dat blijft nazinderen.
Ik vind de thema's van het boek, die u ook aanhaalt, zeer mooi beschreven en behandeld door Giordano. Alsook de psychologische achtergrond van beide hoofdpersonages.
In mijn opinie is het een boek dat iedereen een keer zou gelezen moeten hebben.
Re: Paolo Giordano: De eenzaamheid van de priemgetallen
Hoi Hannej,
Welkom op Leestafel.
Zelf ken ik het boek niet, maar nu de hype een beetje over is, krijg ik toch wel zin om het te lezen.
Er liggen nog stapels boeken te wachten maar deze staat nu toch op mijn verlanglijstje.
Dettie
Welkom op Leestafel.
Zelf ken ik het boek niet, maar nu de hype een beetje over is, krijg ik toch wel zin om het te lezen.
Er liggen nog stapels boeken te wachten maar deze staat nu toch op mijn verlanglijstje.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten