Kasra Parsi - Pen en Nieuwe Inkt

[Gast]

Ben ondertussen ook begonnen aan Pen en Nieuwe inkt. Was alvast erg getroffen door het verhaal Pijn. Het beeld van het hert met het grote gewei, en de uitwerking ervan, vind ik heel geslaagd. De link naar de olie is natuurlijk snel gelegd. Stille nacht, daar blijf je toch bij stilstaan. Ik weet niet wie onder jullie bewust de (aller)eerste Golfoorlog (Irak-Iran) heeft meegemaakt, maar dit was alvast een pracht staaltje van het gebruik van kanonnenvoer. Uit dit verhaal ervaar ik toch ook een zekere tolerantie ten opzichte van niet-moslims langs Iraanse kant. Of dit heden ten dage nog zo is, weet ik niet.

[Dettie]

Was alvast erg getroffen door het verhaal Pijn

Ik vond het gesprek met de vader in dat verhaal zo mooi.

Dettie

[Gast]

Ik vind alle verhalen in de bundel schitterend. We krijgen hier eens een ander beeld van de "vluchteling". Er wordt zowel verwezen naar de ervaringen in het verleden (thuisland) en de ervaringen na het in aanraking komen met (in dit geval Nederlandse) vluchtelingeninstanties en justitie. En blijkbaar moeten deze laatsten niet echt onderdoen voor de Belgische. Maar dat is een discussie die hier niet echt thuishoort. En laat ons hier niet te veel verklikken over de inhoud van de verhalen.

Wij, Westerlingen, krijgen hier alvast wat meer inzicht in de Iraanse problematiek, en het Iraanse volk en zijn cultuur.

Ik zou zo denken, dat de Iraanse literatuur nog steeds een grote onbekende is bij ons in West-Europa. En dit is alvast een geslaagde poging om hier wat aan te doen. Dat dit dan uiteindelijk langs een klein omweggetje (een perfect geïntegreerde vluchteling), en niet rechtstreeks via vertalingen van Iraanse romans bijvoorbeeld in het Engels.

Welke Hafiz (Hafez) bedoeld wordt in een van de kortverhalen is mij niet helemaal duidelijk. Het zou kunnen gaan om die Perzische dichter, die Goethe inspireerde bij zijn "West-Östlichte Diwan" (Diwan betekent hier niet divan, maar Perzische gedichtenbundel).

[Marjo]

Ik ben niet zo positief als jullie dat zijn, maar schrijvers hebben ook een flinke kluif aan mij als ze proberen me te overtuigen door middel van verhalen.
De eerste twee verhalen vind ik mooi, maar dan is het over.
De taal is af en toe wel apart, zoals Pol aan aangaf: waarschijnlijk zijn die uitdrukkingen rechtstreeks uit het Farsi 'vernederlandst'. Maar de verhalen niet somber? Misschien niet van toon, maar ze maken mij wel somber.
Ik maak verder geen verslag.

[berdine]

Het las wel lekker snel dit boek, al had ik moeite om er in te komen. De eerste verhalen zijn in een nogal kinderlijke stijl geschreven en dat stoorde me een beetje. Maar je merkt hoe de schrijver het Nederlands steeds beter gaat beheersen en toen vond ik het steeds beter worden. Het mooiste verhaal vond ik "Vallende sterren". Het laatste verhaal over de opa van Maurits op Vlieland was me wat te zoetsappig. Te overdreven ook. Ik denk dat dat met de cultuurverschillen te maken heeft. Verder vond ik de manier waarop hij sommige woorden met elkaar combineert heel apart. Wat de inhoud betreft, het is inmiddels toch wel bij iedereen bekend hoe mensonterend asielzoekers behandeld worden, maar het kan niet vaak genoeg verteld worden. Misschien dat er dan ooit iets verandert.
Van mij mag hij doorgaan met zijn verhalen en met het proberen wat meer Oosterse wijsheid in onze botte Westerse maatschappij te pompen!

[WilV]

Ik heb het ook uit inmiddels,
en het doet inderdaad denken aan Kader Abdollah, al had ik, net als Berdine al zei, vooral in de eerste hoofdstukken nog een beetje moeite met de wat simpel taal of van een zin die (in het nederlands) niet helemaal goed liep.
Maar de verhalen vond ik érg mooi, mooi van sfeer en af en toe indrukwekkend van inhoud.
Mooi ook door de mythes, tradities en gebruiken van Iran die zo mooi ingepast wordt in het nederlandse deel van de verhalen.

En inderdaad, hoe wij met asielzoekers omgaan is schandalig. Wat dat betreft moest ik erg aan "Het achtenveertigste uur" denken van Nicolaas Matsier. Dáár gaat het vooral over de start van de procedure en hier over de veel te lange duur ervan, maar beide boeken drukken je wel met je neus op de realiteit.

Dit boek kwam via leestafel op ons pad ,toch? Of staat het al op een nominatielijst voor debutanten. Dat verdient het wel vind ik.

Willeke

[Dettie]

vooral in de eerste hoofdstukken nog een beetje moeite met de wat simpel taal of van een zin die (in het nederlands) niet helemaal goed liep.

Ik weet het niet zeker hoor, maar ging het eerste verhaal niet over iemand die nog slecht Nederlands sprak? Het verhaal in die trein bedoel ik, die man die vertelt over de loketbeambte. Ik dacht dat toen expres een beetje gedraaide zinnen werden gebruikt.

Dettie

[WilV]

Ja daar ging dat verhaal inderdaad over.

Dat zou kunnen, ik heb dat verband niet gelegd.
Omdat het zoveel eerder in de tijd geschreven was dacht ik dat het aan zijn taalbeheersing lag.

Groeten
Willeke

[Dettie]

Omdat het zoveel eerder in de tijd geschreven was dacht ik dat het aan zijn taalbeheersing lag.

En dat zou ook kunnen

Dettie

[WilV]

Dat wordt niets zo met die discussie van ons

Groetjes
Wil

[Marjo]

Bedoelen jullie die zinnen die rechtstreeks vertaald zouden zijn uit het Farsi? En dus in het Nederlands krom overkomen?
Ik heb geen idee wie daaraan schuld heeft, het kan expres gedaan zijn, of juist niet. Ik vond het een keer wel leuk, een tweede keer, vooruit, maar dan begint het toch te irriteren.

[Dettie]

Nee die bedoel ik niet, in het eerste verhaal vertelt de man in de trein over hoe een loketbeamte van de NS reageerde. Dit wordt in nogal onbeholpen Nederlands verteld. Dat gedeelte bedoelde ik tenminste en dacht dat het expres zo geschreven was omdat de man die het verhaal vertelde nog niet lang in Nederland was. Daarom vroeg hij de loketbeamte ook een uitdraai van de route.

Dettie

[Marjo]

Misschien dat Pol kan helpen? Die gaf de aanzet tot deze leeskring..

[pol]

Eerlijk gezegd had ik er minder moeite mee dan jullie. Net als Berdine zag ik in het boek hoe het taalgebruik van schrijver steeds verder groeit. Het eerste verhaal is geschreven toen hij pas twee jaar in Nederland was en volgens mij heeft hij het later expres niet verbeterd. Persoonlijk vind ik het een pluspunt dat je naast het lezen van zijn mooie verhalen, kan ook genieten van die groei en van de manier waarop hij met de taal en met woorden durft te spelen.

[Dettie]

Ik had er ook geen moeite mee pol. Vond het juist wel apart.

Dettie

[Grada]

Ik heb het net uit en eerlijkgezegd viel het me erg tegen.
Ik lees heel veel boeken van allochtone Nederlanders of vertaalde schrijvers (m/v) uit de Arabische, Koerdische en Perzische hoek, echt erg veel... ook al omdat ik zelf met een jeugdboek bezig ben dat in Iran speelt. Dus alles wat daarover gaat... onmiddellijk lezen, denk ik altijd.

Bij dit boek heb ik me ronduit zitten vervelen.
Natuurlijk niet om de inhoud, want er gebeurt van alles.
Een paar mooie dingen zoals het contact tussen de jongen en zijn opa.
De meeste verhalen zijn schrijnend en voldoende om strak te staan van verontwaardiging. Zowel over de oorlog tussen Iran en Irak, als de Nederlandse omgang met asielzoekers.
(Alhoewel ik dat ook wel wist, want ik ben zelf nogal betrokken geweest bij vluchtelingen en asielzoekers.)

Ik lees nu eenmaal literatuur niet in de eerste plaats om de inhoud van het verhaal, maar om de mooie en meeslepende stijl.
Die ontbreekt hier.
Deze man schrijft onbeholpen, en dat is misschien niet zo erg, maar mij gaat het op den duur tegenstaan. Wat hij vertelt ligt er verder allemaal zo driedubbeldik op dat ik steeds denk dat het ook wel wat subtieler kan, alsjeblieft. Het verhaal met de opa van Maurits bijvoorbeeld zou zo uit een informatieboek over het zoroastrisme kunnen komen, de godsdienst van de Parsi, vroeger de staatsgodsdienst van Perzië, maar tegenwoordig van nog slechts een kleine groep gelovigen in Iran. Dat deze schrijver daar toe behoort kon je al vermoeden vanwege zijn naam. Bovendien gaan mijn tenen krom staan bij de zoetigheid die ervanaf druipt. De clichématige en sentimentele toon staat me sowieso tegen.

Het boek is in uitgegeven bij Free Musketeers, een Publish on Demand uitgever, wat min of meer neer komt op uitgeven in eigen beheer.
Ik kan me voorstellen dat het eerder geweigerd is door 'officiële' uitgevers.

Ik lees liever Kader Abdollah, Abdelkader Benali, Khalid Boedhoe, Hafid Bouazza, Batoul Khedairi, Anita Amirezvanni, enzovoort.

Maar dat neemt niet weg dat iedereen die het wel met plezier gelezen heeft, ik dat natuurlijk van harte gun.

groetjes,
Grada

[Dettie]

Bij dit boek heb ik me ronduit zitten vervelen.
Natuurlijk niet om de inhoud, want er gebeurt van alles.
Een paar mooie dingen zoals het contact tussen de jongen en zijn opa.
De meeste verhalen zijn schrijnend en voldoende om strak te staan van verontwaardiging. Zowel over de oorlog tussen Iran en Irak, als de Nederlandse omgang met asielzoekers.
(Alhoewel ik dat ook wel wist, want ik ben zelf nogal betrokken geweest bij vluchtelingen en asielzoekers.)

Ik lees nu eenmaal literatuur niet in de eerste plaats om de inhoud van het verhaal, maar om de mooie en meeslepende stijl.
Die ontbreekt hier. Deze man schrijft onbeholpen, en dat is misschien niet zo erg, maar mij gaat het op den duur tegenstaan.

Maar is dat dan niet wat jij een mooie en meeslepende stijl vindt?
Ik vond dat 'onbeholpen' juist een van de charmes van het boek. Vooral in het eerste verhaal straalt de onbekendheid met het land en de gewoontes van het nieuwe land er van af.

Wat hij vertelt ligt er verder allemaal zo driedubbeldik op dat ik steeds denk dat het ook wel wat subtieler kan, alsjeblieft. Het verhaal met de opa van Maurits bijvoorbeeld zou zo uit een informatieboek over het zoroastrisme kunnen komen, de godsdienst van de Parsi, vroeger de staatsgodsdienst van Perzië, maar tegenwoordig van nog slechts een kleine groep gelovigen in Iran. Dat deze schrijver daar toe behoort kon je al vermoeden vanwege zijn naam. Bovendien gaan mijn tenen krom staan bij de zoetigheid die ervanaf druipt. De clichématige en sentimentele toon staat me sowieso tegen.

Ik sta hier helemaal verbaasd van... Wat lag er dan driedubbeldik op en wat was dan zoetig en clichématig en sentimenteel? Ik ben écht geïnteresseerd daarin.

Het boek is in uitgegeven bij Free Musketeers, een Publish on Demand uitgever, wat min of meer neer komt op uitgeven in eigen beheer.
Ik kan me voorstellen dat het eerder geweigerd is door 'officiële' uitgevers.

Oei, dat is wel vrij hard.
Wil je daarmee zeggen dat alle boeken in eigen beheer 'niet goed' zijn?
Dat wil ik dan wel bestrijden. Zelf vind ik het een zeer gunstig iets dat schrijvers niet meer afhankelijk zijn van de uitgever om hun verhaal gelezen te krijgen. En net als bij de schrijvers die wel verbonden zijn aan een 'echte' uitgever zitten er goede en slechte schrijvers bij.

Maar dat neemt niet weg dat iedereen die het wel met plezier gelezen heeft, ik dat natuurlijk van harte gun.

Dank je

Dettie

[Grada]

Ha Dettie,

Er zijn er hier meer die vinden dat het onbeholpen of zelfs slecht geschreven is. Slecht Nederlands kun je objectief constateren.
'Onbeholpen' is nu eenmaal iets anders dan 'meeslepend'.

Ik vond dat 'onbeholpen' juist een van de charmes van het boek.

Leuk. Ik kan me er ook wel iets bij voorstellen, maar voor mij werkt het niet zo. En dat is inderdaad een persoonlijke mening.

Vooral in het eerste verhaal straalt de onbekendheid met het land en de gewoontes van het nieuwe land er van af.

Dat heb ik begrepen, maar het overtuigt me er niet van dat je dan maar slecht Nederlands moet gaan schrijven.

Ik sta hier helemaal verbaasd van... Wat lag er dan driedubbeldik op en wat was dan zoetig en clichématig en sentimenteel?

Ook hier ben ik niet de eerste of enige die dit constateert. Misschien kan een van hen het beter uitleggen?
Ik ben het ermee eens dat dit persoonlijk kan zijn.

Ik ben écht geïnteresseerd daarin.

Ik ook, hoor. En het is uitstekend dat er boeken over verschijnen.

Wil je daarmee zeggen dat alle boeken in eigen beheer 'niet goed' zijn?

Nee, dat wil ik er helemaal niet mee zeggen. Zeker niet!

Dat wil ik dan wel bestrijden. Zelf vind ik het een zeer gunstig iets dat schrijvers niet meer afhankelijk zijn van de uitgever om hun verhaal gelezen te krijgen. En net als bij de schrijvers die wel verbonden zijn aan een 'echte' uitgever zitten er goede en slechte schrijvers bij.

Hier ben ik het helemaal met je eens.

groetjes,
Grada

[berdine]

Grada, ik denk niet dat dit boek expres in slecht Nederlands geschreven is. Ik denk dat de schrijver op dat moment onze taal nog niet zo goed beheerste. De latere verhalen zijn ook veel beter geschreven dan het eerste. Ik denk dat dat ook nog verder zal verbeteren. Voor een eerste boek in een voor hem vreemde taal vond ik het heel verdienstelijk. Ik vind het niet terecht om hem meteen te vergelijken met Kader Abdolah en consorten. Hij moet gewoon eerst nog wat groeien. Sla jij maar gewoon een paar volgende boeken van hem over en lees dan zijn 5de of 6de maar eens

[Dettie]

Eigenlijk heb ik er altijd zo'n moeite mee dat er zo'n enorm verschil wordt gemaakt tussen inhoud en stijl.
Als de stijl prachtig is maar de inhoud niet, wat dan?
Ik heb boeken van Hafid Bouazza gelezen en met name in Momo worden prachtige, poëtische zinnen geschreven. Maar het verhaal zelf werd juist door de stijl en mooie woorden en zinnen bijna niet meer leesbaar.
De mooie zinnen leken belangrijker dan het verhaal.
Zeer zeker geen slecht boek maar ik zou aarzelen het iemand aan te raden.

Ik bedoel met mijn (ook in het vorige bericht) opmerkingen niets vervelends naar jou toe Grada. Ik ben oprecht benieuwd naar het waarom van je felle uithaal. En... een pittige discussie is nooit weg toch?

Dettie

[Marjo]

Zonder het boek erbij is het lastig reageren, en ik ben niet eens zover gekomen als Grada, dus mijn oordeel is niet eens gegrond. Maar ik was er ook niet kapot van, dat weet ik..
Het uitgeven, dat is een risico dat een allochtoon neemt als hij het Nederlands niet goed genoeg beheerst, kunnen mensen daarop afknappen. Dat zou een reden kunnen zijn dat een uitgever er niet aan wil, maar zegt verder niet veel over de kwaliteiten die een schrijver eventueel heeft of nog kan ontwikkelen. Dan is het inderdaad mogelijk dat een vierde of vijfde boek stukken beter is.

[Dettie]

Wat hij vertelt ligt er verder allemaal zo driedubbeldik op dat ik steeds denk dat het ook wel wat subtieler kan, alsjeblieft.

Ik begrijp eigenlijk nog steeds niet zo goed wat je hiermee bedoelt. Wat ligt er driedubbeldik bovenop?
Dat het voor een buitenlander moeilijk is?
vertel, vertel...

Dettie

[Dettie]

Het boek staat nu ook op de lijst inzendingen debutantenprijs 2008/2009!

Dettie

[Grada]

Het uitgeven, dat is een risico dat een allochtoon neemt als hij het Nederlands niet goed genoeg beheerst, kunnen mensen daarop afknappen.

Marjo, hier ben ik het dus van harte mee eens. Het is een risico van de schrijver, en als hij dat wil lopen, dan moet hij dat doen. Maar sommige mensen zullen daar nu eenmaal geen plezier aan beleven.

berdine schreef:

Grada, ik denk niet dat dit boek expres in slecht Nederlands geschreven is.

Dat denk ik ook niet.

Ik denk dat de schrijver op dat moment onze taal nog niet zo goed beheerste.

Dat denk ik ook.

Voor een eerste boek in een voor hem vreemde taal vond ik het heel verdienstelijk. Ik vind het niet terecht om hem meteen te vergelijken met Kader Abdolah.

Ook die vergelijking komt niet van mij. Ik ben erop doorgegaan omdat anderen hem maakten en ik de vergelijking inderdaad niet terecht vond.

Maar als we hem dan toch willen maken: Kader Abdollah beheerste het Nederlands al heel goed toen hij debuteerde met zijn eerste verhalenbundel in het Nederlands, De adelaars (1993).

Sla jij maar gewoon een paar volgende boeken van hem over en lees dan zijn 5de of 6de maar eens

Dat lijkt me een goede raad! Die ga ik opvolgen.

Ik denk zeker dat deze schrijver een goed taalgevoel heeft. Ik heb ook waardering dat hij in het Nederlands schrijft en vorderingen maakt.
Alleen is hij te vroeg met een boek gekomen.

Dettie schreef:

Eigenlijk heb ik er altijd zo'n moeite mee dat er zo'n enorm verschil wordt gemaakt tussen inhoud en stijl.

Dat begrijp ik niet. Wat is erop tegen? Het is gewoon een manier van lezen. Er zijn nu eenmaal verschillende lezers.

Ik kan stralend gelukkig worden van een mooie zin. Zelfs als de inhoud me tegenstaat. Terwijl een lelijke zin over het prachtigste onderwerp me ronduit misselijk kan maken. Zo'n soort lezer ben ik.
Momo van Bouazza zou voor mij dus wel een aanrader zijn.
Dank dat je hem noemt.

Een pittige discussie is nooit weg inderdaad.
Het is zelfs goed voor Leestafel!
Dan kunnen onze bezoekers zien hoeveel verschillende manieren van lezen en beleven er zijn. Vervolgens kunnen ze zich erin herkennen:
Bijvoorbeeld:
"Aha! ik ben dus meer gericht op inhoud bij het lezen."
Of: "Hé, dat heb ik nu ook. Ik lees altijd op stijl."
Hartstikke mooi!

Deze discussie over stijl en inhoud hebben wij samen trouwens al eens eerder gevoerd.

Ik bedoel met mijn (ook in het vorige bericht) opmerkingen niets vervelends naar jou toe Grada.

Zo heb ik dat dan ook niet opgevat.

Wat hij vertelt ligt er verder allemaal zo driedubbeldik op dat ik steeds denk dat het ook wel wat subtieler kan, alsjeblieft.

Ik begrijp eigenlijk nog steeds niet zo goed wat je hiermee bedoelt. Wat ligt er driedubbeldik bovenop?

- Hij schrijft te veel op inhoud. Hij legt te erg uit, bijvoorbeeld over zijn geloof.
- Hij dikt gevoelens aan, zodat de zoetigheid het er zo nu en dan vanaf druipt. Dat kan een cultuurverschil zijn. Maar hij maakt het erg bont.
- Hij bekijkt dingen eenzijdig.
Zoals de eenzaamheid van het bevriende echtpaar en andere ouders die niet bezocht worden door hun kinderen met Oud & Nieuw. Dat is sentiment. Hij vraagt zich namelijk niet af hoe dat dan in elkaar steekt.
In de westerse cultuur is nu eenmaal meer nadruk op de individuele ontwikkeling van mensen dan op de hechtheid van gezinnen. En dat is niet zo maar zo gegroeid.
Ofwel:
- Ik mis de nieuwsgierigheid, de drift om dingen te begrijpen over het land waar hij terecht gekomen is. Waaróm dingen zo anders zijn dan in zijn eigen cultuur.

Van die dingen dus. Een van die aspecten alleen was nog wel te doen geweest, maar alles bij elkaar... nee... niet aan mij besteed.

Maar ook berdine heeft iets gezegd over zijn zoetige manier van schrijven. Wat bedoelde jij daar mee, berdine?

En ik ben ook wel verbaasd dat er zoveel enthousiasme is. Hoe zit dat dan? Houden jullie niet van je eigen taal?

Ik ben wel benieuwd naar meer uitleg.

greetz,
Grada

[Marjo]

Houden we niet van onze eigen taal.. nu denk ik dat het niet zozeer aan mij gevraagd wordt, omdat ik ook niet kapot was van dit bewuste boek, maar die vraag zet me toch aan het denken.
Mij maakt het geloof ik niet echt uit of een taal anders gebruikt wordt dan wij gewend zijn, zoals allochtonen kunnen doen. Het kan zelfs een heel verfrissende kijk opleveren. Dus denk ik eigenlijk dat ik bij Pen en inkt niet afgeknapt ben op de taal, maar op het verhaal.