Dettie
Pascal Mercier - Nachttrein naar Lissabon Samenleesboek sept 2007
Marjo!
Dat denk ik ook wel, Marjo.
Meestal leg ik een boek pas weg als ik er niet door geboeid raak.
Dan ontbreekt het stilistische genot, de spanningsboog verslapt, de ideeën liggen er te dik op, het wemelt van de clichees (van dik hout zaagt men planken...) of het is allemaal te onbenullig voor woorden.
(hoewel ik wel iemand ben van een boek een faire kans geven, dus niet te snel in de hoek smijten...
)
Maar in sommige gevallen moet ik een pauze inlassen juist omdat het boek zo goed is, er zoveel behartenswaardigs en moois instaat. Dan wil ik dat goed laten doordringen en elek mooie vondst een eigen kans geven. En dat is nu dus het geval.
Net als dat ik dan langzamer ga proberen te lezen naar het einde van het boek toe...
Mercier beschrijft dat zelf ook in een passage waar Gregorius zich realiseert dat het manuscript van Prado nog maar enkele passages bevat die hij nog niet gelezen heeft. Gelukkig krijgt hij dan weer een paar brieven toegespeeld, deze keer van de jongere zus, Mélodie.
Ariadne
Meestal leg ik een boek pas weg als ik er niet door geboeid raak.
Dan ontbreekt het stilistische genot, de spanningsboog verslapt, de ideeën liggen er te dik op, het wemelt van de clichees (van dik hout zaagt men planken...) of het is allemaal te onbenullig voor woorden.
(hoewel ik wel iemand ben van een boek een faire kans geven, dus niet te snel in de hoek smijten...
)
Maar in sommige gevallen moet ik een pauze inlassen juist omdat het boek zo goed is, er zoveel behartenswaardigs en moois instaat. Dan wil ik dat goed laten doordringen en elek mooie vondst een eigen kans geven. En dat is nu dus het geval.
Net als dat ik dan langzamer ga proberen te lezen naar het einde van het boek toe...
Mercier beschrijft dat zelf ook in een passage waar Gregorius zich realiseert dat het manuscript van Prado nog maar enkele passages bevat die hij nog niet gelezen heeft. Gelukkig krijgt hij dan weer een paar brieven toegespeeld, deze keer van de jongere zus, Mélodie.
Ariadne
'Do you think it's a whoozle?'
is hier maandag vertrokken.... Misschien verder in de week Het boek ligt al in het postkantoor, want kon niet in de brievenbus..De brievenbussen in Portugal zitten soms op 300 m. van het huis. waartoe ze behoren.En ik was de, hele week afwezig. Probeer morgen naar het postkantoor te gaan(20 km van hier)Ja..je moet er wat voor over hebben om een mooi boek te kunnen lezen...en ben nu nog niet zeker of het op zaterdag open is..duimen maar. BEDANKT INGE en WIL...
Inge en Wil...
maandag in de bus naar Coimbra beginnen lezen..de reis ging nu wel supersnel.Op blz 35 al zitten janken...de herkenning..Pessoa is dichtbij in dit boek...afscheid van een vorig leven als leraar(die lln hebben nog zoveel voor zich.....).Ik ben er onderste boven van. Gisteravond nog anderhalf uur gelezen..tot mijn ogen niet meer konden..ben tot blz 79.Boek gaat niet uit mijn hoofd. Vandaag hier in Coimbra inwijdingsfeest voor de nieuwe studenten..wat doe ik? ga ik naar huis om verder te lezen of feest ik mee..ik ben helemaal geen feestbeest , maar ik had beloofd aan de medelln om mee te gaan.( moet later een paper maken over deze dag.).
Vanochtend in de bib gaan zoeken of Amadeo Prado bestaat, nee dus: Ook geen Portugese vertaling van Merciers boek ..jammer het was een prima oefening geweest. Ik troost me met de originele gedichten van Pessoa want volg nu ook Pessoastudies,interessant maar supermoeilijk.
maandag in de bus naar Coimbra beginnen lezen..de reis ging nu wel supersnel.Op blz 35 al zitten janken...de herkenning..Pessoa is dichtbij in dit boek...afscheid van een vorig leven als leraar(die lln hebben nog zoveel voor zich.....).Ik ben er onderste boven van. Gisteravond nog anderhalf uur gelezen..tot mijn ogen niet meer konden..ben tot blz 79.Boek gaat niet uit mijn hoofd. Vandaag hier in Coimbra inwijdingsfeest voor de nieuwe studenten..wat doe ik? ga ik naar huis om verder te lezen of feest ik mee..ik ben helemaal geen feestbeest , maar ik had beloofd aan de medelln om mee te gaan.( moet later een paper maken over deze dag.).
Vanochtend in de bib gaan zoeken of Amadeo Prado bestaat, nee dus: Ook geen Portugese vertaling van Merciers boek ..jammer het was een prima oefening geweest. Ik troost me met de originele gedichten van Pessoa want volg nu ook Pessoastudies,interessant maar supermoeilijk.
Wat ik mij trouwens nog afvroeg een tijdje terug met betrekking tot het boek. We zijn het eigenlijk allemaal eens dat dit een prachtig boek is, dat barstensvol staat met prachtige zin. Maar is dit boek al blijvend? Is het een boek dat we over 20/50 jaar nog steeds herinneren als een prachtig boek dat gelezen moet worden, of zijn we het al lang vergeten en lezen we de mooiste boeken van dat moment?
Sommige boeken waarvan je denkt dat ze blijvend zijn verdwijnen als een speer en andere verrassen en blijven juist wel. Bij dit boek weet ik het nog niet. Het heeft alles om blijvend te zijn, maar of het dat is ligt ook aan ons.
Sommige boeken waarvan je denkt dat ze blijvend zijn verdwijnen als een speer en andere verrassen en blijven juist wel. Bij dit boek weet ik het nog niet. Het heeft alles om blijvend te zijn, maar of het dat is ligt ook aan ons.
Ik denk dat het een boek is dat je in je kast moet liggen hebben om zo nu en dan eens een stukje uit te lezen. dan wordt het een blijvend boek.... Ik weet niet, als het bij 1 keer lezen blijft of het dan blijvend wordt. Voor mensen die niet veel lezen waarschijnlijk wel maar bij veellezers zal er ongetwijfeld iets anders voor in de plaats komen.
Inge
Inge
Inge schreef:Ik denk dat het een boek is dat je in je kast moet liggen hebben om zo nu en dan eens een stukje uit te lezen. dan wordt het een blijvend boek.... Ik weet niet, als het bij 1 keer lezen blijft of het dan blijvend wordt. Voor mensen die niet veel lezen waarschijnlijk wel maar bij veellezers zal er ongetwijfeld iets anders voor in de plaats komen.
Inge
Maar zelfs veellezers hebben boeken waaraan de herinnering blijvend is. Wat je wil herlezen en waar je andere boeken mee gaat proberen te vergelijken.
Ik lees zeer weinig proza maar 'Dagboek van Albion Moonlight ' van Kenneth Patchen zal me altijd bijblijven..ik heb het al 3 keer herlezen en nu lees ik (in het Portugees) al voor de 3de keer Het grote schrift.van Agotha Kristof. Ik ben zeer selectief en vind weinig boeken echt boeiend.
Maar als ik ze uitlees weet ik waarom..omdat ik ze niet wil vergeten. en daarom lees ik ze vaak twee keer (zoals ik een gedicht ook meer lees dan één keer, het is een attitude die van het poëzielezen komt denk ik)
Maar als ik ze uitlees weet ik waarom..omdat ik ze niet wil vergeten. en daarom lees ik ze vaak twee keer (zoals ik een gedicht ook meer lees dan één keer, het is een attitude die van het poëzielezen komt denk ik)
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten