Alessandro Baricco - Zonder bloed

[Roel]

De Italiaanse schrijver Baricco is al jaren bezig met het schrijven van juweeltjes. Denk aan Oceaan van zee, Land van Glas en Zijde. Zonder bloed is van 2003.
Dit verhaal is niet na te vertellen zonder de clou weg te geven.
We bevinden ons op het platteland waar een boerderij midden in eenzaamheid staat. De man en de zoon bereiden zich blijkbaar op iets gevaarlijks voor, want ze hebben een geweer in handen. Plotseling komt er een auto met drie mannen voor rijden. Even later wordt de boerderij beschoten en raakt de man gewond en de zoon wordt doodgeschoten. De jongste van de drie overvallers ontdekt op een gegeven moment de dochter als hij een luik in de vloer van de voorrraadkamer optilt. De twee kijken elkaar aan en het luik wordt weer gesloten.
Dan zijn we in een heden waar een oudere vrouw door straten rondloopt. Ze is blijkbaar naar iets op zoek. Ze spreekt een oude man aan, maakt een afspraak en de twee belanden in een café. Die twee blijken de jongen en het meisje uit de schuiplaats te zijn.
Ik zal niet alles verraden, maar de vrouw wil geen wraak voor de dood van haar broer.

Ik kwam niet meteen in het verhaal, het duurde even, eigenlijk tot het moment van de ontdekking van het meisje. Het speelt zich trouwens af na de spaanse burgeroorlog. Het tweede deel blikt vanuit het heden terug en daarmee krijgt de gebeurtenis uit het verleden een diepere betekenis. Vooral de relatie tussen deze twee mensen, nu op leeftijd, die al die jaren met dit geheim rondgelopen hebben, brengt een zinderende spanning teweeg.
Daarom toch een meer dan geslaagd verhaal.

[berdine]

Hé, dit boek kende ik zelfs niet van naam. Als Baricco-fan, moet ik het dus aan mijn lijstje toevoegen!

[Roel]

Hoi Berdine,

Dan heb ik nog meer nieuws voor je, want er is een nieuw boek in vertaling uitgekomen bij de Bezige Bij. Dit was alweer een "oudje", dat ik zelf ook gemist had. Dit nieuwe boek heet "Dit verhaal" is denk ik zijn dikste (zoals je als Baricco-fan wel weet, schrijft Baricco veel dunnetjes) tot not toe: 272 pag.

Hé, dit boek kende ik zelfs niet van naam. Als Baricco-fan, moet ik het dus aan mijn lijstje toevoegen!