Met het werk van William Faulkner maakte ik een hele tijd geleden voor het eerst kennis. Het was het door velen als onleesbaar geachte boek The sound and the fury in de Nederlandse vertaling. Ik kon er toen niks mee aanvangen, dat onbegrijpelijke taaltje van een jongen die gek in het hoofd is. Dat was toen de experimenteel voor mij. Recent heb ik echter toch weer naar een boek van Faulkner gegrepen. Het werd dus deze. Ik had nog nooit van de titel gehoord en dat heb ik geweten! Puur toeval, maar laat ik net de hernieuwde kennismaking van Faulkner beginnen met misschien wel zijn moeilijkste roman!
Ik begon dit werk in het engels te lezen. Faulkner is een schrijver een grote woordenschat en grillig proza. Na een aantal zinnen was ik al de weg kwijt, na die indrukwekkende beschrijving van een middag in een van de Zuidelijke staten van Amerika. Dan duiken er onverwacht twee personen op, die blijkbaar met elkaar in gesprek zijn, waarna een nieuwe duik ons ver in het verleden brengt. Toch bleef ik doorlezen en begreep een deel ervan, terwijl een ander deel finaal langs me heen ging. Vooral hoe al die personen tot elkaar in verhouding en relatie staan, dat ontging me. Op een gegeven moment al ver over de helft van het boek, dacht ik ineens, om dit boek echt te ondergaan moet ik begrijpen wat ik lees. Dus besloot ik opnieuw te beginnen en brak het verhaal ongeveer 100 bladzijden van het einde af.
Toen pas vonden de puzzelstukjes hun plaats in de puzzel en ik genoot met volle teugen wat werd beschreven en gedacht. De beste emotionele omschrijving die hier bij past is: zinderend!
Het verhaal in het kort gaat over een student Quintin Compson die met een andere student Schreve obsessief gefascineerd wordt door de broeierige levensgeschiedenis van een zekere kolonel Thomas Sutpen. Hoe deze als armeluis jongetje ontsnapt aan zijn milieu met een zuiver doel voor ogen. Als je jongeman duikt hij ineens in een stadje op, verwerft een stuk grond en stampt daar met hulp van negers die weet waar vandaan komen een imposant landhuis uit de grond: Sutpen Hunderd. Ik sla een stukje over een Sutpen trouwt dan met een zekere Ellen Compson. Sutpen vertrekt dan naar het Zuidelijke leger om tegen de Yankees te vechten. Ellen maakt vreselijke tijden door daar allen met haar negerhulp Clytie, voor het tekort aan eten brengt de mensen op de knieen. Na zijn terugkeer uit het leger en na haar dood trouwt deze Sutpen, die in het boek constant wordt aangeduid als een demon, opnieuw met Rosa Compson, haar zus. Dan is er ook nog het verhaal van de kinderen die Sutpen ook nog in de wereld heeft gezet: Henry en Judith. Een vader die spook voor zijn kinderen is, heeft natuurlijk een destructieve invloed op zijn kinderen. Faulkner had alles uit de kast en slaat de lezer met incest en moord op de oren.
Het is een verhaal over hoe een jongen van arme komaf, een doel zoekt in zijn leven en dit doel verwezenlijkt ten koste van anderen. Het is een verhaal over hoe mensen de zuidelijke staten van Amerika met elkaar proberen samen te leven, vaak beinvloed door streng geloof (Compson waarvan de dochters dus met Sutpen trouwen is een methodist). Het is ook een verhaal hoe blank en zwart Amerika elkaar zien.
Faulkner heeft met dit verhaal, naar mijn mening een meesterwerk geschreven, dusdanig groots dat ik dit boek zelfs een van de allergrootste schepsels onder de wereldliteratuur reken.
Faulkner is een meester zinnenbouwer, een tovenaar van de beschrijving, een psycholoog van de menselijke geest, een psychiater van de menselijke ziel. Voor mij is een boek boven andere boeken qua kwaliteit dan verheven, als de schrijver in staat is de lezer voorbij ruimte en tijd te brengen. Faulkner slaagt hier met glans. De tijd schiet alle kanten uit. De lezer begint in een heden in het verhaal, duikt dan in het verleden, duikt verder in het verleden, duikt weer iets minder ver in het verleden etc. De structuur is briljant. Zijn schrijfstijl wisselt ook van zinderend atmosferisch (ik heb nog nooit zo'n levensechtige omschrijving gezien van een jagende koets in een stofwolk) dan weer realistisch, dan weer filosofisch. Het boek leest grote delen als een gedicht en deint op de golven van de zee der poezie.
Dit is een boek wat je keer op keer leest en iedere keer, dat je het leest weer nieuwe gezichtpunten erin ontdekt. De boek is een juweel voor de boekenkast en daarom schaf ik het ook aan. En natuurlijk ga ik de rest
van het oeuvre, een goeie 20 romans ook lezen!
William Faulkner - Absalom, Absalom
Tja, wat kan ik anders zeggen, dat er weinig boeken zijn die zo'n diepe indruk achterlaten als bv De Toverberg en Doctor Faustus van Thomas Mann. Dit boek reken ik tot dezelfde categorie.
Faulkner was een veelschrijver, want er zijn dus nog 19 andere romans van zijn hand en hij heeft ook nog diverse korte verhalen geschreven.
Hij heeft in de vijftiger jaren vorige eeuw als ik me niet vergis de nobelprijs voor de literatuur gekregen. Net als Thomas Mann trouwens.
Faulkner was een veelschrijver, want er zijn dus nog 19 andere romans van zijn hand en hij heeft ook nog diverse korte verhalen geschreven.
Hij heeft in de vijftiger jaren vorige eeuw als ik me niet vergis de nobelprijs voor de literatuur gekregen. Net als Thomas Mann trouwens.
Marjo schreef:wat een lofzang..Ik ken de man niet verder dan zijn naam..
Hallo Marjo,
Waarom kwam je niet door Thomas Mann heen? Je houdt niet van meanderende zinnen.
Ik bedoel Faulkner komt qua niveau over een met T. Mann, maar is verder een compleet andere schrijver! Je moet hem eerder in het kamp van Joyce plaatsen. Die stream of conscienceness. Maar weet niet dat Faulkner een unieke stem heeft, anders zou hij geen groot schrijver zijn.
Faulkner is een betere stilist dan T. Mann.
Waarom kwam je niet door Thomas Mann heen? Je houdt niet van meanderende zinnen.
Ik bedoel Faulkner komt qua niveau over een met T. Mann, maar is verder een compleet andere schrijver! Je moet hem eerder in het kamp van Joyce plaatsen. Die stream of conscienceness. Maar weet niet dat Faulkner een unieke stem heeft, anders zou hij geen groot schrijver zijn.
Faulkner is een betere stilist dan T. Mann.
Ulysses, ondanks dat ik dat ook nog lang niet uit heb is een hartstikke modern boek. Het is eerste boek waarbij een schrijver, de warrige, onaffe, flitsende gedachten van een mens aan het papier heeft toevertrouwd. Dat is zowel een inspannende, als spannende manier als lezer mee kennis te maken. Maar als de stad Dublin van rond 1900, met al zijn kleurrijke mensen, voors en tegens wilt leren kennen, moet je dit boek zeker lezen! Het is even wennen, maar daarna golft het als een gedicht, vlieg je mee over de keien in een koets, golven je ogen over de artikelen in een uitstalraam, drijf je weg op de mijmeringen van Stephen Dedalus.
Ulysses staat al vier jaar op m'n lijstje... Ik had me voorgenomen om deze klassieker te lezen in de zomervakantie nadat ik afgestudeerd ben, omdat ik dan verstandig genoeg zou zijn om dit moeilijke boek te begrijpen (ahum). In juli studeer ik af, dus dan ga ik me er eens aan wagen. 
Ik heb vorig jaar wel al Dubliners van Joyce gelezen en dat vond ik wel leuk...
Van Faulkner heb ik 'As I lay dying' gelezen... Zeer bevreemdend proza waar je je hoofd bij moet houden...
Ik heb vorig jaar wel al Dubliners van Joyce gelezen en dat vond ik wel leuk...
Van Faulkner heb ik 'As I lay dying' gelezen... Zeer bevreemdend proza waar je je hoofd bij moet houden...
Nou Roel dat is een enorme lofbetuiging.
De Toverberg vond ik ook schitterend tenminste tot zover ik gekomen ben (het móest terug naar de bibliotheek).
Het verhaal doet me denken aan De Woeste Hoogte, Heathcliff als demon. Ook de keiharde, niets ontziende man.
Al zoekend naar Faulkner zie ik dat hij veel boeken heeft geschreven die zich in de Zuidelijke staten afspelen en ook over het contrast tussen het leven van zwarten en blanken.
Ik moet zeggen je maakt me erg nieuwsgiering naar de boeken van Faulkner. Ik ga op zoek ernaar.
Groet bernadet
De Toverberg vond ik ook schitterend tenminste tot zover ik gekomen ben (het móest terug naar de bibliotheek).
Het verhaal doet me denken aan De Woeste Hoogte, Heathcliff als demon. Ook de keiharde, niets ontziende man.
Al zoekend naar Faulkner zie ik dat hij veel boeken heeft geschreven die zich in de Zuidelijke staten afspelen en ook over het contrast tussen het leven van zwarten en blanken.
Ik moet zeggen je maakt me erg nieuwsgiering naar de boeken van Faulkner. Ik ga op zoek ernaar.
Groet bernadet
Ja Bernadet, maar dat is ook omdat deze schrijver het dubbel en dwars verdient. Misschien toch maar eens een keer de Toverberg aanschaffen; het kan geen miskoop worden.
Ja, zo'n sfeer het ook wel, zeker!
Faulkner kwam daar ook vandaan en kon als geen ander daarover schrijven. Maar zijn boeken verbeelden de mens als universele entiteit, hoe karakters en gevoelens elkaar aantrekken en afstoten en dat de oorzaken daar vaak vele malen complexer zijn dan wij stervelingen kunnen indenken.
Ik ben heel benieuwd naar je bevindingen straks.
groet,
Roel
Ja, zo'n sfeer het ook wel, zeker!
Faulkner kwam daar ook vandaan en kon als geen ander daarover schrijven. Maar zijn boeken verbeelden de mens als universele entiteit, hoe karakters en gevoelens elkaar aantrekken en afstoten en dat de oorzaken daar vaak vele malen complexer zijn dan wij stervelingen kunnen indenken.
Ik ben heel benieuwd naar je bevindingen straks.
groet,
Roel
Bernadet schreef:Nou Roel dat is een enorme lofbetuiging.
De Toverberg vond ik ook schitterend tenminste tot zover ik gekomen ben (het móest terug naar de bibliotheek).
Het verhaal doet me denken aan De Woeste Hoogte, Heathcliff als demon. Ook de keiharde, niets ontziende man.
Al zoekend naar Faulkner zie ik dat hij veel boeken heeft geschreven die zich in de Zuidelijke staten afspelen en ook over het contrast tussen het leven van zwarten en blanken.
Ik moet zeggen je maakt me erg nieuwsgiering naar de boeken van Faulkner. Ik ga op zoek ernaar.
Groet bernadet
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten