Dolblij waren Bernard en Aukje (beiden theoloog) dat na twaalf jaar wachten Aukje zwanger blijkt te zijn. Omdat Aukje inmiddels achtendertig jaar was kregen ze een twaalfwekenecho aangeboden in het ziekenhuis. Natuurlijk wilden ze dat, het begin van de zwangerschap was niet zo prettig verlopen en Aukje wilde weten of hun kindje nog leefde.
lees verder http://www.leestafel.info/bernard-a-aukje-renooij
Dettie
Aukje en Bernard Renooij - Ups & Downs
Re: Aukje en Bernard Renooij - Ups & Downs
Dit weekend in één adem uitgelezen. wat een mooi en lief en ontroerend boek, en wat een strijd en operaties moet die kleine Bernd al verduren.
Het herhaaldelijk aandringen en het moeten verdedigen dat ze niet voor abortus kozen is inderdaad tenenkrommend.
Ik heb het boek voor ik het las aan mijn schoonzus uitgeleend, die een gehandicapte zoon heeft, en die vond het boek echt geweldig. Zo'n positieve blije trotse insteek ook.
Het herhaaldelijk aandringen en het moeten verdedigen dat ze niet voor abortus kozen is inderdaad tenenkrommend.
Ik heb het boek voor ik het las aan mijn schoonzus uitgeleend, die een gehandicapte zoon heeft, en die vond het boek echt geweldig. Zo'n positieve blije trotse insteek ook.
Re: Aukje en Bernard Renooij - Ups & Downs
Ja, ik was ook geraakt door het verhaal, zeker ook omdat ze zo enorm blij waren met Bernd.
Ook bijzonder was het geloof dat erin meespeelde, dat ze daar eerlijk over spraken, de vooral Aukje haar twijfels had (waarom die straf?) maar ook enorm hun troost en kracht daarin vonden zonder dat ze heel dwingend over het geloof spraken. Het was gewoon een onderdeel van hun leven dat er vanzelfsprekend bij hoorde.
Ik vond het heel leerzaam. Ik wist niet dat kinderen met het Down syndroom ook veel bevattelijker voor ziektes waren en dat hartafwijkingen ook veelvuldig voorkomen bij deze kinderen.
Maar ook hoe de ouders er zelf mee omgingen was zo mooi. En inderdaad tenenkrommend dat ze nog zo moesten strijden om het kind te mogen houden! Wat een hork die arts, die naderhand overigens wel bekend stond als de arts die kinderen met een afwijking liever niet geboren zag worden. Brrr... je moet er niet aan denken dat een arts zou mogen beslissen dat kinderen met een afwijking niet welkom zijn. Dan zouden we een heleboel mooie en fijne mensen moeten missen.
Dettie
Ook bijzonder was het geloof dat erin meespeelde, dat ze daar eerlijk over spraken, de vooral Aukje haar twijfels had (waarom die straf?) maar ook enorm hun troost en kracht daarin vonden zonder dat ze heel dwingend over het geloof spraken. Het was gewoon een onderdeel van hun leven dat er vanzelfsprekend bij hoorde.
Ik vond het heel leerzaam. Ik wist niet dat kinderen met het Down syndroom ook veel bevattelijker voor ziektes waren en dat hartafwijkingen ook veelvuldig voorkomen bij deze kinderen.
Maar ook hoe de ouders er zelf mee omgingen was zo mooi. En inderdaad tenenkrommend dat ze nog zo moesten strijden om het kind te mogen houden! Wat een hork die arts, die naderhand overigens wel bekend stond als de arts die kinderen met een afwijking liever niet geboren zag worden. Brrr... je moet er niet aan denken dat een arts zou mogen beslissen dat kinderen met een afwijking niet welkom zijn. Dan zouden we een heleboel mooie en fijne mensen moeten missen.
Dettie
Re: Aukje en Bernard Renooij - Ups & Downs
Ja hun manier van geloofservaring werd echt als een deel van hun leven beschreven. Ik worstel altijd erg met de gedachte dat een kind de straf van God kan zijn, dat lijkt mij niet, maar ik weet wel dat er evangelische gemeenten zijn waar dat wel zo wordt ervaren.
de visie van Aukje komt in het boek ook iets minder aan bod.
de visie van Aukje komt in het boek ook iets minder aan bod.
Re: Aukje en Bernard Renooij - Ups & Downs
ja het is vooral Bernard die aan het woord is, waarschijnlijk heel bewust.
In het hele boek komt ook naar voren dat hij de extraverte is van de twee.
Toch zijn ze beiden wel zeer betrokken bij het geloof maar ik vond het niet storend wat soms wel zo is in boeken, dan wordt het geloof bijna opgedrongen. In dit boek totaal niet, het werd wel genoemd maar gewoon als iets wat bij hun leven hoorde.
Heb je het interview ook gehoord? Is erg leuk én interessant.
Dettie
In het hele boek komt ook naar voren dat hij de extraverte is van de twee.
Toch zijn ze beiden wel zeer betrokken bij het geloof maar ik vond het niet storend wat soms wel zo is in boeken, dan wordt het geloof bijna opgedrongen. In dit boek totaal niet, het werd wel genoemd maar gewoon als iets wat bij hun leven hoorde.
Heb je het interview ook gehoord? Is erg leuk én interessant.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten