Thomas d'Ansembourg - Stop met aardig zijn

[Dettie]

Kleine kinderen zeggen en doen precies wat ze denken en willen maar dat wordt ze al snel afgeleerd, want dat kan niet, dat mag niet, dat hoort niet. Al vanaf hun vroege jeugd wordt hen geleerd dat ze lief en aardig moeten zijn.
De schrijver van het boek verzucht dat hij er als kind soms nauwelijks iets van begreep. Als hij vrolijk liep te zingen moest hij stoppen met lawaai maken en als hij boos was moest hij lief en vrolijk zijn.

Lees verder http://www.leestafel.info/thomas-dansembourg

Dettie

[Renate]

Of altijd maar zeggen wat je denkt nu zo'n geweldige oplossing is, vraag ik me ook wel af. Altijd aardig zijn is een ding, maar altijd maar plompverloren zeggen wat je denkt levert toch ook wel weer de nodige problemen op. Ik heb een vriendin die zo is en dat vind ik toch niet zo'n succes.

[Dettie]

Heb je de recensie gelezen Renate? Daarin staat wat de schrijver bedoelt en dat is niet elkaar plompverloren wat zeggen. Hij bedoelt bijvoorbeeld:

"Er zijn veel mensen die nauwelijks hun echte mening durven geven, uit angst dat ze dan niet meer aardig gevonden worden. Er zijn veel mensen die nooit durven zeggen wat ze willen, waar ze behoefte aan hebben, uit angst dat ze afgewezen worden. Er zijn veel mensen die niet durven zeggen wat ze denken uit angst dat ze raar gevonden worden. Maar, zegt de schrijver, daarmee maak je ook dat niemand rekening met jou houdt, dat niemand jouw mening vraagt, dat niemand jou werkelijk zíet. Want je past je constant aan je doet dingen waarvan je denkt dat anderen dat willen, maar wat je zelf wilt, wie je zelf bent zeg je niet en toon je niet."

"De schrijver pleit ervoor dat mensen weer écht worden en ook duidelijk zijn in situaties die zich voordoen in de omgeving. Als iemand slecht voor zichzelf zorgt of dingen doet die slecht voor zijn of haar gezondheid zijn, bedek dat dan niet met de mantel der aardigheid maar zeg dat je je ongerust maakt of dat je vindt dat diegene slecht bezig is. Dat is ware vriendschap, dat is écht. Ook als er een vervelende situatie of conflict op het werk is, kun je aardig en vriendelijk om de hete brei heen draaien maar daarmee kom je niet verder, benoem het probleem, zeg waar het werkelijk om gaat, dat geeft duidelijkheid."

Het gaat dus niet om zomaar alles zeggen, zeker niet, maar wel dat je bijvoorbeeld moet zeggen wat je wil of wat je leuk vindt, of wat jouw mening is, wat veel mensen niet durven omdat ze bang zijn afgewezen te worden of dat ze dan niet aardig gevonden worden...
Hij zegt dus, stop met deze dingen (hij noemt het 'aardig zijn') en wees duidelijk.
Ik vond het een heel verhelderend boek.

dettie

[Renate]

Ik heb de bespreking wel gelezen, maar mijn ervaring is dat mensen zeggen wat je denkt er vaak voor kan zorgen dat je ze kwijt raakt. Dat heb ik ook wel eens meegemaakt, toen ik vond dat een vriendin toch wel wat merkwaardige uitspraken deed, die op mij wat inconsequent overkwamen. Nooit meer wat van gehoord. Kortom, je kunt maar beter aardig en diplomatiek zijn. Ruzies zijn niet leuk en daar draait het toch vaak op uit, als je elkaar de waarheid zegt.

[Dettie]

Nou dat is dus niet wat het boek bedoelt, de titel is misschien wat misleidend.
Nogmaals je bent evengoed aardig en vriendelijk maar alleen wat duidelijker.
Het gaat niet om onaardig tegenover een ander te zijn maar om aardiger en vooral duidelijker voor jezelf en je
omgeving te zijn.

Als je bijvoorbeeld ziet dat iemand altijd maar dronken is en je zegt tegen diegene dat je dat erg vindt en je
zorgen maakt, ben je dan aardig of niet aardig? Ik vind het aardig, je bent eerlijk en laat zien dat je om iemand
geeft. Een heleboel mensen doen net of hun neus bloedt maar roddelen achter de rug van diegene om.
In relaties en vriendschappen precies zo. Als je niet zegt tegen elkaar wat je voorkeuren zijn, wat je leuk en niet
leuk vindt dan kan er een heleboel onduidelijkheid ontstaan en dan krijg je óók ruzies. De mensen denken dan hij
of zij snapt me niet of 'weet hij of zij nu nog niet wat ik leuk vind?' Nee, dat weet hij of zij niet omdat het niet
gezegd wordt.

Ander voorbeeld als je net doet alsof je uitgaan heel leuk vindt en gaat steeds maar mee om erbij te horen, om
aardig gevonden te worden, dan schilder je iemand een vals beeld voor. Dan denkt de ander dat je het leuk vindt,
die kan zelfs voor een verrassing zorgen wat veel geld kost, bijv. dure kaartjes voor een heel apart optreden van
een band die jij afschuwelijk vindt maar net deed of je die band wel leuk vindt om maar aardig (!) gevonden te
worden. Dan zegt de schrijver dus, stop met aardig zijn. Want dit is eigenlijk helemaal niet aardig.

En zo zijn er een heleboel voorbeelden te noemen. De schrijver zegt wees duidelijk, geef aan wat je leuk en niet
leuk vindt, waar je van houdt en durf een afwijkende mening te hebben, zeg niet ja als je nee voelt.
Dan leren mensen jou écht kennen en waarderen om wie jij bent.

Dettie

[Inge]

Ik vroeg mij even af of Renate Belgisch was.

Ik vind (MIJN MENING) dat Nederlanders veel meer rechttoe/rechtaan zijn met hun mening. En vanuit dat standpunt begrijp ik wat je wil zeggen Dettie. Maar vanuit mijn "Vlaamse" roots en opvoeding... Ik zou hier, net als Renate zegt, veel ruzie krijgen als ik mijn mening zo maar uit. Daarom dacht ik even dat Renate belgisch was. Hier wordt het niet echt als aardig gezien als je iemand zegt: "Ik maak me er zorgen over als je ...." maar eerder als bemoeienis.

[Dettie]

Ik denk dat ik het niet goed kan overbrengen wat er in het boek staat.

Het gaat niet om niet aardig zijn maar juist om respect voor elkaar en elkaars mening hebben.
Niet alleen jij maar iedereen kan beter duidelijk zijn, dat is wat bedoeld wordt.
Als iedereen steeds maar in van alles meegaat om maar aardig te zijn dan zit je met allemaal mensen die dingen
doen die ze eigenlijk liever niet doen.
Dat is niet aardig voor jezelf zijn en niet aardig voor een ander zijn.
Iedereen kan dan beter alleen of met mede-geïnteresseerden dingen doen die ze leuk vinden en daarna thuis aan
elkaar vertellen hoe leuk ze het hebben gehad.
Dat is beter dan dat iedereen maar overal aan toegeeft en tegen zijn zin dingen doet om maar aardig gevonden te worden.
Je scheldt elkaar juist niet uit, en je zegt niet keihard alles, je bent alleen duidelijk. Dat is heel wat anders.

De titel is misleidend zoals gezegd.

Dettie

[Renate]

Ik vroeg mij even af of Renate Belgisch was.

Ik vind (MIJN MENING) dat Nederlanders veel meer rechttoe/rechtaan zijn met hun mening. En vanuit dat standpunt begrijp ik wat je wil zeggen Dettie. Maar vanuit mijn "Vlaamse" roots en opvoeding... Ik zou hier, net als Renate zegt, veel ruzie krijgen als ik mijn mening zo maar uit. Daarom dacht ik even dat Renate belgisch was. Hier wordt het niet echt als aardig gezien als je iemand zegt: "Ik maak me er zorgen over als je ...." maar eerder als bemoeienis.

Ik ben niet Belgisch, maar heb nog wel eens slechte ervaringen gehad met eerlijkheid. Ik merk dat bijvoorbeeld ook met m'n vader, die nogal eigenwijs is. Ik kan hem dus heel vaak wijzen op dingen die hij beter anders zou kunnen doen, bijvoorbeeld het dragen van z'n gehoorapparaten als hij boodschappen gaat doen, maar mijn goede raad wordt zelden op prijs gesteld.

[Dettie]

Ik merk dat bijvoorbeeld ook met m'n vader, die nogal eigenwijs is. Ik kan hem dus heel vaak wijzen op dingen die hij beter anders zou kunnen doen, bijvoorbeeld het dragen van z'n gehoorapparaten als hij boodschappen gaat doen, maar mijn goede raad wordt zelden op prijs gesteld.

Maar als je het niet zou zeggen dan zou je je toch ook niet prettig voelen?
Daar gaat het dus om in dit boek. Jij bent eerlijk en duidelijk.
Jouw vader vindt het misschien niet aardig en reageert ook alsof je niet aardig bent, maar je bent het wel.
Jij bent bezorgd en wil niet dat hem iets overkomt omdat hij iets niet hoorde.
Als je volgens de normen aardig zou zijn, zei je niets, dus zegt de schrijver 'stop met aardig zijn', en zeg het wèl.

Dettie

[Renate]

Nou dat is dus niet wat het boek bedoelt, de titel is misschien wat misleidend.
Nogmaals je bent evengoed aardig en vriendelijk maar alleen wat duidelijker.
Het gaat niet om onaardig tegenover een ander te zijn maar om aardiger en vooral duidelijker voor jezelf en je
omgeving te zijn.

Als je bijvoorbeeld ziet dat iemand altijd maar dronken is en je zegt tegen diegene dat je dat erg vindt en je
zorgen maakt, ben je dan aardig of niet aardig? Ik vind het aardig, je bent eerlijk en laat zien dat je om iemand
geeft. Een heleboel mensen doen net of hun neus bloedt maar roddelen achter de rug van diegene om.
In relaties en vriendschappen precies zo. Als je niet zegt tegen elkaar wat je voorkeuren zijn, wat je leuk en niet
leuk vindt dan kan er een heleboel onduidelijkheid ontstaan en dan krijg je óók ruzies. De mensen denken dan hij
of zij snapt me niet of 'weet hij of zij nu nog niet wat ik leuk vind?' Nee, dat weet hij of zij niet omdat het niet
gezegd wordt.

Ander voorbeeld als je net doet alsof je uitgaan heel leuk vindt en gaat steeds maar mee om erbij te horen, om
aardig gevonden te worden, dan schilder je iemand een vals beeld voor. Dan denkt de ander dat je het leuk vindt,
die kan zelfs voor een verrassing zorgen wat veel geld kost, bijv. dure kaartjes voor een heel apart optreden van
een band die jij afschuwelijk vindt maar net deed of je die band wel leuk vindt om maar aardig (!) gevonden te
worden. Dan zegt de schrijver dus, stop met aardig zijn. Want dit is eigenlijk helemaal niet aardig.

En zo zijn er een heleboel voorbeelden te noemen. De schrijver zegt wees duidelijk, geef aan wat je leuk en niet
leuk vindt, waar je van houdt en durf een afwijkende mening te hebben, zeg niet ja als je nee voelt.
Dan leren mensen jou écht kennen en waarderen om wie jij bent.

Dettie

Ik weet niet of die dingen altijd zo simpel liggen. Ik begrijp op zich ook wel waar je heen wilt en er zit natuurlijk wel iets in, maar het is niet altijd een kwestie van stoppen met aardig zijn. Vaak is het in het leven toch een kwestie van geven en nemen. Vroeger had ik een maatje, met wie ik een paar keer naar de film ben geweest. Een keer heb ik de film uitgezocht en dat werd 'Pan's labyrinth'. Ik vond het een schitterende film, die ik me nog steeds kan herinneren en waarvan bepaalde beelden in m'n geheugen gegrift zijn. Wat mij betreft was het een van de beste films die ik gezien heb. M'n maatje vertelde me achteraf dat zij de film helemaal niet leuk vond, waardoor ik me vreselijk schuldig voelde. Verder zijn we naar 3 films geweest die zij had uitgezocht, waaronder 'De vliegeraar'. Die film vond ik ook wel goed. De andere twee films waren comedy's. De eerste vond ik niet onaardig, de andere film vond ik ronduit genant.
En wat dat uitgaan betreft, is het natuurlijk ook lastig. Aan de ene kant kun je meegaan, om er bij te horen, omdat je anders in een isolement raakt. Aan de andere kant hoef je niet te veinzen dat je alles leuk vindt. Als ik bepaalde muziek niet mooi vind, zal ik dat op een diplomatieke manier laten merken, door te zeggen dat het mijn smaak niet is. Ik zal echter niet gaan roepen dat ik het afgrijselijk vind, ook al is dat het eerste woord dat in me opkomt.
Zo had ik dus onenigheid met een vriendin die de neiging heeft om te zeggen wat ze denkt. Zij geeft altijd ongezouten haar mening, maar als ik aangeef dat ik geen strandmens ben, dan vindt ze dat ik niet bereid ben om me aan andere mensen aan te passen. Als iemand me voorstelt om een strandwandeling te maken, dan ben ik best bereid om mee te gaan, hoewel ik de voorkeur geef aan een boswandeling. Echter, toen de bewuste vriendin voorstelde om samen van een English tea in een strandtent te genieten, wees ik dat van de hand, omdat ze me daar geen plezier mee deed. Dus het blijft toch altijd een kwestie geven en nemen. Het blijft dus altijd een afwegen tussen je mening geven, of maar eens even water bij de wijn te doen. Als je constant alleen maar duidelijk zegt dat je dingen niet leuk vindt, loop je ook het risico om geen vrienden meer over te houden.

[Renate]

Ik merk dat bijvoorbeeld ook met m'n vader, die nogal eigenwijs is. Ik kan hem dus heel vaak wijzen op dingen die hij beter anders zou kunnen doen, bijvoorbeeld het dragen van z'n gehoorapparaten als hij boodschappen gaat doen, maar mijn goede raad wordt zelden op prijs gesteld.

Maar als je het niet zou zeggen dan zou je je toch ook niet prettig voelen?
Daar gaat het dus om in dit boek. Jij bent eerlijk en duidelijk.
Jouw vader vindt het misschien niet aardig en reageert ook alsof je niet aardig bent, maar je bent het wel.
Jij bent bezorgd en wil niet dat hem iets overkomt omdat hij iets niet hoorde.
Als je volgens de normen aardig zou zijn, zei je niets, dus zegt de schrijver 'stop met aardig zijn', en zeg het wèl.

Dettie

Nee, maar ik zou er vermoedelijk beter aan doen om het niet meer te zeggen, omdat het alleen maar ruzie oplevert. Het gedoe met de gehoorapparaten heeft overigens meer te maken met het verstaan van mensen in winkels. Zo slecht is het gehoor van m'n vader nu ook weer niet, al is het wel een stuk slechter dan dat van mij. Maar goed, tot ergernis van m'n vader, hoor ik alles. Als er een kraan drupt, hoor ik het en moet ik opstaan om de kraan dicht te draaien. Ik maak ook nog wel eens opmerkigen over de opvattingen van m'n vader als het om hygiëne in de keuken gaat en ook dat wordt niet op prijs gesteld.

[Dettie]

Het moeilijke is dat de titel 'Stop met aardig zijn' bepaalde reacties oproept (ook op een ander forum).
Net alsof je maar overal ongezouten je mening over moet geven en geen rekening moet houden met een ander.
Het gekke is dat het hele boek juist zegt dat je wèl rekening houdt met de ander en zijn gevoelens, alleen dat je beter duidelijk en echt kan zijn dan dat je je in allerlei bochten wringt om maar aardig gevonden te worden.
Wees jezelf zegt de schrijver en als je water bij de wijn wil doen omdat je diegene aardig vindt en hem/haar graag een plezier wil doen, dan kies je daarvoor, uit vrije wil, en niet om valse redenen om erbij te horen of om gewaardeerd te worden.
Aardig zij om aardig gevonden te worden is verkeerd zegt hij. Dàt is de strekking van het boek.

Ik was vroeger heel verlegen en durfde niets te zeggen, als iemand om mijn mening vroeg brak het zweet me uit en kreeg ik een rood hoofd. Wat als ik iets verkeerd zei, en diegene vond me niet meer aardig? Dus had ik nauwelijks een mening en knikte ik en zei ja als ik nee dacht, zei dat ik iets ook mooi vond als de ander duidelijk te kennen gaf dat hij/zij het mooi vond.
Dat werkt niet en heel voorzichtig durfde ik later mijn eigen mening te zeggen. Iemand zei toen tegen me, je wordt steeds leuker, eindelijk zeg je wat je denkt en ben je iemand met eigen gedachtes. je wordt een mèns. Dat is veel leuker dan iemand die maar overal in meegaat.
Zoiets bedoelt de schrijver dus ook met 'stop met aardig zijn'.

Dettie

[Renate]

Het blijft lastig, want ik vraag me af of er nu echt zo veel mensen zijn die zo ver gaan met het aardig zijn. Hoewel...
Ik probeer over het algemeen diplomatiek te blijven en zal bijvoorbeeld als iemand voor me gekookt heeft en het smaakt me niet, eerder zeggen dat ik gewoon een kleine eter ben. Stoppen met aardig zijn kan ook nadelen hebben.
Zo heb ik een vriendin, die zelf graag ongezouten de waarheid zegt, maar mij verwijt dat ik niet bereid ben om me aan te passen als ik aangeef bepaalde dingen niet leuk te vinden, of gewoon niet te willen. Ik kan niet goed tegen grote mensenmassa's, dus die probeer ik te ontlopen en je zult mij dan ook niet snel meekrijgen naar een drukke markt, waar ik toch niets te zoeken heb. Als ik dat tegen haar zeg, krijg ik het verwijt dat ik me niet aan kan passen. Dat verwijt heb ik van haar ook wel in verband met iets anders gekregen. Toen zij bij mij achter de computer zat en moeite had met m'n linkshandig ingestelde muis, stelde ik dus dat ik geen problemen had met rechtshandig ingestelde muizen in de bibliotheek, dus wie was er nu niet in staat om zich aan te passen?
Vroeger had ik een vriendin die uitstekend kon manipuleren. Als ik niet wilde wat zij wilde, begon ze onmiddellijk op te merken dat we dan mijn zin wel zouden doen, waardoor ik me schuldig ging voelen en we toch haar zin deden. Zo zag ze kans om me zo te manipuleren dat ik, terwijl het bijna 30 graden was, voor haar een plankje op ging hangen. Dan kan je wel voor jezelf opkomen, maar dat stuit dan op zoveel weerstand, dat je uiteindelijk, om wille van de lieve vrede, toch maar weer toegeeft. Dit contact was geen lang leven beschoren, maar dat had met andere zaken te maken.

Het blijft vaak moeilijk om een soort middenweg te vinden. Veel mensen lijken toch te denken dat eerlijk zijn altijd boven alles gaat en dat je moet zeggen wat je denkt, zonder dat ze eerst nadenken voor ze wat zeggen. Dat is dan ook een reden waarom het boek wat ergernis bij me oproept, zelfs na het lezen van de bespreking.
Ik houd niet van ruzie en ik kan er al helemaal niet tegen als mensen kwaad op me zijn. Ik blijf dus maar diplomatiek en houd me bij voorkeur op de vlakte, tenzij ik iets echt mooi, of leuk vind.

[Inge]

Ik denk dat ik dat boek maar eens moet lezen. 'k wordt héél benieuwd waar de auteur naartoe wil.

[Renate]

Misschien moet ik ook eens op zoek naar dat boek, hoewel ik over het algemeen niet zo veel met zelfhulpboeken heb.
Het is nu in ieder geval uitgeleend tot 7 februari, dus ik moet nog even wachten.