Angela Crott - Jongens zijn 't

[Dettie]

Vroeger kwajongsstreken nu ADHD'er?

Zie

Dettie

[Marjo]

Bijna vierhonderd pagina's! Die heb je echt allemaal doorgeworsteld?
Het lijkt me interessant om dit in een historisch perspectief te zien, maar of dat nu zo zaligmakend is?
Ik ga ook voor het individuele, maar snap dat het lastig werken is. De 'grote hoop', dat is makkelijker..

[Dettie]

Ja, ik heb het boek helemaal doorgeworsteld en vond het soms inderdaad een flinke klus.
Vandaar dat ik er ook vrij lang over gedaan heb.

Ik zie eigenlijk niet in waarom het individuele lastig werken is, zowel het kind als de leraar krijgen er volgens mij veel meer
voor terug dan werken met de 'grote hoop'. Dankzij de 'grote hoop' is er geen goed contact meer en raken de verlegen
kinderen ondergesneeuwd onder de brutale, haantjes de voorsten. Die overigens ook niet meer teruggefloten worden.
Ik heb het zelf gezien op de school waar ik werkte wat voor enorm verschil het maakte. Eerst een vrij kleine school waarbij
je bijna elke leerling kende en meeleefde. Later onderdeel van het ROC en geen idee meer wie wel of niet in de school was
en wat ze deden.
Jammer.

Dettie

[Annemarie]

Poeh, wat een pittig boek. Ik vrees dat ik het niet helemaal met mevrouw Angela Crott eens ben maar ik vind ook dat kinderen te vaak en te snel een labeltje opgeplakt krijgen. En ook ik vind dat meer individuele aandacht een wereld van verschil zou maken. Maar dat geldt niet alleen op school. Ouders zijn tegenwoordig ook vaak heel druk en parkeren hun kinderen soms wel heel snel voor de tv.

[Marjo]

Ik vind dat je helemaal gelijk hebt, maar zo werkt het niet in de maatschappij. Het blijft daar draaien om economische doelmatigheid, en inderdaad: dan zijn er altijd kinderen die niet gezien worden. Dat schijnt niet anders te kunnen. Hulpverleners voor individuele aanpak zijn veel te duur.

[Dettie]

Die hulpverleners zouden veel minder nodig zijn als er kleinere scholen, kleinere klassen en bevlogen leraren, leraressen waren. dan was er aandacht genoeg en vielen eventuele problemen met een les of taal of rekenen veel eerder op.
Mensen die met enthousiasme en met het belang van het kind voor ogen werken. Maar juist door de enorme scholen en de daaraan vastzittende enorme hoeveelheid papierwerk kunnen lesgevenden nauwelijks al hun aandacht aan het werk besteden waar ze voor aangesteld zijn.
Toch kunnen ouders er ook wat van hoor, die willen, ook al is het kind niet geschikt, dat ze tóch naar de Havo of VWO gaan met alle ellende en frustratie die dat tot gevolg heeft.

Waar ben jij het niet mee eens Annemarie?

Dettie

[Marjo]

Ik weet het: de maatschappij deugt niet. Maar wij kunnen nog zo veel willen we moeten het er mee doen.
Ik ben altijd dankbaar geweest dat mijn kinderen 'normaal' zijn. Al werden ze dus ook niet echt gezien,
daar hadden ze geen last van.

[Dettie]

Maar ik denk dat jij ze wél zag en dat scheelt al een stuk.

Dettie

[Annemarie]

D

Waar ben jij het niet mee eens Annemarie?

Dettie

Ik kan het even niet teruglezen maar er stond bijvoorbeeld iets over aparte jongens- en meisjesscholen. Ik denk juist dat gemengde scholen veel beter zijn voor de ontwikkeling van een kind.