"Gelukkig ben je geen kind van een bezetter, maar van een bevrijder. Gelukkig zat je verliefde moeder aan de ‘goede kant’. Toch lijkt dat weinig verschil te maken, want terwijl heel Nederland iedere vijf jaar juichend langs de kant staat als de bevrijders opnieuw in hun Jeeps en tanks langs rollen, houdt moeder nog steeds haar mond. De dolle dwaze zomer van ’45 en de tijd daarna is voor haar taboe: de periode waarin de mening over de bevrijders behoorlijk kantelde.
Lees verder http://www.leestafel.info/bonnie-okkema
Dettie
Bonnie Okkema - Trees krijgt een Canadees
Re: Bonnie Okkema - Trees krijgt een Canadees
Tóch ook weer een stigma.
Wat oordelen mensen toch altijd hard. En wat gaan er veel door schaamte en zwijgen verloren.
Mooi boek zo deze meidagen.
Wat oordelen mensen toch altijd hard. En wat gaan er veel door schaamte en zwijgen verloren.
Mooi boek zo deze meidagen.
Laatst gewijzigd door WilV op 06 Mei 2013, 19:10, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Bonnie Okkema - Trees krijgt een Canadees
ja ik had het boek al een tijdje uit maar de recensie speciaal bewaard voor 5 mei.
Het laat weer een ander aspekt van de bevrijding zien.
De verhalen deden me erg denken aan de verhalen in het programma spoorloos. Vooral de schaamte heerste erg.
En omdat het de bevrijder was werd de zoektocht nog extra bemoeilijkt, de bevrijdingskinderen moesten zich maar niet in het leven van de bevrijder mengen. Dat deed je niet.
Aan een kant ook wel te begrijpen, ik heb zelf ook 50 jaar bevrijding georganiseerd voor een wijk met 40.000 inwoners en toen kwamen er ook zo'n 100 Canadezen, oude mannen inmiddels. Het leefde nog zo onder de mensen dat ze met luid gejuich werden begroet en mensen stonden met bloemen voor ze klaar en huilden weer van blijdschap. Heel aangrijpend en ontroerend.
Kan me ook wel weer voorstellen dat ze geen kwaad woord over deze mensen willen horen.
Dettie
Het laat weer een ander aspekt van de bevrijding zien.
De verhalen deden me erg denken aan de verhalen in het programma spoorloos. Vooral de schaamte heerste erg.
En omdat het de bevrijder was werd de zoektocht nog extra bemoeilijkt, de bevrijdingskinderen moesten zich maar niet in het leven van de bevrijder mengen. Dat deed je niet.
Aan een kant ook wel te begrijpen, ik heb zelf ook 50 jaar bevrijding georganiseerd voor een wijk met 40.000 inwoners en toen kwamen er ook zo'n 100 Canadezen, oude mannen inmiddels. Het leefde nog zo onder de mensen dat ze met luid gejuich werden begroet en mensen stonden met bloemen voor ze klaar en huilden weer van blijdschap. Heel aangrijpend en ontroerend.
Kan me ook wel weer voorstellen dat ze geen kwaad woord over deze mensen willen horen.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 gasten