Tom-Jan Meeus - De grote Amerikashow

[Dettie]

Tom-Jan Meeus was van 2005 tot 2011 correspondent in de Verenigde Staten voor NRC Handelsblad. Hij zag in die periode het populisme en het wantrouwen in de Amerikaanse politiek alsmaar toe nemen. Bij zijn terugkeer in Nederland merkte hij tot zijn schrik dat ook de Néderlandse politiek met rasse schreden steeds Amerikaanser dreigt te worden, en dat wij, als kikkers in de pan die langzaam opwarmen, het gevaar daarvan onderschatten.

Lees verder... http://www.leestafel.info/tom-jan-meeus

Willeke

[Marjo]

Ik kan niet helemaal bevatten wat het betekent om onbestuurbaar te zijn, maar dit boek zou dus opgemerkt moeten worden in Den Haag.
Want ik kan er weinig aan veranderen.

[WilV]

Voornamelijk dat ze elkaar zo bevechten dat er geen belsuiten meer genomen worden en er dus níets meer gebeurd.

[Marjo]

Ik denk aan België, dat ook heel erg lang zonder regering zat, maar waar toch alles gewoon doorging. Maar dat is een ander scenario dan?

[Dettie]

België kwam ook in me op Marjo.
Toch raar zo'n zwartmakerij van elkaar. Als je dan al gekozen wordt dan kun je nauwelijks overeind blijven want vaak gebeurt het dat wat ze bij de ander zo slecht vonden zelf ook (moeten) doen. je zou toch denken dat samenwerken in harmonie beter werkt...

Dettie

[WilV]

Ik denk aan België, dat ook heel erg lang zonder regering zat, maar waar toch alles gewoon doorging. Maar dat is een ander scenario dan?

Ja t zou kunnen Marjo, Belgische toestanden. Of meer als in Amerika met het zorgstelsel, of guantanamo bay waar het congres alles zó tegen hield dat er uiteindelijk nauwelijks iets gebeurde.
In Amerika heeft de staat een veel kleinere rol dan in Nederland, de gevolgen van zo'n impase zouden hier veel groter zijn. Je ziet het nu trouwens ook al, bv met de verkiezingen, dat de grootste tegenpolen het winnen er er dan samen uit moeten komen. Hoe harder je dan schreeuwt in een campagne, en roept dat de ander een gevaar is voor het land, en hoe lelijker het spel gespeeld wordt, en dat is in Amerika nu nog vele malen erger dan hier, hoe moeilijk het wordt om daarna samen een beleid te maken en samen te werken, of elkaar iets te gunnen in het landsbelang. Dan gebeur er uiteindelijk niets, of is is de polarisatie zo groot dat er geen coalitie te vormen valt,en daar zijn we al een paar keer bijhoorlijk dichtbij geweest.

[Marjo]

Ben ik te goedgelovig dan?
Natuurlijk wordt er in de verkiezingstijd hard geroepen, op elkaar afgegeven dat het een lieve lust is, maar net zo snel hoor je - als alles voorbij is - dat de mannen die eerst grote tegenstanders waren, roepen dat ze eigenlijk heel goed met elkaar overweg kunnen, zelfs vrienden zijn. En dus zullen ze 'er wel uit komen'. En ik zie dat ook gebeuren. ( al weet je niet voor hoelang) Wat moet je dan geloven? Het gekissebis? Of het goede maatjes zijn?

[Dettie]

Ik ga uit van het goede maatjes zijn en dat het gekissebis bij het verkiezingsspelletje hoort. Partijen horen hun uitgangspunten uit te dragen en dan lijken de verschillen groot. Maar als ze alle twee water bij de wijn willen doen dan komt het wel goed.
Wel mooi dat het boek zo goed weergeeft hoe het (niet) werkt in Amerika.

Dettie

[WilV]

Met de gedoog-coalitie met Wilders zag je bijvoorbeeld dat het nauwelijks te werken was.
De coalitie ervoor (uit mijn hoofd) met PvdA en CDA had zoveel kwaad bloed ( met de campagne waarin Balkenende Bos almaar beschuldigde van draaien en liegen), daar was het onderling wantrouwens zo groot en moesten er zoveel compromissen moesten worden gesloten dat er eigenlijk nietss gebeurde.
De mannen, allemaal mannen volgens mij, die nu aan het formeren zijn, hebben ook van alles geroepen, maar bij hen gaat het gelukkig wel los lopen vermoed ik.