Carolijn Visser - Argentijnse avonden

[Dettie]

Prachtig meeslepend verhaal

zie http://www.leestafel.info/carolijn-visser

Dettie

[WilV]

Zo..dat klint goed zeg. Ik ben een liefhebster van deze schrijfster. Wat leuk dat ze deze keer zo'n andere insteek heeft gekozen!

Willeke

[WilV]

Gisteren begonnen, en meteen al bij mijn lurven gegrepen. Ik zie die Rinus helemaal voor me, met zijn felblauwe ogen.
Wat een verhaal trouwens, op de fiets naar Indonesie, slaapzak op je fiets, en fietsen maar.

Erg mooi uitgevoerd boek ook!

[Dettie]

Ja geweldig hè, je ziet hem door die landen karren, en wat een energie heeft die man!

Dettie

[WilV]

En een avontuurlijke geest, gewoon op de fiets stappen, en oostwaards fietsen.

[Dettie]

Ik heb bij de recensie ook een link gedaan naar een interview met Carolijn Visser, is erg leuk om te luisteren maar wacht daar nog maar even mee want ze vertelt (te?) veel over de inhoud van het boek. Wel is het een mooi verhaal hoe ze aan het materiaal voor dit boek kwam.

Dettie

[WilV]

Dank je wel, ga ik als ik het boek uit heb luisteren.

[WilV]

Ik heb het boek al uit. Het leest echt heel erg vlot.
Boeiend hoor, zo'n geschiedenis. en een intrigerend man die Rinus. De kamptijd heeft toch behoorlijke schade aangericht.

[Dettie]

Ja bijzonder mens was het, geen makkelijke man, verre van dat zelf, maar toentertijd (en nu vaak nog niet) werd ook helemaal niet erkend dat mensen het in Indië ook heel moeilijk hadden gehad. Zijn broer Cor noemt hem een genie, vandaar de rusteloosheid en het zoeken naar invulling.

Dettie

[WilV]

Nee de gevolgen waren vaak zo lang na het daadwerkleijke leed dat niemand de link legde,
al wordt dat in dit boek wel achteraf gedaan, maar ik denk niet dat iemand in de gaten had hóe die tijd Rinus gevormd heeft.
Hij was voor die tijd ook wel een temperamentvol mens, maar niet aggressief lijk me, en later wel.

Willeke

[WilV]

Kreeg jij trouwens ook zo'n heimwee naar de brievencultuur?

[Dettie]

Ha ja, brieven zijn leuk, toch vind ik mailen ook erg leuk en handig.
Ik heb vroeger heel veel brieven geschreven. Vellen vol, maar met mailen kun je dingen nog weghalen of even anders zeggen etc.,

Het leuke van brieven is dat als ze bewaard blijven, ze een hele geschiedenis kunnen vertellen zoals met dit boek ook gebeurde.
Dankzij de brieven hebben wij nu een mooi boek kunnen lezen. Wel bijzonder dat die ouders kennelijk alle brieven van hun zoon de moeite waard vonden om te bewaren.

Ik zat nog te denken, als nu iemand zo'n enorme afstand ging fietsen dan zouden er allerlei sponsoren bij zitten en eventueel een radioverslag of documentaire over komen. Toen gebeurde dat puur uit geldgebrek. In het interview met Carolijn Visser hoor je ook dat mensen wel vaker daarom hele afstanden op de fiets aflegden.

Dettie

[Dettie]

Nee de gevolgen waren vaak zo lang na het daadwerkleijke leed dat niemand de link legde,
al wordt dat in dit boek wel achteraf gedaan, maar ik denk niet dat iemand in de gaten had hóe die tijd Rinus gevormd heeft.
Hij was voor die tijd ook wel een temperamentvol mens, maar niet aggressief lijk me, en later wel.

Willeke

Ik denk ook dat de scheiding er flink in hakte. Kan even niet meer zeggen omdat Marjo het nog moet lezen.

Dettie

[WilV]

Dat is waar, en hij was inderdaad al temperamentvol van nature.

ik heb gisteravond een deel van Carolijn Visser liggen luisteren ( dank voor de link),
erg leuk om te luisteren, de rest luister ik vandaag.
Maar zij vertelt inderdaad wel véé zeg. Leuk als je het boek uit hebt, maar als je het nog moet lezen.......
Grappig, want zij heeft al schrijvend een enorm zwak voor Rinus gekregen zo te horen.

[WilV]

Ha ja, brieven zijn leuk, toch vind ik mailen ook erg leuk en handig.
Ik heb vroeger heel veel brieven geschreven. Vellen vol, maar met mailen kun je dingen nog weghalen of even anders zeggen etc.,

Het leuke van brieven is dat als ze bewaard blijven, ze een hele geschiedenis kunnen vertellen zoals met dit boek ook gebeurde.
Dankzij de brieven hebben wij nu een mooi boek kunnen lezen. Wel bijzonder dat die ouders kennelijk alle brieven van hun zoon de moeite waard vonden om te bewaren.

Ik zat nog te denken, als nu iemand zo'n enorme afstand ging fietsen dan zouden er allerlei sponsoren bij zitten en eventueel een radioverslag of documentaire over komen. Toen gebeurde dat puur uit geldgebrek. In het interview met Carolijn Visser hoor je ook dat mensen wel vaker daarom hele afstanden op de fiets aflegden.

Dettie

Ja, mailen is ook schrijven natuurlijk, maar toch..ál die brieven, niet alleen van en aan zijn familie, maar zijn hele leven door ook van allerlei vrienden van over de wereld. Dat heeft toch wel wat.
ik ben ook een brievenschrijver inderdaad, nog steeds, maar door de mail wel veel minder dan vroeger. Maar er gaat toch weinig boven een dikke brief krijgen, een pot thee zetten, en die op je gemak zitten lezen.
in deze generatie zal misschien nog instemmend en herkennend geknikt worden, de volgende generatie ontgaat dan genoegen volledig, de dochter van mijn vriendin noemt het altijd slakkenpost.

[Annemarie]

Voor wie zelf een exemplaar wil bemachtigen. Het boek is hier te winnen: http://www.nouveau.nl/2011/06/20/mail-w ... jn-visser/

[Marjo]

Het verslag is gemaakt. Ik denk dat Rinus geen man was voor het huwelijk of voor kinderen. Hij was een avonturier. Misschien werd zijn gedrag ook wel beïnvloed door zijn ervaringen, maar ik denk dat het vooral een karakterkwestie was.

Lees meer: http://www.leestafel.info/carolijn-visser

[Dettie]

Rinus was een heel harde werker, een genie volgens zijn broer. Het zou kunnen dat hij meer het avontuur zocht, niet bij vrouwen maar in werkuitdagingen.
Maar... zoals hij met zijn dochters omging straalt voor mij wel enorme gekwetstheid uit. Zij mogen niet zo worden als hun moeder. Hij is daar panisch voor. Hij is daar natuurlijk veel te extreem in. Zijn ''bescherming' gaat veel te ver.
Ik vraag me af hoe het gegaan zou zijn als moeder Ida niet gedaan had wat ze deed. Was het dan ook geen man voor kinderen en het huwelijk geweest? We zullen het nooit weten...
Deel twee is anders inderdaad maar ik kan niet zeggen dat het afstandelijk is. In het eerste deel zit meer vaart, en Carolijn Visser is natuurlijk zelf een fietser, reizigster. Dat gedeelte 'kent' ze beter. Maar deel twee vind ik net zo interessant. Hoe die twee meiden zich in een totaal vreemd land moeten weten te redden, zelfs de taal spreken ze niet. Ook bijzonder dat Rinus' moeder 'even' naar Argentinië reist terwijl ze amper buiten haar woonplaats is geweest.

Dettie

[WilV]

Ik denk dat het bij Rinus beide is, én omstandigheden, én oorlogservaringen, én een vrouw die hem bedriegt en zijn kijk op zijn dochters sterk beinvloed.
Maar dat het los van alles een vrijbuiter is moge duidelijk zijn.

Ja die moeder( Oma) die nog even naar Argentinie reist vond ik ook leuk, die foto's waren ook zo leuk, daar heb ik lang naar zitten kijken.

[Dettie]

En ook de recensie van Willeke staat op de site

zie http://www.leestafel.info/carolijn-visser

-

[Dettie]

Carolijn Visser is de winnaar van de VPRO Bob den Uyl Prijs 2013. Zij krijgt de prijs voor haar boek 'Argentijnse avonden'. Dat maakte juryvoorzitter Job Cohen vanmiddag bekend. De jury ziet in Visser de 'ideale reisleidster die niet zichzelf maar anderen op de voorgrond plaatst'.


Lees verder http://boeken.vpro.nl/vprobobdenuylprij ... prijs.html