Philippe Remarque - Boze geesten van Berlijn

[WilV]

Phillippe Remarque, Boze geesten van Berlijn

Phillip Remarque is journalist van de Volkskrant en deed van 1999 tot 2005 verslag voor de krant vanuit die stad. Dit boek gaat over die periode, maar vooral over de stad Berlijn zelf.
Er zijn maar weinig steden op de wereld met zo’n beladen geschiedenis als Berlijn, met zijn Naziverleden en met zijn communisme verleden in de tijd van de tweedeling. Er is bijna geen plek in Berlijn die niet “een plek”is. Remarque bezoekt die plekken, te beginnen in zijn eigen wijk, straat en zelfs zijn eigen huis, maar ook andere meer bekende plekken. De Rijksdag, de Potsdammerplatz, de Fuhrerbunker.

Het boek gaat vooral ook over hoe Berlijn in het hier en nu één stad probeert te vormen ondanks de geschiedenis, en hoe Berlijn met zijn geschiedenis in het hier en nu om probeert te gaan.
Dat is een erfenis die niet mee valt, uit alles blijkt dat de Duitsers steeds maar weer bang zijn bij de bouw van nieuwe plekken en gebouwen te groot en te imposant te bouwen en zo aan het naziverleden te refereren. Het leidt soms ook tot krampachtige angst voor plaatsen .
Bij de bunker waar Hitler zijn laatste dagen doorbracht en zelfmoord pleegde is bijvoorbeeld geen enkel bordje of aanduiding om iedere plek voor sympathisanten te vermijden, en nieuwe monumenten en gebouwen gaan met voor ons bijna onvoorstelbaar veel discussie gepaard.
Het boek maakt weer eens bewust van hoe moeilijk het vaak was en is voor de naoorlogse generatie Duitsers om met hun geschiedenis te leven en daar in het heden goed mee om te gaan.

En naast de tweede wereldoorlog draagt Berlijn natuurlijk ook nog eens de geschiedenis van zijn twee steden met zich mee.
En moet het nú één geheel worden, met zijn Ossi’s en Wessies, en, een term waar ik zelf erg om moest lachen, Wossies….kinderen geboren uit een Oost en een West Berlijner. Want naast al die gebouwen en plaatsen zijn het natuurlijk ook nog eens de inwoners van Berlijn die allemaal hun eigen verhaal en hun eigen geschiedenis hebben.

Remarque schrijft vlot en ook zeer inhoudelijk. Je krijgt tussen neus en lippen door heel wat van de geschiedenis van de stad mee. En vooral een ontzettende zin om je koffers te pakken en met het boek in je hand door al die geschiedenis heen te wandelen.

Wil

[mira]

Boeiend verslag.

mira