Emma J.J. Voerman - Onder de radar

Reacties op recensies van, door Leestafelleden gelezen, non-fictie boeken.
Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Emma J.J. Voerman - Onder de radar

Berichtdoor Dettie » 21 Jan 2022, 16:13


Renate
Berichten: 5898
Lid geworden op: 22 Jun 2014, 15:29

Re: Emma J.J. Voerman - Onder de radar

Berichtdoor Renate » 30 Jan 2022, 16:10

Tja, ik heb wel meer oudere transgenders gekend. M'n vriendin in Rotterdam is er ook een. Ik heb niet de indruk dat ze niet geaccepteerd werd in transgenderkringen. Het hangt misschien ook een beetje af van welke transgenderkringen.
Goed, ik geef toe dat ik er zelf wel eens een beetje vreemd tegenaan kijk, omdat het verschijnsel transgender nu toch al vrij lang bekend is, dus vraag ik me bij transgenders die nu nog op latere leeftijd aan het hele transitieproces beginnen wel eens af, waarom nu, en waarom niet veel eerder?
De oudere transgenders die ik in mijn tijd ontmoette, kon ik beter begrijpen, omdat het toen toch nog iets was dat heel erg onder de radar zat. Het vinden van de juiste wegen was veel lastiger. Nu word je bijna doodgegooid met transgenders op TV.
Punt is hooguit dat oudere transgenders vaak eerder een verleden als travestiet hebben en langs die weg uiteindelijk tot de conclusie komen dat ze toch verder willen gaan. Ik zie het dan bijna als een soort midlife-crisis. De een koopt een leren jack en een motor en de ander gaat verder op dit pad.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Re: Emma J.J. Voerman - Onder de radar

Berichtdoor Dettie » 01 Feb 2022, 10:03

Renate schreef:[...]waarom nu, en waarom niet veel eerder?
De oudere transgenders die ik in mijn tijd ontmoette, kon ik beter begrijpen, omdat het toen toch nog iets was dat heel erg onder de radar zat. Het vinden van de juiste wegen was veel lastiger. Nu word je bijna doodgegooid met transgenders op TV.
[...] Ik zie het dan bijna als een soort midlife-crisis. De een koopt een leren jack en een motor en de ander gaat verder op dit pad.


De oudere transgenders van nu wisten in hun jeugd vaak niet eens van het bestaan van transgender zijn. Het is pas eigenlijk sinds Nicky dat het écht meer geaccepteerd wordt. En jij vindt dat je nu doodgegooid wordt met transgenders, maar die transgenders komen in het nieuws omdat ze transgender zijn, ze blijven in de media toch nog de uitzondering, toch nog nieuws. Ze worden niet gewoon Jan of Marloes genoemd zonder enige aandacht voor de transitie. Ook het voortaan als jongen aangesproken willen worden van schrijfster Marieke Lucas Rijenveld is groot nieuws. Het is nog steeds niet 'normaal'. Het ligt er erg aan in welke omgeving je opgegroeid bent, als je in een streng protestantse of katholieke damilie bent opgegroeid is erkennen dat je een transgender heel wat anders dan in een vrijdenkende familie.

De een koopt een leren jack en de ander wordt man of vrouw... oei dat is wel heel bizar gesteld.
Vaak is het zo dat ze pas op die leeftijd helemaal stikken doordat ze de schijn maar op zitten te houden, en op die leeftijd is het zo enorm benauwend geworden dat ze niet anders meer kúnnen. De crisis is er wel, maar niet de gebruikelijke midlifecrisis om dingen eens anders aan te pakken maar uit noodzaak omdat ze niet anders meer kunnen.

Dettie

Renate
Berichten: 5898
Lid geworden op: 22 Jun 2014, 15:29

Re: Emma J.J. Voerman - Onder de radar

Berichtdoor Renate » 01 Feb 2022, 18:32

Ik zeg alleen dat ik dit gevoel wel eens een beetje heb gehad. En natuurlijk kunnen er allemaal redenen zijn waarom men de transitie uit heeft gesteld, maar er is toch al vrij lang meer aandacht voor het verschijnsel. En of het een en ander nu zo'n uitzondering is op TV?
Ik kan de hoeveelheid programma's waar transseksualiteit aan bod komt nauwelijks nog tellen.
"Hij is een zij"
"Je zal het maar hebben"
Om er vast 2 te noemen.
Naar ik meen zat er ook een in een jongerenserie en ik heb er ook wel een gezien in een documentaire over een kringloopwinkel.
Zo'n 40 jaar geleden was het echt uitzonderlijk. Toen las je er nauwelijks iets over en als ik, toen ik 20 was geen blaadje van de NVSH open had geslagen en een bijeenkomst van een werkgroep travestie en transseksualiteit had gezien, had ik wel geweten wat er aan de hand was, maar niet hoe ik het een en ander moest realiseren.
Het is toch wel een stuk normaler dan 40 jaar geleden. Nu moet iedereen ineens er voor uit komen. Een begrip als non-binair hoorde je 40 jaar geleden al helemaal niet, zelfs niet in transgenderkringen.
Ik weet niet of het allemaal nu wel zo eenvoudig ligt.
Waarom stikt de een al als hij of zij 20 is en de ander pas als hij of zij 50 is? Is er dan ook niet een soort angst in het spel om alles op te offeren? De baan, de relatie en dat soort dingen?
Ik heb ook oudere transgenders gekend, soms mensen die getrouwd waren en die na hun transitie gewoon bij hun vrouw bleven. Ik wil het begrijpen, maar helemaal lukt dat niet. De oudere transgenders die ik kende tijdens mijn eigen transitie begreep ik misschien beter, omdat het toen allemaal nog heel nieuw was. Mijn vriendin in Rotterdam is van haar vrouw gescheiden, hoewel ze nog steeds contact met elkaar hebben. Nu heeft ze een vaste relatie met een man.
En transgenders komen niet alleen in het nieuws omdat ze transgender zijn.
Deidre McCloskey is een econoom en als zodanig ook wel in het nieuws geweest en daarnaast is ze transgender (geweest).
Wendy Carlos is ook bekend als musicus en heeft een sterke aversie jegens een ieder die haar verleden er bij haalt.

Tegen mij werd er vroeger ook wel gezegd dat er moed nodig was om die stap te zetten. Ik heb het altijd moed der wanhoop genoemd.
Vroeger was ik na m'n transitie gewoon vrouw, nu moet ik ineens transvrouw zijn? Is dat dan vooruitgang?
Haat en nijd kom je altijd tegen.
Homo's moesten vroeger niets van transgenders hebben, omdat ze in hun ogen weigerden hun homoseksualiteit te omarmen.
In progressieve kringen lag het moeilijk, omdat er in hun ogen geen verschil was tussen mannen en vrouwen, dus was een aanpassing van het geslacht taboe.
In sommige radicaal-feministische kringen waren transgenders een complot van de mannenwereld om vrouwen opnieuw onder het patriarchaat te brengen. Nu zie je die aversie, met andere argumenten weer terugkeren.
En ik wil het nog niet hebben op de transgenders die jaloers waren, omdat ik kleine handen en voeten, weinig tot geen lichaamsbeharing en geen al t lage stem had.
Als ik vroeger vertelde dat ik transgender was, keek iedereen verbaasd en wilde men me soms niet geloven.
Nu lijkt het volkomen normaal te zijn en kijkt niemand verbaasd.
En waarom zou ik het moeten zeggen? Ik maak er geen geheim van, maar ik loop er ook niet mee te koop.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Re: Emma J.J. Voerman - Onder de radar

Berichtdoor Dettie » 02 Feb 2022, 12:14

Hoi Renate,

Om eerst even terug te komen op het boek. Dit boek gaat eigenlijk nauwelijks over transgender zijn en de transitie.
Het gaat meer over een proces van ergens bij willen horen, wat maar niet lukt. Emma is hoogbegaafd en heel fijngevoelig. Ze snapt de wereld niet omdat ze dingen zo anders ziet.

In mijn recensie staat:
"Ze leert dat zij tegenover de buitenwereld zich anders moet voordoen dan wie zij echt is. Het wordt als het ware een tweede natuur. Ze mengt zich tot een bepaalde hoogte in gesprekken, op een manier waarvan ze weet dat het geaccepteerd wordt. Maar dan nog zit haar gevoeligheid en intelligentie haar in de weg. Wat voor haar duidelijk is en doorzien wordt, wordt door anderen niet gezien. Als zij wat vertelt of aanraadt doen haar woorden er niet zo toe terwijl een ander, die in andere bewoording hetzelfde vertelt, wél gehoord wordt."


Voor mij een heel herkenbaar iets. Dat heeft niets met transgender zijn te maken. Ze had als man heel veel vriendinnen. De schrijfster zegt het zelf ook: "Ze wist eigenlijk helemaal niet dat er zoiets als transgender zijn bestond, daar werd vroeger niet over gepraat."

Eigenlijk wist ik ook niets over trandgenders, wel over traverstieten - de man verkeed als vrouw - maar dat iemand zich ongelukkig kan voelen in zijn eigen lijf weet ik pas sinds een jaar of 10.

Jij zegt in feite hetzelfde als ik. Dat het vroeger - jij zegt 40 jaar geleden ik denk zelfs 20 jaar geleden - nauwelijks bekend was. Je zag wel eens een vrouw lopen die veel mannelijke uiterlijke kenmerken had. Maar dat was het.
Je schrijft: Nu moet iedereen ineens er voor uit komen. Nee, het is niet moeten, het is eindelijk durven! Ik ben juist blij dat er zoveel aandacht voor is. Zodat het minder onbekend wordt en voor mensen die weten dat ze eigenlijk man of vrouw zijn makkelijker wordt om zich te uiten.

Jij schrijft
Waarom stikt de een al als hij of zij 20 is en de ander pas als hij of zij 50 is? Is er dan ook niet een soort angst in het spel om alles op te offeren? De baan, de relatie en dat soort dingen?
Ik heb ook oudere transgenders gekend, soms mensen die getrouwd waren en die na hun transitie gewoon bij hun vrouw bleven. Ik wil het begrijpen, maar helemaal lukt dat niet.


Ja! die angst houdt ze zeker tegen, maar ook onbekendheid. Jij weet al heel veel over transgenders, maar het merendeel van de mensen weet dat niet. Zeker in de heterowereld niet. En wat ik al eerder noemde, geloof speelt ook een enorme rol. Ik heb heftige discussie gevoerd met streng gelovige mensen die zeiden dat homoseksualiteit te genezen is, ook ken ik een moeder die erg worstelde met het feit dat haar zoon homoseksueel was, omdat de paus het afwees. Zulke barrières zijn er ook!
En ja, ik ken ook transgenders die bij hun vrouw bleven en zeer gelukkig zijn. Wat is daar mis mee? Waarom is dat ongeloofwaardig? Als je van elkaar houdt dan hou je nog van elkaar na de transitie.

Alle oordelen die jij in de laatste alinea's noemt, maken ook dat het moeilijk is om te vertellen dat je je in het verkeerde lichaam voelt zitten.
En ene je hoeft niet ineens transvrouw te zijn, natuurlijk niet. Maar persoonlijk vind ik het wel goed dat er nu veel meer aandacht voor is, juist omdat mensen dan eindelijk zichzelf kunnen of durven te worden.

Dettie

Renate
Berichten: 5898
Lid geworden op: 22 Jun 2014, 15:29

Re: Emma J.J. Voerman - Onder de radar

Berichtdoor Renate » 02 Feb 2022, 16:00

Enerzijds begrijp ik het, maar aan de andere kant ben ik ook bang dat het misschien in sommige gevallen een soort modeverschijnsel wordt en dat je dus geconfronteerd gaat worden met meer mensen die spijt krijgen van hun transitie.
Nu zijn er natuurlijk meerdere redenen om spijt te krijgen en het hoeft niet altijd te betekenen dat de wens om in transitie te gaan tijdelijk is, of een gevolg van een niet willen accepteren dat men misschien wat vrouwelijker, of mannelijker is dan andere mannen of vrouwen.
Het kan ook te maken hebben met het feit dat de transitie niet gebracht heeft wat er van verwacht werd, bijvoorbeeld omdat het lichaam toch te mannelijk blijft, of dat de sociale acceptatie uitblijft.

Aan de ene kant is het misschien goed dat er meer aandacht voor is, maar ik wil m'n ogen ook niet sluiten voor de negatieve gevolgen daarvan, zoals het feit dat het voor een soort polarisatie zorgt, waarbij vrouwen en transvrouwen als het ware tegenover elkaar komen te staan. Zie bijvoorbeeld de uitspraken van J.K. Rowling, waar ik op zich de discussie nog wel aan zou willen gaan.
En ik ervaar het wel degelijk als een soort dwang om uit de kast te komen. Het is niet als met homoseksualiteit, waarbij de keus voor een partner van hetzelfde geslacht altijd zichtbaar is.
Mijn ouders zijn met me verhuisd om mij een nieuwe start te kunnen geven als vrouw. En dan zou ik nu ineens weer transvrouw moeten zijn? (Met alle negatieve gevolgen die daar bij horen.) Dat kan ik moeilijk als een vooruitgang zien. Ik kan me herinneren, dat ik vroeger als ik in een café voor lesbische vrouwen (waar ik wel geaccepteerd werd, maar kennelijk toch niet echt als vrouw werd gezien) meezong met 'I'm so glad that I'm a woman' wel wat boze blikken oogstte, want dat kon ik toch niet zingen, terwijl ik het uit de grond van m'n hart meende.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Re: Emma J.J. Voerman - Onder de radar

Berichtdoor Dettie » 05 Feb 2022, 13:51

Ja spijt krijgen van hun transitie gebeurde al. Dat is niet van de laatste tijd. En ja, enkele mensen kunnen een transitie aangaan omdat het interessant lijkt, of 'in de mode' is. Maar ik denk niet dat het vaak zal gebeuren, want het is toch heel wat om je in het geval van man die vrouw wordt, om je geslachtsdelen weg te laten halen en borsten te krijgen en dergelijke. Persoonlijk denk ik dat mensen die spijt krijgen zich veel te veel voorgesteld hadden van hun leven na de transitie. Ze dachten dat dán alles goed zal zijn, dat ze dán een prachtig leven zouden krijgen. Het is dan meer een vlucht in plaats van een transitie.

Niemand zegt overigens dat je 'nu ineens weer transvrouw' zou moeten zijn, dat maak jij ervan. De aandacht die er nu is, is voor mij voornamelijk dat mensen leren dat ze zich niet hoeven te generen dat ze zich man of vrouw voelen terwijl ze niet zo geboren zijn. Ik vind dat juist wel goed.
Vroeger waren homoseksuelen of lesbische mensen ook uitzonderlijk. Jos Brink, Albert Mol, Robert Long waren degenen die er openlijk voor uit kwamen en hebben daardoor heel veel mensen over de streep getrokken om er voor uit te komen en eindelijk zichzelf konden zijn.
Zoveel aandacht is er overigens helemaal niet over transgender zijn, het zijn maar enkele mensen die naar buiten treden. Nicky is zelf gedwongen naar buiten te treden. Achteraf gunstig, maar wel erg dat het móest en ze niet zelf kon beslissen of ze het wel bekend wilde maken.

Ik denk dat over een tijdje transgenders veel meer geïntegreerd zijn en het niet meer als iets uitzonderlijks wordt gezien,juist door de aandacht van nu.

Dettie

Renate
Berichten: 5898
Lid geworden op: 22 Jun 2014, 15:29

Re: Emma J.J. Voerman - Onder de radar

Berichtdoor Renate » 05 Feb 2022, 16:07

Ik denk dat er bij mij ook een soort twijfel is. Aan de ene kant de manier waarop ik m'n transitie in het verleden beleefd heb en aan de andere kant de manier waarop mensen hun transitie nu beleven. En dan vraag ik me ook af hoe ik het nu zou beleven, als ik nu jong zou zijn. Zou ik m'n anders zijn vieren, of zou ik net als destijds gewoon zo veel mogelijk gewoon als vrouw gezien willen worden?
Het weg laten halen van geslachtsdelen was in het verleden zelfs verplicht, om je geslacht in je geboorte-akte te laten wijzigen. Nu is dat niet meer zo en vinden sommige activisten dat het laten wijzigen van het geslacht in de geboorte-akte eigenlijk ongeveer net zo gemakkelijk zou moeten zijn als een adreswijziging. Ik weet niet goed wat ik daar van moet vinden.
Het is uiteindelijk ook iets wat veel verzet oproept https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~ba64820d/
<blockquote>Het gebeurt zelden, maar het komt voor dat je in Den Haag niet wordt overvallen door de parlementaire herrie maar door de stilte. Bij toeval kwam ik erachter dat op de Kamerrol voor week 8, dus over veertien dagen, het onderwerp ‘wijziging van geslacht in de geboorteakte’ staat. Dat is stadhuistaal voor de nieuwe Transgenderwet. Straks kun je je op 16-jarige leeftijd melden aan de gemeentebalie voor een geslachtswijziging. Daarvoor hoeft de gemeente niet langer een deskundig advies te eisen – nee, dat mág ze zelfs niet meer doen. Voor dat laatste heeft de transbeweging hard gelobbyd. Zo’n ingrijpend besluit, voor jezelf en voor je omgeving, wordt een soort adreswijziging, los van een eventuele medische behandeling. Het zal aan mij liggen, maar het oorverdovende gebrek aan debat hierover stelt niet gerust.

Bij informeren bestaat bij partijen vooral verlegenheid. Niet bij links, dat heeft emancipatie hoog in het vaandel. D66 wil nog een stap verder, namelijk dat je vanaf 12 jaar naar het stadhuis kunt voor je geslachtswijziging. De VVD weet het nog niet, het CDA worstelt, de ChristenUnie tobt en zegt dat er in het regeerakkoord niets over is afgesproken. De SGP heeft een helder denkstuk tegen de Transgenderwet geproduceerd en een ronde tafel georganiseerd met deskundigen, waar de linkse partijen wegbleven. Maar ook de SGP is kopschuw bij dit onderwerp. Onderschat niet de angst van politici voor de macht van de talkshowtafels.</blockquote>
Moet ik dit nu als een vooruitgang zien? Of is dit iets dat ons juist niet vooruit brengt?
Wordt transgender zijn dan niet te veel een jasje dat je uit, of aan kunt trekken?
Een keuze die je wel of niet kunt maken, zoals er soms ook over homoseksualiteit gedacht werd. Als het een keuze is, waarom zou je die keuze dan maken? Om interessant te zijn? Dat verwijt heb ik vroeger wel eens van een vriend gehad.


Terug naar “Non-fictie”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten