Paul Glaser - Dansen met de vijand

[Annemarie]

De katholiek opgevoede Paul Glaser ontdekt dat zijn vader van Joodse komaf is. Wat heeft hij in de Tweede Wereldoorlog meegemaakt? Vader zwijgt maar tante Roosje uit Zweden blijkt over een schat aan informatie te bezitten. Paul heeft haar verbijsterende levensverhaal opgetekend in dit aangrijpende boek.

Lees mijn recensie hier: http://www.leestafel.info/paul-glaser

[JanKoster]

Klopt het dat dit een heruitgave is van Tante Roosje (uit 2010)?

[Annemarie]

Dat klopt! Heb je het gelezen destijds?

[Dettie]

Bizar dat iemand niets weet over het verleden van zijn vader, maar het is wel voor te stellen. Sommige dingen zijn niet te vertellen.
Het vreemde is dat jongeren WOII iets van héél vroeger vinden, net zoiets als de slag bij Waterloo maar voor mij is WOII nog vrij dichtbij omdat mijn ouders en schoonouders die oorlog hebben meegemaakt.
Zo te lezen deed tante Roosje niets anders dan overleven en wat is in die situatie wijsheid?

Mooie recensie Annemarie.

Dettie

[Annemarie]

Ik denk dat de vader van Paul zijn kinderen tegen de vreselijke familiegeschiedenis wilde beschermen. Het is niet niks om op te moeten groeien met het besef dat een groot deel van de familie vermoord is. Daarnaast denk ik ook dat Pauls vader er simpelweg niet over kon praten. Dat was te zwaar voor hem.

Het is belangrijk dat niemand de Tweede Wereldoorlog vergeet. Juist nu moeten we ons blijven beseffen hoe verkeerd het is om niet alle medemensen als gelijken te zien.

[Dettie]

Ja dat bedoelde ik ook met 'het is wel voor te stellen'. Het was voor die vader te erg om erover te praten.
Mijn schoonvader werd na WOII ook nog naar Indonesië gestuurd, hij had het er heel veel en vol liefde over de mensen daar, het liep als een rode draad door zijn leven, maar wát hij daar gezien heeft, kregen wij ook niet te horen. Dat is ook moeilijk.
Ik denk dat iemand die daar niet was ook niet goed kan begrijpen hoe het was. Net als wij WOII nooit écht kunnen invoelen. We kunnen ons wel infomeren en indenken hoe het geweest kan zijn, maar hoe het écht was weten alleen de mensen die de oorlog ondergingen.
Met oordelen klaarstaan achteraf is altijd makkelijk maar je zal het zelf maar moeten waarmaken in zo'n situatie, dat is een heel ander verhaal.

Knap dat de schrijver zijn tante met alle voors en tegens kan beschrijven, zo te lezen zonder oordeel, het was zoals het was.

Dettie

[Annemarie]

Ja, sommige dingen kun je alleen begrijpen als je het zelf hebt meegemaakt. Erover praten kan dan heel moeilijk zijn. En de een praat sowieso makkelijker dan de ander.

Het is zeker knap van de auteur. Hij lijkt het precies zo weer te geven als het was. Volgens mij heeft het verhaal echt intact gelaten. Zijn eigen gevoelens zijn in aparte hoofdstukken verwerkt. Oordelen over zijn tante Roosje doet hij niet.