Leestafel forum

Na verhalen over de tweede- en derde-generatie na oorlogsslachtoffers is er nu het verhaal van een derde-generatie van een kampbeul.
Hoe moet je in vredesnaam leven met deze wetenschap?

Lees meer: http://www.leestafel.info/jennifer-teege

Wat een heftig verhaal! Wat moet het afschuwelijk voor haar zijn geweest om de waarheid over haar opa te ontdekken. En dan ook nog op zo'n rare manier.

Mooi recensie over een moedige vrouw. Knap om in de publiciteit te treden met haar verhaal.
Er zijn altijd mensen die zelfs (klein)kinderen aankijken op iets wat iemand, die toen zij nog helemaal niet geboren waren, gedaan heeft.
De moeder van Jennifer Teege zal het ook zwaar gehad hebben met de wetenschap wat haar vader gedaan heeft.

Dettie

Natuurlijk heeft die moeder het moeilijk gehad. Maar om dan niets tegen haar dochter te zeggen...

Het is moeilijk te begrijpen waarom haar moeder gezwegen heeft. Eerst denk je nog dat het is om haar kind te beschermen maar ja, dan breng je natuurlijk niet ineens een boek uit. Haar eigen jeugd zal ook niet makkelijk zijn geweest. Misschien pakt ze sommige situaties daardoor wat vreemd aan.

Misschien durfde ze het niet te vertellen. En in je recensies schrijf je "Jennifer Teege groeide op in een pleeggezin, en zag haar biologische moeder slechts sporadisch". De enkele keer dat ze het kind zag, zal ze niet even kunnen zeggen, nou meid kom eens hier, ik moet je wat vertellen en dan het verhaal vertellen en weer weg.
Sommige dingen zijn mogelijk te erg, te moeilijk om persoonlijk te vertellen. Maar ze had wél kunnen zeggen ik heb een boek geschreven over je opa, dat was geen fijne man, die heeft heel akelige dingen gedaan.
Je kunt mijn boek lezen maar als je het leest zorg dan dat er opvang is, dat er iemand bij je is.
Maar het is altijd lastig te oordelen over iemand als je diegene niet kunt vragen waarom ze het zo gedaan heeft. Andermans boek is lastig lezen zeggen ze wel eens, om in boekentermen te blijven.

Dettie

Hier is een interview met de schrijfster op you tube

https://www.youtube.com/watch?v=qIcb_Uh3ciY

Dettie

Nee, natuurlijk kon ze het niet op die manier vertellen, maar Jennifer was 38 (!) toen ze er achter kwam. Tijd genoeg zou je zeggen.
Op zich is het begrijpelijk dat je het niet kan vertellen, maar dan vertel je het wel aan een onbekende, een schrijver?
Je kan je wel voorstellen wat dat met de dochter doet! Jouw oplossing was het minste geweest. Maar er kwam helemaal niets van haar kant.

(ik zal morgen tijd maken voor dat interview)

Nou ik kan me voorstellen dat als je zoiets moet vertellen en je ziet je kind nooit, wat ik ook uit het interview begrijp is dat ze haar biologische moeder nooit zag. Ze heeft haar na het boek gelezen te hebben zelf gezocht. Oma zag ze wel regelmatig vroeger en die was warm, hartelijk... Maar haar moeder is een ander verhaal, ik denk dat het gewoon niet kon.
Ik raad je aan om het interview te bekijken, Die Jennifer is een héél indrukwekkend vrouw, ik was er even stil van.

Dettie